Διαψεύδει σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο πρώην υπουργός Γιώργος Φλωρίδης τη συμμετοχή του σε δείπνο με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ωστόσο τάσσεται υπέρ της συγκρότησης του προοδευτικού μεταρρυθμιστικού Κέντρου, εξηγώντας ότι στον ενδιάμεσο χώρο υπάρχουν σκόρπιες σοβαρές πολιτικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να «εμπνεύσουν ένα νέο ελληνικό δρόμο αναγέννησης της χώρας».
Ο Γιώργος Φλωρίδης υποστηρίζει ότι «εναπόκειται στο πολιτικό και διανοητικό προσωπικό αυτού του χώρου να ανταποκριθεί άμεσα και να συμβάλει στο πιεστικό αίτημα της νέας και ενιαίας κομματικής έκφρασης», καθώς όπως λέει «σήμερα και στα Αριστερά και στα Δεξιά κυριαρχεί ο εξωραϊσμένος λαϊκισμός της μεταπολίτευσης».
Ερωτηθείς αν σε ένα τέτοιο εγχείρημα χωράει το Ποτάμι, ο κ. Φλωρίδης απαντά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «το Ποτάμι παραμένει υπολογίσιμη ποιοτική δύναμη για τη ανασυγκρότηση του μεσαίου χώρου».
Σχετικά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την ερώτηση «αν θα μπορούσε να εκφράσει το μεταρρυθμιστικό Κέντρο», ο Γιώργος Φλωρίδης εκτιμά ότι «ο κ. Μητσοτάκης δείχνει να επιθυμεί μια μεταρρυθμιστική-αντιλαϊκιστική αναμόρφωση της ελληνικής Δεξιάς», προσθέτει όμως πως «είναι δύσκολο έργο το οποίο απαιτεί χρόνο και συστηματικές ανατροπές» και εύχεται στον πρόεδρο της ΝΔ να τα καταφέρει, δηλώνοντας ότι ο ίδιος παραμένει σταθερός στη δημιουργία ενός νέου φορέα του προοδευτικού δημοκρατικού Κέντρου.
Για την τυχόν επάνοδο του Γιώργου Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ, ο κ. Φλωρίδης υποστηρίζει στο Πρακτορείο ότι «επανεντάξεις και συγχωνεύσεις σε μια παλαιά πολιτική βάση με σκοπό την πολιτική επιβίωση δεν συγκινούν κανέναν».
Σχολιάζοντας τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους δηλώνει πως «ό,τι κερδίζουμε ως χώρα είναι θετικό», υπογραμμίζει όμως ότι μόνο με μεταρρυθμιστικές τομές η Ελλάδα θα αναδιαρθρώσει την οικονομία της ενώ υποστηρίζει ότι τα σκληρά μέτρα θα συνεχιστούν.
Τέλος, ερωτηθείς αν μετά τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες βρισκόμαστε προ των πυλών των εκλογών, ο Γιώργος Φλωρίδης δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ότι «οι εκλογές μπορεί να προκύψουν ανά πάσα στιγμή».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του πρώην υπουργού Γιώργου Φλωρίδη στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και στην Ευτυχία Αδηλίνη.
Κύριε Φλωρίδη, προ ημερών, γράφτηκε ότι συμμετείχατε σε δείπνο με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Βρισκόμαστε μπροστά στη συγκρότηση μιας νέας πολιτικής πρωτοβουλίας;
Όχι, δεν συμμετείχα σε κανένα δείπνο. Συνομιλώ ανοικτά με τους πάντες, και ό,τι έχω να πω για τις διεργασίες στον χώρο το λέω δημόσια. Μάλιστα, πριν τα γραφόμενα περί δείπνων, έκανα ανοικτά έκκληση σε επώνυμα στελέχη να πάρουν πολιτικές πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση του προοδευτικού μεταρρυθμιστικού Κέντρου.
Έχοντας μια μακρά πορεία στο ΠΑΣΟΚ και ως στενός συνεργάτης του Κώστα Σημίτη πιστεύετε ότι το μεταρρυθμιστικό Κέντρο δεν έχει «χώρο» έκφρασης;
Πιστεύω ότι σε μια ιστορική περίοδο που διακυβεύονται η επιβίωση και η αναθεμελίωση της χώρας, δεν υπάρχει το αναγκαίο πολιτικό υποκείμενο των διαρθρωτικών αλλαγών για εθνική και κοινωνική ανάταξη. Κυριαρχεί -και στ΄ αριστερά και στα δεξιά- ο εξωραϊσμένος λαϊκισμός της Μεταπολίτευσης. Στον ενδιάμεσο πολιτικό χώρο υπάρχουν σκόρπιες, αλλά σοβαρές πολιτικές δυνάμεις, που θα μπορούσαν, συγκεντρωμένες σε πολιτική δύναμη, να εμπνεύσουν έναν νέο ελληνικό δρόμο αναγέννησης της χώρας. Ευρωπαϊκό, δημοκρατικό και παραγωγικό.
Το κοινωνικό δυναμικό που θέλει μια άλλη Ελλάδα, δημιουργική και ουσιαστικά αξιοπρεπή υπάρχει, διευρύνεται, αγωνιά και απαιτεί νέα και ισχυρή πολιτική εκπροσώπηση. Αυτοί οι συμπολίτες μας γνωρίζουν ότι, τελικά, το πρόβλημα της χώρας είναι η υπέρβαση του πολιτικού συστήματος της χρεοκοπίας. Εναπόκειται στο πολιτικό και διανοητικό προσωπικό αυτού του χώρου ν΄ ανταποκριθεί άμεσα και να συμβάλει στο πιεστικό αίτημα της νέας και ενιαίας κομματικής έκφρασης.
Σε ένα τέτοιο εγχείρημα θα χωρούσε και το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη;
Βεβαίως. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η εμφάνιση και η συγκρότηση του Ποταμιού είναι γέννημα της ανάγκης για υπέρβαση του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος, καθώς και των ριζικών μεταρρυθμίσεων στο κράτος, στην εκπαίδευση και στην οικονομία.
Ανεξαρτήτως της πορείας του, το Ποτάμι παραμένει μια υπολογίσιμη ποιοτική δύναμη για την ανασυγκρότηση του μεσαίου χώρου. Αρκεί να το θελήσει έγκαιρα.
Αλήθεια, τον Κυριάκο Μητσοτάκη πώς τον βλέπετε; Δεν θα μπορούσε να εκφράσει το μεταρρυθμιστικό Κέντρο, ώστε στελέχη του σημιτικού κυρίως ΠΑΣΟΚ να έβρισκαν «κοινό τόπο» πολιτικής συνεργασίας; Σας ρωτώ γιατί ο πρόεδρος της ΝΔ έχει κάνει κάλεσμα σε όλες τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ...
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει να επιθυμεί μια μεταρρυθμιστική-αντιλαϊκιστική αναμόρφωση της ελληνικής δεξιάς. Πρόκειται, όμως, για έργο δύσκολο, το οποίο απαιτεί χρόνο και συστηματικές ανατροπές, σ’ ένα κομματικό και κοινωνικό σώμα με διαφορετικές νοοτροπίες και πρακτικές και το οποίο αντιστέκεται στις αλλαγές. Μακάρι να τα καταφέρει -και το ίδιο θα ευχόμουν σε ανάλογες προσπάθειες σε όλο το φάσμα της ελληνικής πολιτικής ζωής.
Σε ό,τι με αφορά, το ενδιαφέρον μου για την πολιτική συνίσταται στη συμβολή μου για τη δημιουργία του άλλου μεγάλου πόλου εξουσίας στη χώρα μας, με τη δημιουργία του νέου φορέα του Προοδευτικού Δημοκρατικού Κέντρου.
Θεωρείτε ενδεδειγμένη κίνηση την επάνοδο του Γιώργου Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ, κάτι το οποίο, όπως ακούγεται, δρομολογεί η Φώφη Γεννηματά;
Πιστεύω μόνο σε κάθε κίνηση που επενδύει σε μια ολική αναδιάταξη του χώρου και η οποία επικεντρώνεται στις μεταρρυθμίσεις και τις διαρθρωτικές αλλαγές, εγκαταλείποντας τα κεντροαριστερά στερεότυπα. Σε κάθε κίνηση που αφήνει πίσω της τα ξεπερασμένα κομματικά σχήματα, για να οργανώσει την προοπτική ενός νέου και ενιαίου φορέα. Προσθέσεις, επανεντάξεις και συγχωνεύσεις σε μια παλαιά πολιτική βάση με σκοπό την πολιτική επιβίωση κάποιων δεν συγκινούν κανέναν -κυρίως τον κόσμο της παράταξης που θέλει νέες, διαφορετικές και καθαρές λύσεις.
Πώς σχολιάζετε τις πρόσφατες αποφάσεις του Eurogroup για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους;
Ό,τι κερδίζουμε ως χώρα είναι θετικό. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι βρισκόμαστε συνολικά σε λάθος δρόμο και, κυρίως, η σημερινή κυβέρνηση, η οποία αγωνίζεται να φτάσει στο σημείο του τέλους του 2014, μετά από το οποίο άρχισε να γκρεμίζει τα πάντα.
Ο λάθος δρόμος είναι ότι το πολιτικό σύστημα αρέσκεται να προβάλλει μόνο το δίδυμο «μείωση του χρέους και μείωση της λιτότητας», ενώ το κρίσιμο δίδυμο για τη χώρα είναι «εφαρμογή μεταρρυθμίσεων και σχεδιασμός παραγωγικής ανάπτυξης». Έχουμε πολιτικό σύστημα που παρουσιάζεται ότι διεκδικεί, αλλά δεν οικοδομεί. Έτσι ανακυκλώνουμε την κρίση χωρίς να επιτυγχάνουμε τις εθνικές διεκδικήσεις μας.
Η Ελλάδα θα ανατρέψει την φορά των πραγμάτων και θα αναταχθεί μόνον με μεταρρυθμιστικές τομές και με αντιπαρασιτική-παραγωγική αναδιάρθρωση της οικονομίας της.
Βρισκόμαστε, λέτε, μπροστά σε 4ο μνημόνιο;
Αν δε μεταρρυθμιστεί η χώρα άμεσα και έμπρακτα και αν δεν σχεδιάσει συστηματικά την παραγωγική της ανάπτυξη με επενδύσεις και εργασιακή ανάκαμψη, θα βρεθούμε σε πολύ πιο δυσάρεστες εκπλήξεις και δραματικά διλήμματα απ’ ό,τι είναι η συνέχιση των μνημονίων.
Βλέπετε περαιτέρω σκληρά μέτρα, όπως π.χ. μείωση μισθών και συντάξεων;
Σε κάθε περίπτωση τα σκληρά μέτρα θα συνεχιστούν. Το διαρκές κακό, όμως, είναι ότι δεν πιάνουν τόπο, γιατί δεν εντάσσονται στην παραπάνω στρατηγική της διαρθρωτικής ανοικοδόμησης, αλλά στη στρατηγική της εφήμερης διεκδίκησης.
Αλήθεια, οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού για 13η σύνταξη προϊδεάζουν ότι οι εκλογές είναι προ των πυλών;
Καταρχάς πρόκειται για μια ακόμη απόπειρα εξαπάτησης των συνταξιούχων, γιατί ο κ. Τσίπρας υποσχέθηκε να τους δώσει τον Δεκέμβριο πολύ λιγότερα από αυτά που θα τους πάρει τον Ιανουάριο. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε δυσχερή θέση και στο εσωτερικό μέτωπο και στο εξωτερικό, και εξ αυτού του λόγου οι εκλογές μπορεί να προκύψουν ανά πάσα στιγμή.
Κύριε Φλωρίδη, πώς βλέπετε να εξελίσσεται η κατάσταση στην Ευρώπη μετά και το δημοψήφισμα στην Ιταλία; Βρισκόμαστε μήπως μπροστά στον κίνδυνο εξόδου της Ιταλίας από το ευρώ και εντέλει μπροστά στην απειλή διάλυσης της ευρωζώνης;
Χωρίς να παραγνωρίζω τους κινδύνους, αλλά και τους κλυδωνισμούς εξαιτίας της ρευστότητας που κυριαρχεί στις παγκόσμιες εξελίξεις, η εκτίμηση μου είναι ότι η ευρωζώνη θα διατηρηθεί. Σημείο-κλειδί είναι ο γαλλογερμανικός άξονας, αλλά κυρίως η βαθύτερη πεποίθηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών ότι η διάλυση είναι το βήμα στο γκρεμό. Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, παρά τις απογοητεύσεις και την αυξανόμενη δυσπραγία τους, διαθέτουν την πιο προηγμένη μνήμη και κρίση των κατακτήσεων και της ιστορίας τους και αυτός είναι ο μεγαλύτερος παράγων αποτροπής της καταστροφής.
Ωστόσο, κύριε Φλωρίδη, το λαϊκίστικο κίνημα που έχει αναπτυχθεί στην Ευρώπη δεν είναι μία ισχυρή ένδειξη ότι πρέπει να αλλάξει πολιτική και η Γερμανία, κυρίως στο θέμα της σκληρής λιτότητας;
Καλό θα ήταν οι λαϊκιστές πολιτικοί ν΄ αλλάξουν πολιτική και να μην υπόσχονται στους λαούς ψεύτικους παραδείσους. Σήμερα, το παγκόσμιο διακύβευμα και, κυρίως, αυτό του ευρωπαϊκού κόσμου, είναι η παραγωγή πλούτου και όχι η περιχαράκωση των εθνών και ο ανταγωνισμός των κοινωνιών για μια ψεύτικη και φρούδα αντιλιτότητα. Το να διεκδικείς αυτό που δεν υπάρχει αντί να το δημιουργείς, οδηγεί, τελικά, στο να νέμονται οι ισχυροί αυτό που υπάρχει.