Απαράδεκτο και άκομψο χαρακτήρισε ο κ. Φώτης Κουβέλης τις δηλώσεις στελεχών της ΝΔ για την «καταλληλότητα» του κ. Βενιζέλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας μίλησε για κίνηση ευθέως «υπονομευτική του θεσμικού κύρους του Προέδρου της Δημοκρατίας».
Αναλυτικά το απόσπασμα της συνέντευξης του κ. Κουβέλη στην «Αυγή της Κυριακής» (στις 22-4-2018) και στον δημοσιογράφο Γιώργο Μελιγγώνη για το θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και για τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά έχει ως εξής:
«Ερ.: Με αφορμή δηλώσεις «γαλάζιων» στελεχών για την «καταλληλότητα» Βενιζέλου ως προς την Προεδρία της Δημοκρατίας, σας φαίνεται κι εσάς άκομψη η συζήτηση για την προεδρική εκλογή του 2020 μεσούσης της θητείας του νυν Προέδρου, Πρ. Παυλόπουλου;
Απ.: Δεν είναι μόνον άκομψη η συζήτηση για την Προεδρία της Δημοκρατίας μεσούσης της θητείας του νυν Προέδρου. Είναι και απαράδεκτη. Μια συζήτηση για την Προεδρία της Δημοκρατίας, η οποία προτάθηκε, από κάποια «γαλάζια στελέχη», να ανοίξει, είναι και υπονομευτική του θεσμικού κύρους του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο βωμός των επιδιώξεων της αντιπολίτευσης δε χωράει άλλες σκοπιμότητες και υπονομεύσεις.
Ερ.: Ήδη, στην Κεντροαριστερά εξελίσσεται μία συζήτηση με χαρακτηριστικά εσωστρέφειας σχετικά με το πού πρέπει να στραφεί το Κίνημα Αλλαγής μετεκλογικά. Από τη μια υπάρχουν οι «ίσες αποστάσεις» που προσπαθεί να τηρήσει η κ. Γεννηματά, από την άλλη οι ισχυρές –και καθημερινές πιέσεις- Βενιζέλου-Λοβέρδου για στροφή προς τα δεξιά. Εκτιμάτε ότι το Κίνημα Αλλαγής μπορεί να παραμείνει ενωμένο μακροπρόθεσμα;
Απ.: Στη χώρα διαμορφώνονται δύο πολιτικοί πόλοι: ο ένας βαθύτατα νεοφιλελεύθερος και συντηρητικός και ο άλλος προοδευτικός. Οι πολιτικές δυνάμεις του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου – είτε αναφέρονται ως «κεντροαριστερά» είτε ως «σοσιαλδημοκρατικές», δικαιώνοντας τον αυτοπροσδιορισμό τους, πρέπει να αναζητήσουν συγκλίσεις με την αριστερά και να κλείσουν επί της ουσίας το κεφάλαιο της συμπόρευσης με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Οι προοδευτικές δυνάμεις, εάν θέλουν να είναι πράγματι προοδευτικές, δεν μπορεί να είναι ουδέτεροι παρατηρητές της σύγκρουσης μεταξύ της προοδευτικής και συντηρητικής πολιτικής και να μένουν ανενεργές σε ό,τι αφορά τις συμμαχίες τους. Η κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα και η δυσκολία του εγχειρήματος της προοδευτικής διακυβέρνησης, υπαγορεύει τις ευρείες κοινωνικές και πολιτικές προοδευτικές συνεργασίες και συμπλεύσεις. Η ομαλοποίηση των σχέσεών της Κεντροαριστεράς με την Αριστερά δεν αντιστρατεύεται την προσπάθεια του αυτοπροσδιορισμού της ούτε οδηγεί στον ετεροκαθορισμό της από το ΣΥΡΙΖΑ. Η αντιπαράθεσή της στη νεοφιλελεύθερη πολιτική, στους φθοροποιούς τακτικισμούς και στην καταστροφολογική αντιπολίτευση της Ν.Δ. θα μπορούσε στρατηγικά να διαμορφώσει στοιχεία και προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός προοδευτικού πόλου. Η αντίθεση προοδευτικών και συντηρητικών δυνάμεων εξακολουθεί να είναι παρούσα».