Αν έχετε απογοητευθεί να επισκέπτεσθε συνεχώς ορθοπεδικούς και να παίρνετε φάρμακα για τους -τόσο κοινούς πια- χρόνιους πόνους στη μέση σας, ίσως θα άξιζε να δοκιμάσετε κάτι διαφορετικό: να διαλογιστείτε ή να κάνετε ψυχοθεραπεία. Αυτό προκύπτει από μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που συνέκρινε την παραδοσιακή (ορθοπεδική-φαρμακευτική) θεραπεία με τον διαλογισμό και την γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία.
Η έρευνα δείχνει πως η θεραπεία του νου -μέσω διαλογισμού ή ψυχοθεραπείας- μπορεί να επιφέρει καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με την κλασσική θεραπεία, αν και ασφαλώς όχι σε όλους τους ανθρώπους. Τα ευρήματα πάντως είναι ενθαρρυντικά και δείχνουν ότι έχει όντως νόημα να δοκιμάσει κανείς τέτοιες εναλλακτικές θεραπείες (από τις οποίες, άλλωστε, μπορεί να ωφεληθεί γενικότερα, πέρα από το πρόβλημα στη μέση του).
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ντάνιελ Τσέρκιν του Ινστιτούτου Ερευνών Group Health Research και της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον του Σιάτλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό JAMA, πραγματοποίησαν μια κλινική δοκιμή με 342 άτομα ηλικίας 20 έως 70 ετών που υπέφεραν από πόνους στη μέση τους επί επτά έτη κατά μέσο όρο.
Οι συμμετέχοντες χωρίσθηκαν τυχαία σε τρεις ομάδες: η πρώτη έπαιρνε τα κλασσικά φάρμακα, η δεύτερη έκανε γνωστική-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία και η τρίτη διαλογισμό και γιόγκα.
Μετά από 26 εβδομάδες, αξιολογήθηκε η αποτελεσματικότητα κάθε μεθόδου και προέκυψε ότι την μεγαλύτερη βελτίωση (σε ποσοστό 61%) είχαν όσοι έκαναν διαλογισμό και γιόγκα, την μικρότερη όσοι έκαναν την παραδοσιακή φαρμακευτική θεραπεία (44%) και κάπου στη μέση ήταν η ψυχοθεραπεία (58%). Μετά από ένα έτος, όσοι είχαν κάνει διαλογισμό-γιόγκα ή ψυχοθεραπεία, συνέχιζαν να έχουν λιγότερους πόνους σε σχέση με όσους είχαν ακολουθήσει την παραδοσιακή φαρμακευτική οδό.
Η διαλογιστική τεχνική που δοκιμάσθηκε -ανάμεσα στις πολλές που υπάρχουν- ήταν η «μείωση του στρες μέσω διαλογισμού επίγνωσης» (MBSR), η οποία περιλαμβάνει και ορισμένες εύκολες ασκήσεις γιόγκα. Σε αυτήν, ο άνθρωπος εστιάζει στις σκέψεις, στα συναισθήματα και στις αισθήσεις του, μαθαίνοντας να αποδέχεται τον όποιο σωματικο ή ψυχικό πόνο.
Από την πλευρά της, η γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία βοηθά τον άνθρωπο αφενός να αναθεωρήσει τον τρόπο που αντιμετωπίζει νοητικά τον πόνο, αφετέρου τον ωθεί να αποκτήσει νέες πιο εποικοδομητικές συμπεριφορές, π.χ. να αρχίσει να ασκείται σωματικά.
Η νέα έρευνα έρχεται να ενισχύσει την αντίληψη ολοένα περισσότερων επιστημόνων ότι νους και σώμα αλληλοεπηρεάζονται και ότι ορισμένα τουλάχιστον προβλήματα του σώματος μπορούν να αντιμετωπισθούν πιο εύκολα με την κατάλληλη βοήθεια από το νου.