Το παλιό πολιτικό σύστημα, οι πολιτικές δυνάμεις δηλαδή που εναλλάχθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες στην κυβερνητική εξουσία στη χώρα μας, την οδήγησαν στο δημοσιονομικό αδιέξοδο και την οικονομική κρίση γιατί ευθυγραμμίστηκαν με τις διεθνείς δυνάμεις της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, συμμετέχοντας στην επιδίωξη της πιο βίαιης αναδιανομής πλούτου που έχει συμβεί μέχρι σήμερα στον πλανήτη.
Αυτό που συνέβη όλα αυτά τα χρόνια της κυριαρχίας του παγκοσμιοποιημένου οικονομικού μοντέλου είναι ότι ο διαρκώς εντεινόμενος διεθνής ανταγωνισμός και η ανεξέλεγκτη λειτουργία των αγορών συνέβαλαν στην απώλεια του μέτρου, οδηγώντας σε υπερκατανάλωση και υπέρμετρο δανεισμό, πέραν των ορίων αντοχής των εθνικών οικονομιών των πλέον αδύναμων κρίκων της παγκόσμιας οικονομικής αλυσίδας.
Το ίχνος που αφήνει πίσω του σήμερα το επιθετικό οικονομικό μοντέλο της παγκοσμιοποίησης που εφαρμόστηκε και συνεχίζει εν πολλοίς να εφαρμόζεται, είναι η συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια μιας νέας και ισχυρής οικονομικής ολιγαρχίας.
Το γεγονός ότι το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει φτωχοποιηθεί και κατέχει σήμερα μόλις το 1% του παγκόσμιου πλούτου, τη στιγμή κατά την οποία το μόλις 1% του πληθυσμού συγκέντρωσε το 48% του πλούτου, με το 10% του πληθυσμού να έχει καταφέρει να ελέγξει το συντριπτικό ποσοστό του 87% του πλούτου της γης, τα λέει όλα για τις ανισότητες που παρήγαγε η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση της οικονομίας.
Για την Ελλάδα της λιτότητας και των μνημονίων, οι ανισότητες είναι ακόμη δυσμενέστερες, αφού το 1% του ελληνικού πληθυσμού κατέχει σήμερα το 56% του εθνικού πλούτου.
Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη ότι το 2007, προ κρίσης δηλαδή, το ίδιο ελάχιστο ποσοστό του πληθυσμού κατείχε το 48% του πλούτου, γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι η ένταξη της χώρας σε καθεστώς λιτότητας και οικονομικής ομηρίας είχε ως αποτέλεσμα την εξαθλίωση των πολλών και την ενίσχυση του πλούτου των λίγων κατά 8 ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες!
Για να το πούμε καθαρά, κάποιοι λίγοι κέρδισαν τα τελευταία χρόνια, ενώ οι πολλοί ζουν σε καθεστώς πρωτοφανούς λιτότητας και χάνουν τις δουλειές και τα σπίτια τους...
Αυτήν την οικονομική ολιγαρχία, η οποία απομύζησε τον πλούτο που προοριζόταν για την ευημερία των πολλών, είναι που υπερασπίζονται σήμερα οι Μητσοτάκης, Γεννηματά, Θεοδωράκης κλπ συγγενείς που έχουν ασπαστεί τον επιθετικό οικονομικό φιλελευθερισμό, σε μια κορυφαία εκδήλωση διαπλοκής του πολιτικού συστήματος με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Οι προαναφερθέντες υπερασπίζονται απροκάλυπτα την οικονομική ολιγαρχία και «δίνουν τα ρέστα τους» για να περισώσουν ό,τι περισώζεται.
Υποσχόμενοι σε όσους πλούτισαν σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος ότι θα τους επιστραφούν όσα η κυβέρνηση Τσίπρα τους υποχρέωσε να καταβάλουν, όταν με το... καλό επανέλθουν στην κυβέρνηση.
Αποδεχόμενοι όμως έτσι, χωρίς να το αντιλαμβάνονται και προφανώς λόγω πανικού, ακέραιη την ευθύνη για τη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη της χώρας και την οικονομική και κοινωνική καταστροφή της...
Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα μπήκαν στο κάδρο της ενοχής για τα οικονομικά δεινά από τα οποία υποφέρει η χώρα και η πρώτη φορά που κλήθηκαν να πληρώσουν το μερίδιο που τους αναλογεί.
Οι υγιείς πολιτικές δυνάμεις της χώρας και κυρίως οι μεμονωμένοι πολίτες οφείλουν να δώσουν την πιο κρίσιμη πολιτική μάχη που δόθηκε ποτέ. Τη μητέρα όλων των μαχών. Από την κατάληξή της θα εξαρτηθεί αν θα βγούμε όρθιοι από τη νεοφιλελεύθερη κρίση που μας έχει γονατίσει...
(*) Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι Ανεξάρτητος Βουλευτής και πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος