«Σταθερά στα guns», στα πυροβόλα δηλαδή… Αυτή ήταν η πιο πρόσφατη σκηνή μιας σκληρής αερομαχίας όπως εξελίχθηκε στη συνέχεια, ανάμεσα στους αναχαιτιστές της 331 Μοίρας «Θησέας» με τα Mirage 2000-5 και τους τούρκους ιπταμένους με τα F-16 που είχαν εισβάλει στον Εθνικό εναέριο χώρο.
Εκείνη η αερομαχία ήταν μόνο μια μικρή γεύση της καθημερινότητας που βιώνουν οι αεροπόροι στο Αρχιπέλαγος.
Αν πάλι θέλουμε ν’ ανατρέξουμε λίγο πιο πίσω τον χρόνο, θα θυμηθούμε το καταγεγραμμένο από μια νησιώτισσα των Οινουσσών βίντεο όπου μαχητικό της 337 Μοίρας βρίσκονταν μόλις λίγα μέτρα πίσω από το τουρκικό αεροσκάφος, σε μια προσπάθεια να το οδηγήσει εκτός του Ελληνικού ουρανού.
Πάντως την ανωτερότητα της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, για την οποία πολλές φορές
έχουμε γράψει, έχουν εξάρει πολύ πρόσφατα και οι αεροπόροι των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίοι τον Μάιο βρέθηκαν εντός του Ελληνικού FIR και συνεκπαιδεύτηκαν με τα «μπλε φτερά».
Σύμφωνα με πληροφορίες στο αεροπορικό τετ α τετ της 492 με την 337 Μοίρας, δηλαδή δυο
πολεμικών Μοιρών με κύρια αποστολή την αναχαίτιση και την επίτευξη αεροπορικής υπεροχής, οι Αμερικανοί δεν έκρυψαν τον θαυμασμό τους για τους Έλληνες συναδέλφους τους και ο λόγος ήταν η σταθερότητα στην πολύωρη και επίπονη κλειστή αερομαχία, μια ικανότητα που πάντα ξεχωρίζει.
Οι Αμερικανοί θεωρούνται ιπτάμενοι με πολεμική εμπειρία η οποία ωστόσο εστιάζεται στην
αεροπορική κρούση κι όχι στην σκληρή κλειστή αερομαχία, όπως με τις χιλιάδες των αναχαιτήσεων που υπάρχουν στην Ελληνική πραγματικότητα.
Η Αμερικανική Μοίρα που έχει ίδιο ακριβώς ρόλο με την 337, με τα κορυφαία αναχαιτιστικά F-15, θεωρείται υπεραξία όταν αναγνωρίζονται οι ιδιαίτερες ικανότητες που έχουν τα «φαντάσματα» της 110 ΠΜ.
Από το dog’ght στο BVR
Από την άλλη πλευρά η τεχνολογία έχει παίξει καταλυτικό ρόλο για BVR αερομαχίες, δηλαδή
εκείνες που γίνονται πέραν του οπτικού ορίζοντα, με την χρήση του ραντάρ υψηλών επιδόσεων που επιτρέπει στους αεροπόρους να βλέπουν στην οθόνη τους πολλά μίλια μακρύτερα αλλά κυρίως με τα όπλα μεσαίου και μακρού βεληνεκούς, όπως ο ΑΙΜ-120 που συμπεριλαμβάνεται στο δυτικό οπλοστάσιο.
Ας μην ξεχνάμε το άμεσο μέλλον της HAF με τα ραντάρ των VIPER και των Rafale που ανοίγουν την ψαλίδα της αεροπορικής υπεροχής της Ελλάδας.
Από τη δεκαετία του 2000 κι έπειτα λόγω ακριβώς της ραγδαίας αλλαγής της τεχνολογίας η οποία βοήθησε δραματικά στην λεγόμενη επιβιωσιμότητα ιπταμένου και αεροσκάφους, οι κλειστές αερομαχίες στις οποίες πολλές φορές γίνονται μάρτυρες μέχρι και οι κάτοικοι των ακριτικών νησιών του Αρχιπελάγους, έχουν ατονήσει. Μόνο στον Ελληνικό ουρανό συνεχίζεται αυτός ο «κλεφτοπόλεμος» ή και ακήρυχτος για πάνω από 40 συναπτά έτη.
Η Αγκυρα αμφισβητεί εμπράκτως τα Εθνικά Κυριαρχικά Δικαιώματα της Ελλάδας και η Αθήνα απαντά με την σκληρή εκπαίδευση των αεροπόρων ώστε να επιτυγχάνουν την αεροπορική
υπεροχή.
Η καθημερινότητα αυτή και το Ελληνικό ταπεραμέντο των αεροπόρων δεν χτίζεται στο εξωτερικό, όταν οι ιπτάμενοι μεταβαίνουν εκεί.
Οι αναχαιτιστές στον ουρανό του Αρχιπελάγους η αλήθεια είναι ότι έχουν δώσει πολλές και διαφορετικές εξετάσεις είτε αυτές ήταν στο εξωτερικό, σε σχολεία, είτε σε εσωτερικά σχολεία όπου εκεί οι έμπειροι εκπαιδευτές θέλουν πάση θυσία, σε ταχύτατους χρόνους να έχουν ικανούς αεροπόρους για το Αιγαίο.
Πάντως η κλειστή αερομαχία είναι μια ικανότητα που καλλιεργείτε σε όλες τις πολεμικές Μοίρες της αεροπορίας. Ιδίως σε εκείνες που έχουν ως αποστολή την αναχαίτιση και την αεροπορική υπεροχή όπως είναι η 337 Μοίρα «Φάντασμα» στη Λάρισα με τα F-16 Block 52 plus, αλλά και η 330 Μοίρα «Κεραυνός» με τα παλαιότερα μεν αλλά ιδιαίτερα αξιόπιστα F-16 Block 30 που έχουν αποδειχτεί υπέρ πολύτιμα με χιλιάδες ώρες αναχαιτίσεων.
Πηγή: