Ήταν 23 Απριλίου 1998 όταν έφυγε από τη ζωή, ύστερα από σύντομη ασθένεια, ο Κ. Καραμανλή αφήνοντας ισχυρό αποτύπωμα στη συλλογική μας μνήμη αλλά και παρακαταθήκη στους δημοκρατικούς θεσμούς του τόπου, την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της χώρας.
Το έργο του πολυποίκιλο. Με τις επιλογές του σφράγισε εν πολλοίς τη μοίρα του τόπου μετά τα δύσκολα χρόνια του δεύτέρου παγκοσμίου πολέμου , της Κατοχής και του εμφυλίου. Σε αυτόν οφείλεται η οριστική έξοδος της Ελλάδας από τη φτώχεια και την υπανάπτυξη τη δεκαετία του 50 καθώς και η οργανική ένταξη μας στις διαδικασίες ευρωπαϊκής ενοποίησης, το κορυφαίο ίσως έργό του.
Στον Κωνσταντίνο Καραμανλή χρεώνεται η χωρίς κλυδωνισμούς αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα μετά την 7χρονη δικτατορία καθώς και η υποδειγματική λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Το χάρισμά του, του έδωσε τη δυνατότητα να διασφαλίσει ευαίσθητες κοινωνικές ισορροπίες που είχαν ανατραπεί τα προηγούμενα χρόνια ιδίως μετά τον Εμφύλιο. Οι κύριοι άξονες της πολιτικής του κατά τη μεταπολίτευση ήταν η αμυντική θωράκιση της χώρας, η άσκηση πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και η εφαρμογή ενός προγράμματος εκσυγχρονισμού.
Η συμβολή του Καραμανλή στην πορεία της σύγχρονης Ελλάδος αναγνωρίζεται σχεδόν από όλους. Ακόμη και από όσους στάθηκαν αντίθετοι σε όσα εκείνος επρέσβευε. Εκφράστηκαν πολλές απόψεις για το έργο του και για την ύπαρξη ή όχι διαφορών στην πολιτική του συμπεριφορά πριν και μετά τη δικτατορία. Όποιος όμως μελετήσει διαχρονικά την δράση του ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας και είναι καλοπροαίρετος κριτής θα διαπιστώσει ότι τα βασικά του πολιτικά χαρακτηριστικά έχουν παραμείνει αναλλοίωτα σε όλη της διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπήρξε ηγέτης με βαθύ σεβασμό στη λαϊκή κυριαρχία και τους δημοκρατικούς θεσμούς, μεθοδικός, ευπροσάρμοστος και ρεαλιστής, εγκλιματιζόταν πάντα στις νέες πραγματικότητες. Κύριο μέλημά του ο εκσυγχρονισμός της χώρας και φυσικά η πραγματοποίηση του οράματός του της ισότιμης συμμετοχής της Ελλάδος στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι με την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Η σύγχρονη ελληνική ιστορία τον κατατάσσει στο Πάνθεον καθώς τι άλλο από το έργο που αφήνει πίσω του, μπορεί να κρίνει ασφαλώς, έναν πολιτικό; Και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν από εκείνους τους ελάχιστους που μπορούσαν να υπερηφανεύονταν ότι εκείνο που παρέδωσαν διέφερε θετικά από ό, τι παρέλαβαν.
Βιογραφικό
O Κωνσταντίνος Καραμανλής γεννήθηκε το 1907 στην κωμόπολη Πρώτη Σερρών της τότε υπόδουλης Μακεδονίας. Ο πατέρας του, δημοδιδάσκαλος, είχε μετάσχει ενεργά στο Μακεδονικό αγώνα. Μετά το πέρας των εγκύκλιων σπουδών του, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και, μετά την αποφοίτησή του, άσκησε, από το 1930, τη δικηγορία στην πόλη των Σερρών.
Πολιτική Πορεία
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος στην περιφέρεια Σερρών το 1935. Συνολικά, στην ευρύτερη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας, εξελέγη 12 φορές βουλευτής, διαδοχικά, του Λαϊκού Κόμματος, του Ελληνικού Συναγερμού, της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενώσεως (ΕΡΕ) και της Νέας Δημοκρατίας (ΝΔ). Τα δυο τελευταία κόμματα ίδρυσε ο ίδιος, αντίστοιχα, το 1956 και το 1974. Διετέλεσε, μεταξύ 1946 – 1955, υπουργός Εργασίας, Μεταφορών, Κοινωνικής Πρόνοιας, Εθνικής Άμυνας και τέλος, Δημοσίων Έργων.
Ανέλαβε, τον Οκτώβριο του 1955, ως διάδοχος του Αλέξανδρου Παπάγου, την Πρωθυπουργία, την οποία και διατήρησε, μετά από τρεις επιτυχείς εκλογικές αναμετρήσεις, ως τον Ιούνιο του 1963, οπότε υπέβαλε την παραίτησή του εξαιτίας διαφωνίας με τον Βασιλέα Παύλο. Έκτοτε, παρέμεινε επί ενδεκαετία στο εξωτερικό διατυπώνοντας, κατά αραιά διαστήματα, τις απόψεις του για την ανάγκη της αποκατάστασης του δημοκρατικού πολιτεύματος πάνω σε νέες βάσεις. Επέστρεψε στην Ελλάδα, ενώ κατέρρεε η δικτατορία των Συνταγματαρχών, τη νύχτα της 24ης Ιουλίου 1974 και συγκρότησε, υπό την προεδρία του, την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, η οποία και αντιμετώπισε δραστικά την ανάγκη της άμεσης επαναλειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος και της αντιμετώπισης της εθνικής κρίσης που είχε προκληθεί μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Επικράτησε σε δυο, διαδοχικές, εκλογικές αναμετρήσεις κατά τα έτη 1974 και 1977, εξασφαλίζοντας την αδιάλειπτη άσκηση της εξουσίας ως την παραίτησή του από την ενεργό πολιτική, το έτος 1980.
Σημαντικές Στιγμές
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δυο φορές, στις 5 Μαΐου 1980 και στις 4 Μαΐου 1990.
Αποχώρησε οριστικά από τον δημόσιο βίο, το 1995, έχοντας συμπληρώσει 60 χρόνια πολιτικής ζωής. Στο διάστημα αυτό, διετέλεσε οκτώ χρόνια Υπουργός, δεκατέσσερα Πρωθυπουργός και δέκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ως Πρωθυπουργός, μεταξύ των ετών 1955- 1963, έθεσε τα θεμέλια για την οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας και, μεταξύ 1974 – 1980, αποκατέστησε, σε νέες βάσεις, το δημοκρατικό καθεστώς, επέλυσε οριστικά το πολιτειακό πρόβλημα και εξασφάλισε την ένταξη της χώρας στην Ενωμένη Ευρώπη. Ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κατοχύρωσε την ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, συνέβαλε στην ενίσχυση της εθνικής ομοψυχίας και εξύψωσε το κύρος της Ελλάδας στο διεθνή χώρο.
Τιμήθηκε με τα ευρωπαϊκά βραβεία Καρλομάγνου το 1978 και Σουμάν το 1980, το χρυσό μετάλλιο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 1983 και το ανώτατο μετάλλιο των Πανεπιστημίων των Παρισίων το 1983 για την πίστη του στην ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης και τον αγώνα του για την ένταξη της Ελλάδος σε αυτή. Τιμήθηκε επίσης με το χρυσό μετάλλιο του Ιδρύματος Ωνάση, το 1983, για τη συμβολή του στην αποκατάσταση της δημοκρατίας, την επίτευξη της ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, το όραμά του για την αναγέννηση της ολυμπιακής ιδέας και τις προσπάθειές του για τη σταθεροποίηση της ειρήνης στα Βαλκάνια.