Δεκατρείς Τούρκοι όμηροι βρέθηκαν νεκροί στο βόρειο Ιράκ. Το περιστατικό βαθαίνει το ρήγμα του ΑΚΡ με την αντιπολίτευση και επιβαρύνει τις σχέσεις με τις ΗΠΑ.
Ο εντοπισμός των σορών 13 Τούρκων πολιτών σε σπηλιά στην περιοχή Γκάρα του βόρειου Ιράκ έχει φέρει τα πάνω κάτω στις σχέσεις του κυβερνώντος κόμματος ΑΚP με την αντιπολίτευση, και επιβαρύνει τις σχέσεις της Τουρκίας με τη νέα αμερικανική κυβέρνηση υπό τον Τζο Μπάιντεν πριν καλά-καλά αναλάβει. Ποιοι ήταν οι 13 Τούρκοι; Επρόκειτο για δημόσιους υπαλλήλους που υπηρετούσαν στην αστυνομία και τον στρατό και είχαν απαχθεί το 2015 και 2016 από το Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν PKK, που στην Τουρκία, την ΕΕ και τις ΗΠΑ έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων. Σύμφωνα με την τουρκική εκδοχή σκοτώθηκαν με σφαίρα στο κεφάλι από κούρδους αντάρτες. Το ΡΚΚ αντίθετα υποστηρίζει ότι οι όμηροι έχασαν τη ζωή τους σε βομβαρδισμούς της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας.
Πυρ και μανία
Και εδώ ξεκινά η υπόθεση να παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Ο πρόεδρος Ερντογάν επιτέθηκε στις ΗΠΑ, επειδή αντέδρασαν «χλιαρά» στο αιματηρό περιστατικό και κατηγόρησε την Ουάσιγκτον ότι υποστηρίζει μια τρομοκρατική οργάνωση. Μάλιστα το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε τον Αμερικανό πρέσβη στην Άγκυρα για να του επιδώσει ρηματική διακοίνωση. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι ΗΠΑ και οι δυτικοί σύμμαχοί τους υποστηρίζουν τις κουρδικές μονάδες πολιτοφυλάκων YPG στη Συρία, που όμως για την Τουρκία είναι τρομοκρατική οργάνωση.
Στο εσωτερικό το τουρκικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα CHP κατηγόρησε ευθέως την κυβέρνηση για τον θάνατο των 13 ομήρων και σε μια εντυπωσιακή ομιλία του προέδρου του Κεμάλ Κιλιτζάρογλου στη Βουλή απέδωσε ευθύνες στον ίδιο τον πρόεδρο σημειώνοντας ότι έπρεπε να έρθει σε διαπραγματεύσεις με τον έγκλειστο αρχηγό του ΡΚΚ Αμπντουλάχ Οτσαλάν,με οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ακόμη και με τον τέως Αμερικανό πρόεδρο Τραμπ, με τον οποίο διατηρεί καλές σχέσεις, για να δοθεί τέλος στην ομηρία χωρίς να χυθεί αίμα. Ο Κιλιτζάρογλου μάλιστα ρώτησε τον Τούρκο πρόεδρο, γιατί απέτυχε η στρατιωτική επιχείρηση στο βόρειο Ιράκ για την απελευθέρωση των ομήρων.
Ο Ερντογάν όχι μόνο δεν απάντησε, αλλά χθες Πέμπτη, 18.02 κατέθεσε αγωγή προσωπικά σε βάρος του Κιλιτζάρογλου ζητώντας την καταβολή αποζημίωσης ύψους μισού εκατομμυρίου τουρκικών λιρών (60.000 ευρώ). Από το βήμα της Βουλής τον αποκάλεσε «κακομαθημένο». Στο δε υπουργικό συμβούλιο της Τετάρτης 17.02 «ανταπέδωσε» ισχυριζόμενος ότι ο πρόεδρος του CHP πήρε το αξίωμα κάνοντας χρήση βίας και απάτης.
Όταν χτύπησε το κινητό του Ερντογάν
Όταν προχθές ο Τουρκος πρόεδρος βρίσκονταν σε κομματικό συνέδριο του κόμματός του AKP στο θέρετρο Ριζούντα της Μαύρης Θάλασσας, έγινε το εξής αξιοπερίεργο. Την ώρα που ήταν στο πόντιουμ και μιλούσε, χτύπησε το κινητό του. Ήταν η μητέρα ενός εκ των νεκρών ομήρων. Εις επήκοον όλων της είπε ότι θα της αποδώσει ύψιστες τιμές, επειδή ο γιός της έγινε μάρτυρας, «και εάν θέλει ο Θεός, ίσως να γίνει και γείτονας του αγαπημένου μας Προφήτη». Στη συνέχεια της υποσχέθηκε να πάρει εκδίκηση για το γιο της. Το τηλεφώνημα έγινε αφορμή για οξεία κριτική εκ μέρους της αντιπολίτευσης κατά του Ερντογάν, επειδή εκμεταλλεύτηκε τον θάνατο των 13 για να τροφοδοτήσει εθνικιστικά αντανακλαστικά του τουρκικού πληθυσμού και για να εξυπηρετήσει την δική του πολιτική ατζέντα. Πρόκειται για κριτική των αντιπάλων του που συχνά τον κατηγορούν ότι χρησιμοποιεί εθνικιστική ρητορική και πολιτική συμβόλων για να αποπροσανατολίσει τον λαό από τα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας και των λανθασμένων χειρισμών στην πανδημία.
Ο Ερντογάν ξέσπασε και κατά του φιλοκουρδικού HDP. Το χαρακτήρισε ως το «επίσημο μακρύ χέρι των τρομοκρατών» και αμφισβήτησε το δικαίωμα ύπαρξής του. «Ένα κόμμα που δεν προσδιορίζει το ΡΚΚ ως τρομοκρατικό και δεν αποστασιοποιείται, δεν μπορεί να είναι πολιτικό κόμμα αυτής της χώρας». Των επιθετικών αυτών δηλώσεων προηγήθηκε κύμα συλλήψεων. Μετά τα συμβάντα στη Γκάρα συνολικά 718 άνθρωποι προσήχθησαν στο αστυνομικό τμήμα, μεταξύ αυτών και κούρδοι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, στελέχη του HDP. Σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών αντιμετωπίζουν την κατηγορία ότι διατηρούν δεσμούς με το ΡΚΚ, μια συνήθης κατηγορία εναντίον Κούρδων πολιτικών. Εμπειρογνώμονες καταγράφουν ενδείξεις για σταδιακή ποινικοποιήση του κόμματος από την κυβέρνηση για να δικαιολογήσει στη συνέχεια την απαγόρευσή του.