Ο μητροπολίτης Μποτσουάνας και Φρι Στέιτ Γεννάδιος εξομολογείται για πρώτη φορά συγκινημένος στην «Εspresso» το συγκλονιστικό θαύμα που βίωσε όταν ο άγιος Λουκάς ο Ιατρός εμφανίστηκε στον ύπνο του και του έσωσε τη ζωή στην Εντατική!
«Όλα ξεκίνησαν στις αρχές του καλοκαιριού του 2018, όταν διαγνώστηκα με καρκίνο στον ένα μου νεφρό, δεξιά. Υστερα από εξονυχιστικές εξετάσεις, η κοινή γνωμάτευση της ομάδας των γιατρών (νεφρολόγος – ουρολόγος, ογκολόγος, χειρουργός) ήταν καταλυτική: πρέπει επειγόντως να γίνει ολική αφαίρεση του νεφρού, νεφρεκτομή. Κεραυνός εν αιθρία!» λέει ο ίδιος στην «».
Η απόφαση των γιατρών ήταν καταπέλτης καθώς ανακοινώθηκε στον μητροπολίτη ότι θα πρέπει να κάνει χημειοθεραπείες λόγω πιθανής μετάστασης του καρκίνου. «Κοντά μου αγαπητοί φίλοι κληρικοί άκουγαν έκπληκτοι την ογκολόγο να μου καταγράφει τη διαδικασία του σοβαρού χειρουργείου, την αναγκαία εφαρμογή χημειοθεραπειών και ακτινοβολιών αμέσως μετά το χειρουργείο για διάστημα έξι μηνών: “Σας προτείνω να αναβάλετε όλες τις προγραμματισμένες συναντήσεις και δράσεις σας για τους επόμενους έξι μήνες, Σεβασμιότατε, θα πέσουν τα μαλλιά και τα γένια σας, θα έχετε μια σχετική εξάντληση και ταλαιπωρία, θα χρειαστεί να πάρετε δυνατή αντιβίωση κ.λπ.” ήταν τα λόγια της ομάδας των γιατρών. Την άκουγα άφωνος, μη μπορώντας να αρθρώσω κουβέντα! Μου έδωσε να διαβάσω σύντομα ένα έντυπο και να υπογράψω ότι με δική μου γνώση και ευθύνη συνειδητά δέχομαι να υποβληθώ σε ολική νεφρεκτομή, λόγω καταστροφής του δεξιού νεφρού μου από καρκίνο, και να υποστώ μια σειρά από χημειοθεραπείες» λέει ο μητροπολίτης με το σπουδαίο ιεραποστολικό έργο στην αφρικανική ήπειρο. Οσα, όμως, επρόκειτο να συμβούν είναι ομολογουμένως συγκλονιστικά.
«Η εγχείρηση έγινε με απόλυτη επιτυχία και διήρκεσε πολύ λιγότερο από ό,τι υπολόγιζαν και μάλιστα δεν χρειάστηκε να μου δώσουν καθόλου αίμα, παρά τις αρχικές τους προβλέψεις» λέει στην «Espresso» ο σεβασμιότατος. «Στην Εντατική παρέμεινα επί πέντε ημέρες και μόλις ξύπνησα, ήμουν περικυκλωμένος από δεκάδες καλώδια. Κάποια στιγμή διαπίστωσα ότι στο κομοδίνο δίπλα μου υπήρχε μια μικρή ξύλινη εικόνα, χωρίς να διακρίνω τον άγιο, εξαιτίας της κατάστασης στην οποία βρισκόμουν. Πήρα την εικόνα του αγίου, την έβαλα πάνω στο στήθος μου και με ένα μικρό βαμβάκι με λάδι που υπήρχε σε νάιλον άλειψα το μέρος της πληγής μου που ήταν ακόμη φρέσκο. Πονούσα πολύ όταν έκανα κάποια κίνηση άνω από τα καλώδια και τα πλαστικά καλύμματα του χειρουργείου. Οταν είδα το όνομα του αγίου, Λουκάς ο Ιατρός, ο Συμφερουπόλεως, είπα μέσα μου: “Δεν τον ξέρω αυτόν τον άγιο”. Αναστέναξα: “Αγιε Λουκά, βοήθησέ με, σε παρακαλώ, αν με ακούς, και εγώ θα έρθω να σε βρω, να σε προσκυνήσω και να σου αφήσω τα άμφιά μου και αν με αξιώσει ο Θεός, να κάνω και ένα παρεκκλήσι στο όνομά σου. Αποκοιμήθηκα με την εικόνα στο στήθος μου και το κομμάτι από το λαδωμένο βαμβάκι μέσα στην παλάμη μου, που είχε αναμειχθεί με αίματα και υγρά από την πληγή που ήταν συνδεδεμένη με καλώδια και καθετήρα» εξομολογείται ο μητροπολίτης Γεννάδιος και τα λόγια του προκαλούν ανατριχίλα. «Ξαφνικά ακούω μια φωνή: “Είμαστε συν-επίσκοποι, έτσι θα σε αφήσω;” Ταράχτηκα! Ξύπνησα και ξαφνικά μού βγήκε από το στόμα το καλώδιο που είχα μέχρι βαθιά μέσα στον λαιμό μου. Με το που ανοίγω τα μάτια μου, αντικρίζω από πάνω μου μια ζωντανή παρουσία. Ο άγιος Λουκάς ήταν εκεί, δίπλα μου!Αναστατώθηκα, άρχισα να ανασαίνω έντονα αλλά με ανακούφιση. Ηθελα να περπατήσω, να με σηκώσουν και πάλι οι νοσηλευτές» αποκαλύπτει με λόγια που κόβουν την ανάσα!
Ο δεσπότης μάς περιγράφει πως μετά την παρουσία του αγίου στον ύπνο του όλες του οι εξετάσεις βγήκαν καθαρές, με τους γιατρούς να κάνουν λόγο για ιατρικό θαύμα, όμως εκείνος αποδίδει όλα όσα συνέβησαν στην Εντατική στην παρουσία του Αγίου.
«Το πρωί στις 6 η ώρα ήρθε τρέχοντας ο χειρουργός και φύλακας άγγελός μου να μου ανακοινώσει μες στη χαρά ότι η βιοψία, ύστερα από κατεπείγουσα εντολή, βγήκε αμέσως και τα αποτελέσματα ήταν ότι ο καρκίνος δεν είχε κάνει μεταστάσεις, δεν είναι κακοήθης, δεν θα χρειαστεί να κάνουμε καμία χημειοθεραπεία και, το κυριότερο, δεν θα χρειαστεί καμία αντιβίωση, καμία φαρμακευτική αγωγή! “Είσαι καλά, είσαι πολύ καλά. Δόξα τω Θεώ” ήταν τα λόγια του γιατρού μου! Η ογκολόγος ύστερα από λίγη ώρα ήρθε και εκείνη στο δωμάτιό μου και μου είπε: “Ειμαι πολύ χαρούμενη! Έγινε κάτι που εσείς το λέτε, νομίζω, θαύμα. Εμείς το λέμε ιατρικό θαύμα”. Της απάντησα χαρακτηριστικά: “Δοξασμένο το όνομα του παντοδύναμου Θεού, που μας χαρίζει τα αγαθά Του, την υγεία και μας υπενθυμίζει ότι είναι συνεχώς μαζί μας, θεραπεύοντας την αδυναμία και την ασθένεια της ψυχής μας! Για μένα ήταν μια προσωπική εμπειρία συγκλονιστική, η πιο θαυμαστή που έζησα μες στο κρεβάτι του πόνου, σε μια περίοδο της ζωής μου κρίσιμη, στο διάβα της πορείας μου στη διακονία της Εκκλησίας μας. Ο άγιος Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως της Κριμαίας, είναι πλέον ο προστάτης μου άγιος, ο δικός μου άγιος» λέει με συγκίνηση ο μητροπολίτης Μποτσουάνας και Φρι Στέιτ Γεννάδιος.
Ο κυνηγημένος από τους κομμουνιστές επιστήμονας που αφιερωθηκε στον Θεό και έγινε αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως
Ο άγιος Αρχιεπίσκοπος Λουκάς, κατά κόσμον Βαλεντίν του Φέλιξ Βόινο-Γιασενέτσκι, γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1877 στο Κερτς της χερσονήσου της Κριμαίας. Σε μικρή ηλικία μετακομίζει με την οικογένειά του στο Κίεβο. Εκεί, ο Βαλεντίν αποφασίζει να σπουδάσει ιατρική. Το 1903 παίρνει το πτυχίο του με άριστα και ακολουθεί την οφθαλμολογία. Εναν χρόνο αργότερα, με το ξέσπασμα του ρωσοϊαπωνικού πολέμου, βρέθηκε στην Απω Ανατολή, όπου εργάστηκε ως χειρουργός με μεγάλη επιτυχία.
Εκεί συναντήθηκε με την Αννα Βασιλίγιεβνα Λάνσκαγια, τη μέλλουσα σύζυγό του, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Μετά το τέλος του πολέμου εργάζεται σε διάφορα επαρχιακά νοσοκομεία. Η φήμη του εξαπλώνεται γρήγορα και ασθενείς καταφτάνουν από παντού. Την ίδια εποχή μελετάει σχετικά με την τοπική αναισθησία και συντάσσει επιστημονικά άρθρα. Διαπρεπής στις εγχείρησεις των οφθαλμών, αποφασίζει να ασχοληθεί και με τη θεραπεία των πυογόνων λοιμώξεων. Το 1919 εκλέγεται καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Τασκένδης.
Η ρωσική επανάσταση είχε ήδη αρχίσει και η Εκκλησία βρίσκεται στο στόχαστρο των μπολσεβίκων. Η κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Τότε, ο Βαλεντίν συλλαμβάνεται για πρώτη φορά με την αιτιολογία της συκοφάντησης ενός νοσοκόμου. Με τη βοήθεια του Θεού αποκαλύφθηκε η αλήθεια και ο γιατρός αφέθηκε ελεύθερος.
Η πίστη του ήταν διάχυτη παντού. Ακόμη και μέσα στο χειρουργείο είχε κρεμασμένη μια εικόνα της Παναγίας. Προτού χειρουργήσει, άναβε το καντήλι, προσευχόταν λίγα λεπτά κι έπειτα με γάζες ποτισμένες στο ιώδιο σχημάτιζε τον σταυρό στο σώμα του ασθενούς. Τότε ζητούσε με «επισημότητα» το νυστέρι και άρχιζε την επέμβαση. Για αυτή την εικόνα έδωσε μάχες με την τοπική εξουσία, για να παραμείνει στη θέση της. Σε αυτήν την εποχή των δοκιμασιών για την Ορθοδοξία ο γιατρός συμμετείχε ενεργά στη ζωή της Εκκλησίας. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιννοκέντιος, εντυπωσιασμένος από την παρρησία του Βαλεντίν, του προτείνει να γίνει ιερέας. Πράγματι, η χειροτονία του σε διάκονο έγινε στις 26 Ιανουαρίου 1921 και μία εβδομάδα αργότερα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος.
Το καλοκαίρι του 1923 η «ζωντανή» Εκκλησία κάνει την επίθεσή της και εκτοπίζει τον επίσκοπο Ιννοκέντιο. Ο κλήρος και ο λαός της Τασκένδης, ενώ βρίσκονταν στο έλεος των σχισματικών, εκλέγουν στη θέση του επισκόπου τον πατέρα Βαλεντίν Βόινο-Γιασενέτσκι. Η κουρά του σε μοναχό έγινε κρυφά στο σπίτι του ιερέα – καθηγητή. Καταλληλότερο όνομα για τον νέο επίσκοπο κρίθηκε εκείνο του αποστόλου, ευαγγελιστή, αγιογράφου και ιατρού Λουκά. Στη συνέχεια, ταξίδεψε έως το Πετζικέντ για να χειροτονηθεί επίσκοπος. Το γεγονός αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο και πολύ σύντομα ο επίσκοπος Λουκάς συλλαμβάνεται και πάλι. Κατηγορείται για προδοσία και φυλακίζεται. Σε όλους τους τόπους της εξορίας, παρά τις αντίξοες συνθήκες, δεν σταματούσε να χειρουργεί και να θεραπεύει ασθενείς. Στο Γενισέισκ το 1924 επιχείρησε την πρώτη στον κόσμο μεταμόσχευση νεφρού από ζώο σε άνθρωπο. Κάποτε αναγκαζόταν να χειρουργεί με έναν σουγιά και, αντί για ράμματα, χρησιμοποιούσε τρίχες από τα μαλλιά των ασθενών.
Στα 70 του χρόνια γίνεται Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας. Εκεί, το έργο του είναι δύσκολο. Η φτώχεια έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις και καθημερινά, στο σπίτι του, σιτίζει τους απόρους της περιοχής. Τα Χριστούγεννα του 1960 λειτουργεί για τελευταία φορά και για τον καιρό που απομένει περιορίζεται στο να κηρύττει. Τελικά, την Κυριακή 11 Ιουνίου 1961, ημέρα που γιορτάζουν οι Αγιοι Πάντες της Ρωσίας, εκοιμήθη ο Αρχιεπίσκοπος – ιατρός Λουκάς Βόινο-Γιασενέτσκι. Παρά την έντονη αντίδραση του κομμουνιστικού κράτους, η κηδεία του Αρχιεπισκόπου έγινε με μεγαλοπρέπεια. Χιλιάδες άνθρωποι παρευρέθησαν και έψαλαν, ενώ ο δρόμος μέχρι το κοιμητήριο ήταν στρωμένος με τριαντάφυλλα. Από τότε ο τάφος του έγινε «κολυμβήθρα του Σιλωάμ». Όσο για τα θαύματά του; Αμέτρητα. Τον Νοέμβριο του 1995 η ρωσική Εκκλησία προέβη στην επίσημη αγιοκατάταξη του Αρχιεπισκόπου Λουκά.