«Η Αθήνα θέλει να αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση με αλλαγές στο νόμο περί ασύλου. Ωστόσο η επιτυχία είναι αβέβαιη» παρατηρεί εκτενές ρεπορτάζ της Frankfurter Allgemeine Zeitung, αναφορικά με το νέο νομοθετικό πλαίσιο στην Ελλάδα για τη ρύθμιση θεμάτων ασύλου. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ «για τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη η προσφυγική κρίση θα μπορούσε να γίνει η μεγαλύτερη πρόκληση της θητείας του. Ενώ η οικονομία τα πηγαίνει πλέον καλά (…) στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης η Αθήνα αντιδρά λιγότερο επιτυχημένα». Αναφορικά με το νέο νόμο για το άσυλο, που τέθηκε σε ισχύ από 1ης Ιανουαρίου, η FAΖ σημειώνει ότι «οι ειδικοί εμφανίζονται σκεπτικοί για το κατά πόσο θα εφαρμοστούν οι προγραμματισμένες καινοτομίες». Στο μακροσκελές ρεπορτάζ παρουσιάζεται και η άποψη του νομικού και ειδικού σε θέματα ασύλου Παναγιώτη Νίκα.
«Ποιοι πόροι απαιτούνται για την επιτάχυνση της διαδικασίας ασύλου;»
Ο Παναγιώτης Νίκας αναφέρει ενδεικτικά: «Η ελληνική νομοθεσία για το άσυλο έχει αλλάξει πενήντα ή εξήντα φορές τα τελευταία οκτώ χρόνια. Έχουν γίνει επανειλημμένες προσπάθειες για την προσαρμογή της νομικής κατάστασης. Αλλά δεν αρκεί να αποφασίζουμε νέες μεταρρυθμίσεις αν δεν εφαρμόζονται». Ο ίδιος εκτιμά επίσης θεωρεί ότι για να επισπεύσουν οι αρχές τις διαδικασίες ασύλου, κάτι που είναι στόχος της νέας μεταρρύθμισης, απαιτείται επιπλέον προσωπικό, μεταφραστές, υπολογιστές, γραφεία. Όπως παρατηρεί το ρεπορτάζ «στην αρχή μιας μεταρρύθμισης για το δικαίωμα ασύλου πρέπει να γίνει μια μελέτη σκοπιμότητας θέτοντας το βασικό ερώτημα: ποιοι πόροι απαιτούνται για την επιτάχυνση της διαδικασίας ασύλου στην Ελλάδα ή τουλάχιστον στα ελληνικά νησιά που πλήττονται περισσότερο από τη μεταναστευτική κρίση;».
Σε άλλο σημείο η FAZ παρατηρεί ότι επίσης «πρέπει να ληφθεί υπόψη η μεταβαλλόμενη σύνθεση των μεταναστευτικών ροών» και ότι «πλέον η πλειοψηφία των ατόμων που βρίσκονται στα ελληνικά νησιά δεν έχουν τη συριακή υπηκοότητα». Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία στα μέσα Οκτωβρίου, σημειώνει η FAZ, από τις 78.000 αιτήσεις ασύλου που εξετάζονταν οι 22.000 αφορούσαν ανθρώπους από το Αφγανιστάν. «Ακολουθούσαν πολίτες της Συρίας με σχεδόν 13.000 αιτήσεις ασύλου».
Το ρεπορτάζ κλείνει και με μια αναφορά στο προσφυγικό κέντρο του Βούτσιακ στη στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, όπου επικρατούν επίσης απάνθρωπες συνθήκες και στο οποίο φτάνουν ακόμη πρόσφυγες μέσω της Βαλκανικής Οδού και της ελληνικής ενδοχώρας, αφού έχουν περάσει πολλοί εξ αυτών πρώτα από τα ελληνικά νησιά: «Το κλειδί για τη λύση στη δυστυχία στη Βαλκανική Οδό είναι το Αιγαίο. Οι περισσότεροι νεαροί Πακιστανοί και Αφγανοί που προσπαθούν να φτάσουν από το Βούτσιακ στην Κροατία κι από εκεί στη Γερμανία, έχουν έρθει από την βαλκανική οδό που ξεκινά από την Ελλάδα. Με άλλα λόγια η λύση για τα σύνορα Κροατίας-Bοσνίας είναι τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Εάν λειτουργούσε η συμφωnία ΕΕ – Toυρκίας για τα ελληνικά νησιά, θα είχε επίσης αντίκτυπο και στην βαλκανική οδό».
Γερμανικές πόλεις δηλώνουν έτοιμες να δεχθούν προσφυγόπουλα
«Από τότε που ο Ρόμπερτ Χάμπεκ (σσ: Επικεφαλής των Πρασίνων) πριν τα Χριστούγεννα ζήτησε να δοθεί άμεση βοήθεια σε σχεδόν 4.000 προσφυγόπουλα (σσ.: από προσφυγικά κέντρα των ελληνικών νησιών) σαν μια ‚προσφορά προς την ανθρωπότητα‘, έχει ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι» γράφει η εφημερίδα Tageszeitung του Βερολίνου. Όπως παρατηρεί η δημόσια συζήτηση που έχει ανοίξει έκτοτε στη Γερμανία έχει αναγκάσει πολλούς πολιτικούς να πάρουν θέση. Σύμφωνα με την TAZ, πολιτικοί κυρίως από τους Xριστιανοδημοκράτες και τους Χριστιανοκοινωνιστές, καταφεύγουν συχνά σε «ωραιοποιημένες υπεκφυγές».
Από την άλλη πλευρά υπάρχει η πρωτοβουλία-κίνημα, στην οποία συμμετέχουν δεκάδες γερμανικές πόλεις, γνωστή ως «Seebrücke» ή «Πόλεις-Aσφαλείς Λιμένες», την οποία υποστηρίζουν και κάποιοι πολιτικοί του CDU και CSU. Oι πόλεις αυτές «θα μπορούσαν να υποδεχθούν άμεσα παιδιά και εφήβους, επειδή διαθέτουν τόσο τη δυνατότητα να τα στεγάσουν όσο και να αναλάβουν τη φροντίδα τους», σημειώνει η ΤΑΖ, αλλά όπως παρατηρεί: «αυτό δεν μπορεί να γίνει, γιατί η γερμανική κυβέρνηση δεν εγκρίνει τέτοιες ειδικές ποσοστώσεις και οι δήμοι, όπως και τα 16 γερμανικά κρατίδια, δεν διαθέτουν αρμοδιότητα επί θεμάτων προσφυγικής πολιτικής». Ωστόσο οι πόλεις αυτές «δεν προτίθενται να συμβιβαστούν και καταθέτουν ήδη τη δική τους σκοπιά για το 2020 δηλώνοντας: Θέλουμε οι δήμοι να μπορούν να αποφασίζουν ανεξάρτητα για το αν θα υποδεχθούν ανθρώπους. Σχεδιάζουν μια εκστρατεία για την αλλαγή της παραγράφου 23.1 του νόμου σχετικά με τη κατανομή προσώπων ‘. Ως στόχο έθεσαν τη δημιουργία ισχυρών, ολοκληρωμένων και γρήγορων προγραμμάτων για την υποδοχή ατόμων, χωρίς τη (διαμεσολάβηση) της γερμανικής κυβέρνησης‘. Καλή τύχη!»
Πηγή: Deutsche Welle