Το βίντεο με τις σχετικά πρόσφατες (18/9/2017) δηλώσεις του Γιάννη Ραγκούση κάνει θραύση σε γκουρμεδιάρικες γωνιές του διαδικτύου. Καταφέρεται με τόσο μένος εναντίον του Τσίπρα, του Καμμένου, του ΣΥΡΙΖΑ, της κυβέρνησης και -πάνω απ' όλα- των πασοκτζήδων που... προσκολλήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ για μερικά χιλιάρικα, ώστε υποχρεώνεσαι να σκεφτείς: «Αποκλείεται να πάει ποτέ κατά ΣΥΡΙΖΑ μεριά».
Κι όμως, ο Γιάννης Ραγκούσης θα είναι υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Β΄ Πειραιά και οι σκληρές δηλώσεις του έχουν ως ακολούθως:
«Πρόκειται για μια πολιτική ομάδα που θα έχει κακό τέλος, όπως αξίζει να έχει κακό τέλος κάθε πολιτική ομάδα που έχτισε πάνω στο δράμα μιας πτωχευμένης πατρίδας. [...]
Κι εγώ διαφώνησα με το κόμμα μου το 2012 όταν προέκυψαν για μένα δυσβάστακτες πληροφορίες κι αποκαλύψεις για την υπόθεση της “λίστας Λαγκάρντ”, αλλά πήγα σπίτι μου πέντε χρόνια. Δεν γύριζα, δεν σουλατσάριζα σαν τυχοδιώκτης από κόμμα σε κόμμα διεκδικώντας κάποια βουλευτική έδρα ή κρατικό αξίωμα για να έχω κι εγώ μερικές χιλιάδες ευρώ. Κι εγώ θα ήθελα να έχω 7.000 ευρώ τον μήνα όλα αυτά τα πέντε χρόνια, αλλά προτίμησα να κάτσω σπίτι μου και μαζί μ' εμένα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ αλλά δεν πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν πήγαν στη Ν.Δ. Δυστυχώς ναι, υπάρχουν κι αυτοί, οι οποίοι πιστεύω ότι θα αποτελούν για τον ελληνικό λαό ένα μόνιμο παράδειγμα προς αποφυγή, ένα μόνιμο παράδειγμα πολιτικής ανηθικότητας, που έβαλε το οικονομικό, το ευτελές, το ταπεινό οικονομικό συμφέρον - βεβαίως 7.000 ευρώ τον μήνα δεν είναι ευτελές ποσό, αλλά, όταν το βάζεις πάνω από αξίες, πάνω από αρχές, νομίζω ότι είναι μια ευτελής και ανήθικη επιλογή, την οποία την έκαναν -ναι, έχετε δίκιο- στελέχη, βουλευτές και πρώην υπουργοί που τα προηγούμενα χρόνια ήταν στις τάξεις μας και μερικοί ήταν τόσο κατάπτυστοι, που στην αρχή ψήφισαν τα Μνημόνια κι ύστερα έγιναν αντιμνημονιακοί, για να κάνουν τους καλούς στον κ. Τσίπρα...»
Τελικά, έχει δίκιο η διαφήμιση. Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς...
Δείτε αντισυριζαϊκό χειμάρρο του Γιάννη Ραγκούση:
ΠΗΓΗ: Το άρθρο του Παναγιώτη Λιάκου δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Δημοκρατία»