Τα συμπαθή γουρούνια έχουν χρησιμοποιηθεί ουκ ολίγες φορές για να χαρακτηρίσει κάποιος μια ομάδα του πληθυσμού που δεν βρίσκεται στις αγαπημένες επιλογές. Πλέον μια ολόκληρη χώρα αντιμετωπίζει το γεγονός τα γουρούνια να είναι περισσότερα από τους κατοίκους! Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε το υπουργείο περιβάλλοντος της Ισπανίας, ανακοινώνοντας ότι οι χοίροι ανέρχονται σε 50 εκατομμύρια και οι κάτοικοι σε 46,5 εκατομμύρια.
Τα στοιχεία δείχνουν αύξηση κατά 9 εκατομμύρια ζώα από το 2013 και αυξάνονται οι ανησυχίες για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις μιας βιομηχανίας που παρήγαγε περισσότερους από 4 εκατομμύρια τόνους προϊόντων χοιρινού κρέατος και απέφερε πέρυσι στην ισπανική οικονομία 6 δισ. ευρώ.
Ο αυξανόμενος πληθυσμός χοίρων αποτελεί τον τέταρτο βασικό παράγοντα για την παραγωγή αερίων του θερμοκηπίου μετά τις μεταφορές, την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και τη βιομηχανία.
Ο κλάδος καταναλώνει επίσης τεράστιες ποσότητες νερού σε μια χώρα που πλήττεται συχνά από ξηρασία. Με κάθε χοίρο να καταναλώνει 15 λίτρα την ημέρα, η βιομηχανία χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο νερό από τις πόλεις Σαραγόσα, Σεβίλλη και Αλικάντε. Τα νιτρικά από τα απόβλητα των ζώων αρχίζουν επίσης να μολύνουν τα υπόγεια ύδατα, λένε οι περιβαλλοντολόγοι.
Η έχει επίσης πληγεί από μια σειρά σκανδάλων. Φέτος διεξήχθη μια αστυνομική έρευνα όταν ένας πελάτης επέστρεψε ένα χαλασμένο αλαντικό σε ένα υποκατάστημα γνωστής γαλλικής αλυσίδας σούπερ μάρκετ. Η αστυνομία αποκάλυψε ένα δίκτυο προμηθευτών που ήταν έτοιμοι να διαθέσουν στην αγορά περισσότερους από 50 τόνους χαμόν που είχε λήξει προ πολλού και προορίζονταν για τον αποτεφρωτήρα αλλά αντίθετα επαναπροσδιορίστηκε με νέες ημερομηνίες πώλησης.
Το σκάνδαλο ήταν άλλο ένα χτύπημα σε μια βιομηχανία που έχει φήμη για δόλιες πρακτικές, ειδικά στην παραγωγή της βραβευμένης ονομασίας «Jamón Ιbérico de Βellota» (Χαμόν Ιμπέρικο ντε Μπελότα), της οποίας οι λιανικές πωλήσεις αντιστοιχούν σε εκατοντάδες ευρώ ανά κιλό.
Για να χαρακτηριστεί το χαμόν πρέπει να προέρχεται από καθαρόαιμους χοίρους, μαύρου χρώματος, οι οποίοι περνούν τους τελευταίους μήνες της ζωής τους ελεύθεροι, μέσα σε δάση δρυός και τρέφονται αποκλειστικά με βελανίδια. Το κρέας πρέπει στη συνέχεια να συντηρηθεί για τουλάχιστον 36 μήνες. Πρόκειται για μια αργή διαδικασία και η ζήτηση υπερβαίνει την προσφορά. Ο Φραντσίσκο Εσπαράγκο, ο οποίος παράγει Χαμόν Ιμπέρικο ντε Μπελότα στην Εξτρεμαδούρα, στη δυτική Ισπανία, δήλωσε ότι δεν υπήρχαν αρκετοί πόροι για την επιβολή των κανονισμών.
«Όταν δεν ελέγχεται μια βιομηχανία στην οποία παραδοσιακά γίνονται απάτες επειδή υπάρχει μεγάλη ζήτηση, αλλά όχι πολλά προϊόντα, αυτό συμβαίνει», είπε. «Για παράδειγμα, μερικά ζώα βόσκουν στο Dehesa αλλά αντί να ζουν με βελανίδια τους τελευταίους τρεις μήνες της ζωής τους, τους δίνεται ζωοτροφή. Ωστόσο ο επιθεωρητής βλέπει τους χοίρους στο δάσος και έτσι λαμβάνουν την ονομασία».
Οι Ισπανοί καταναλώνουν περίπου 21 κιλά χοιρινό κάθε χρόνο και η αγάπη του έθνους για χοίρους χρονολογείται από χιλιάδες χρόνια. Ρωμαίοι συγγραφείς έγραψαν για το ισπανικό χαμόν και οι χοίροι έλαβαν ειδική προστασία υπό την κατοχή των Γότθων που κυβέρνησαν μετά την αποχώρηση των Ρωμαίων. Όταν οι Μουσουλμάνοι κατέκτησαν μεγάλο μέρος της Ιβηρικής χερσονήσου, ο χοίρος έγινε σύμβολο της χριστιανικής αντίστασης. Από την Ιερά Εξέταση, η κατανάλωση χοιρινού κρέατος έγινε μάλιστα δοκιμασία πίστης για τους Εβραίους και τους Μουσουλμάνους, οι οποίοι είχαν αναγκαστικά ασπαστεί τον Χριστιανισμό.