Ποίοι ήταν οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης όταν άνοιξε το ένα από τα δύο θέματα που σήκωσαν τόση πολιτική σκόνη;
Ποια ήταν τα δεδομένα εκείνα που την ώθησαν να χειριστεί όπως χειρίστηκε το «Μακεδονικό»; Ήταν η απειρία της ή η πρόθεσή της να διασπάσει την αξιωματική αντιπολίτευση όπως την κατηγορούν οι αντίπαλοί της ή κάτι άλλο; Είναι γεγονός ότι η μέχρι τώρα εξέλιξη του θέματος είναι σε βάρος της κυβέρνησης. Το δικό της μέτωπο έχει διαρραγεί με τον κυβερνητικό εταίρο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να «κόβει βόλτες στα κεραμίδια» ενώ η αντιπολίτευση έστω και με διαφορετικούς τόνους είναι τουλάχιστον πρόσκαιρα συσπειρωμένη. Αυτά μέχρι τώρα, γιατί το μέλλον είναι άδηλο.
Είναι φανερό ότι η επιθυμία των Η.Π.Α. για λύση, που θα συνεπάγεται την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., είναι διακαής. Το ουσιαστικό veto που όρθωσε η κυβέρνηση το 2008 καταπρόσωπο στον πλανητάρχη – και όχι μόνο – εξασφάλισε στον Καραμανλή την «αγάπη» υπερατλαντικών και Ευρωπαίων «φίλων» ενώ δεν άλλαξε τους στόχους τους. Η αυξανόμενη δραστηριότητα της Ρωσίας και της Τουρκίας στα Δυτικά Βαλκάνια έχει οδηγήσει σε έναν άτυπο αγώνα δρόμου για την «τακτοποίηση» των εκκρεμοτήτων και την ενσωμάτωσή τους στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.. Η πολιτική αλλαγή στα Σκόπια φαίνεται να διευκολύνει αυτούς τους σχεδιασμούς. Είναι λοιπόν μια ευκαιρία.
Προφανώς αυτήν την ευκαιρία θέλησε να αδράξει η κυβέρνηση. Αν τακτοποιούσε την εκκρεμότητα στα πλαίσια απόφασης του Βουκουρεστίου ποιος θα τολμούσε να την κατακρίνει; Μπήκε στον πειρασμό να καρπωθεί μόνη της τις «δάφνες». Η σύνθετη ονομασία ergo omens ως εθνική θέση είχε υιοθετηθεί το 2008 από κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Άρα αν δεν στήριζαν μια τέτοια ρύθμιση θα ήταν εκτεθειμένοι. Οι ΑΝΕΛ θα αποκτούσαν πλεονέκτημα στο χώρο της κεντροδεξιάς ενώ και στο εσωτερικό της Ν.Δ. θα υπήρχε πρόβλημα.
Μόνο που εκεί τα πράγματα άρχισαν να θολώνουν. Όχι γιατί διαφώνησε ο κύριος Καμένος. Αυτό ήταν προσχεδιασμένο. Οι συνταγματικές αλλαγές ήταν το πρόβλημα, ο αλυτρωτισμός, η ταυτότητα και η γλώσσα. Η ερμηνεία ότι η διεθνής συνθήκη υπερισχύει του συντάγματος των Σκοπίων, άποψη που υποστηρίζει και ο κύριος Βενιζέλος, δεν καλύπτει τις προϋποθέσεις του Βουκουρεστίου. Συστηματικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας το κάνει ξεκάθαρο («η επιμονή στην χρησιμοποίηση του ονόματος, αποπνέει αλυτρωτισμό». 4/11/2017). Διαψεύδοντας - και με αυτόν τον τρόπο – εκείνους που συστηματικά προσπαθούν να ακυρώσουν πολιτικά τον Καραμανλή και τον ίδιο μιλώντας για «διασυνδέσεις» με το Μαξίμου.
Το Βουκουρέστι έθεσε την «κόκκινη γραμμή». Μακάρι οι σημερινοί ιθύνοντες, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι, να την υπηρετήσουν επάξια.