Είχε νονά τη Σοφία Βέμπο. Η γοητεία της έσωσε τον σύζυγό της από το φοβερό αεροπορικό δυστύχημα του 1969 στην Κερατέα. Προσφάτως υπήρξε φοιτήτρια ανοιχτού πανεπιστημίου, λατρεύει τις πίστες χορού και ο Βασίλης Λεβέντης την έκανε να αισθανθεί «σαν να την είχε απατήσει ο άντρας της».
Η πρώην βουλευτής της Ενωσης Κεντρώων και νυν ανεξάρτητη Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου, έμπορος χρυσού στο επάγγελμα, μιλάει για όλα στην «Espresso Σαββατοκύριακο». Από το μεγάλο ριφιφί στο εργοστάσιό της το 1994 έως και το φλαμέγκο που θέλει να μάθει να χορεύει σήμερα.
Ποια είναι η ιστορία του ζευγαριού που εμπορευόταν χρυσό και διαμάντια. Πώς γνωριστήκατε με τον σύζυγό σας;
Η ιστορία μας είναι μυθιστορηματική. Του έσωσα τη ζωή. Γνωριστήκαμε το 1969 στην Κρήτη. Είχα πάει να επισκεφθώ συγγενείς μου, είχαμε βγει για καφεδάκι και βλέπω έναν άντρα να με κοιτάζει επίμονα. Μια εμένα, μια το ρολόι του... Πέρασε αρκετή ώρα που με φλέρταρε έτσι, αλλά μου έκανε εντύπωση που συγχρόνως κοιτούσε επίμονα την ώρα. Στο τέλος περνάει μπροστά μου, αφήνει ένα σημείωμα με το όνομα Κωνσταντίνος και το τηλέφωνό του και φεύγει. Εκείνος βιαζόταν να προλάβει την πτήση του για Αθήνα, γιατί ήταν ο πατέρας του ετοιμοθάνατος, αλλά επειδή του άρεσα πολύ δεν ήθελε και να με χάσει.
Οταν έφτασε, το αεροπλάνο είχε ήδη τροχιοδρομήσει και το έχασε. Το αεροπλάνο που έχασε έπεσε στην Κερατέα και σκοτώθηκαν όλοι οι επιβαίνοντες. Το όνομά του υπήρχε στη λίστα! Δυο μέρες μετά του τηλεφώνησα και η πρώτη του κουβέντα ήταν: «Μου έσωσες τη ζωή».
Προέρχεστε από αστική οικογένεια;
Μεσοαστική θα έλεγα. Ο πατέρας μου, ο Πασχάλης Πασχαλίδης, υπηρέτησε στην Αεροπορία και πολέμησε για την πατρίδα στον αλβανικό πόλεμο. Είχε φύγει εθελοντής με τον συμμαχικό στρατό. Εκεί γνώρισε τον Μίμη Τραϊφόρο και την τραγουδίστρια της νίκης, τη Σοφία Βέμπο, που ήταν η νονά μου. Με έχει βαφτίσει η Σοφία Βέμπο. Θυμάμαι ότι ο πατέρας μου με πήγαινε παιδάκι και έβλεπα τη νονά στο θέατρο. Μου άρεσαν πολύ το θέατρο, η ποίηση και η ηθοποιία.
Η Βέμπο είχε πει ότι κάνω για ηθοποιός, αλλά ο πατέρας μου δεν διανοείτο ποτέ ότι μπορεί να γίνω εγώ ηθοποιός. Μου άρεσε όμως να διαβάζω θεατρικά έργα. Η νονά μου μού είχε δώσει να της απαγγείλω ένα κομμάτι από «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» όταν ήμουν στο δημοτικό και ενθουσιάστηκε με τον τρόπο που το είπα. Λάτρευα να τη βλέπω πάνω στη σκηνή. Πολλές φορές ήμουν χωμένη στα παρασκήνια για να τη βλέπω...
Εχετε έναν γάμο που μετρά 46 ολόκληρα χρόνια και τρία παιδιά.
Ο άντρας μου είναι 12 χρόνια μεγαλύτερός μου και φέτος κλείνουμε 46 χρόνια μαζί. Σκεφθείτε ότι θέλαμε τόσο πολύ να παντρευτούμε αμέσως μόλις γνωριστήκαμε και επειδή ήμουν ανήλικη (εκείνα τα χρόνια ενηλικιωνόμαστε στα 21), χρειάστηκε να υπογράψει ο πατέρας μου! Στην αρχή δεν υπέγραφε ώσπου τον πείσαμε. Μητέρα έγινα το 1973. Ο πρώτος μου γιος είναι ο Παναγιώτης, 44 ετών σήμερα, η Σταματίνα 41 και ο Πασχάλης, είναι 28. Εχω τέσσερα εγγόνια, τη Βιολέτα, τον Κωνσταντίνο, τον Πέτρο και τον Παύλο.
Παρακολουθούν στην τηλεόραση τις συνεδριάσεις της Βουλής και μου κάνουν αυστηρή κριτική για αυτά που λέω, για το ντύσιμο και τα μαλλιά μου! Τους αρέσει να βλέπουν την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων γιατί μιλάμε για τα σχολεία. Σκεφθείτε ότι ζητούν να τους γράφουμε τις συνεδριάσεις σε βίντεο τις ώρες που βρίσκονται στο σχολείο. Μου λένε: «Γιαγιά, μη νευριάζεις τόσο πολύ...» Οταν είχα βραχνιάσει, κάποια στιγμή, ο Παύλος έμαθε κινήσεις στη νοηματική και μου τις έδειξε για να μιλάω έτσι.
Ο μικρός γιος έχει μεγάλη διαφορά ηλικίας από τα άλλα παιδιά. Ηταν τυχαίο ή επιλογή σας;
Ηταν η πιο συνειδητή επιλογή και κατόπιν ωρίμου σκέψεως. Κάποτε άκουσα να λέει στενός φίλος μου ότι το ζευγάρι γερνάει όταν φύγει και το τελευταίο παιδί από το σπίτι. Με προβλημάτισε και ύστερα από 16 χρόνια από το δεύτερο λέω “θα κάνουμε κι άλλο παιδί”. Την ώρα που γεννιόταν ο μικρός, τα αδέλφια του πήγαν στο πρώτο Jumbo που είχε ανοίξει τότε στη Γλυφάδα. Είχε έναν τεράστιο αρκούδο για ντεκόρ, δυο μέτρα, ζήτησαν να το αγοράσουν και το έφεραν λέγοντας: «Να το πάρει όταν πάει φαντάρος!»
Στα τόσα χρόνια γάμου υπήρξαν κρίσεις;
Εμείς κρίσεις συναισθηματικές δεν περάσαμε. Και οι δύο είμαστε πολύ πιστοί. Μόνο επαγγελματικές προστριβές είχαμε, γιατί ήμασταν συνέταιροι στη δουλειά. Φυσικά υπήρχε ζήλια, αλλά όχι παθολογική. Μερικές φορές, όμως, που κάποιες γυναίκες βρέθηκαν να γίνουν υπερφορτικές σε εκείνον και το κατάλαβα, το απέτρεψα...
Παλεύω τόσο για αυτά που έχω αποκτήσει που δεν με ενδιαφέρει, ακόμη και δημόσια να εκτεθώ, στο να αποτρέψω κάποια. Θα μπορούσα κάποια να την πιάσω από το μαλλί και να την ξεμαλλιάσω, κι ας είμαι σε κόσμο. Εγώ δεν μπορώ να κρύψω τα συναισθήματά μου.
Το 1994 έγινε ένα φοβερό ριφιφί στο εργοστάσιό σας. Τι συνέβη;
Κάναμε χονδρική κοσμημάτων και είχαμε φτιάξει ένα μεγάλο εργοστάσιο στην αρχή στην οδό Μπενάκη, στο κέντρο, και ύστερα στην Αργυρούπολη. Το 1994 έγινε μια μεγάλη διάρρηξη διάρκειας τριών ημερών... Ηταν Πρωτοχρονιά. Μπήκαν από ακάλυπτους χώρους, χτυπούσε ο συναγερμός, ερχόταν η Αστυνομία και δεν έβρισκε τίποτε. Αυτοί δούλευαν και έκοβαν με οξυγόνο τα χρηματοκιβώτια και μπροστά δεν φαινόταν τίποτε. Χάθηκε ολόκληρη περιουσία τότε. Σημερινά χρήματα, περί τα 20.000.000 ευρώ.
Από τη μια στιγμή στην άλλη άλλαξαν όλα για μας. Είχα πάθει κατάθλιψη. Εγινα εκατό κιλά... Ετρωγα σαρδέλα με μαρμελάδα από τη στενοχώρια, δεν ήξερα τι έκανα. Ομως, κάποια στιγμή και επειδή ο μικρός γιος μου ήταν μόλις τεσσάρων ετών, λέω στον εαυτό μου: «Αν πάθεις κάτι, ποιος θα τον μεγαλώσει;» Ετσι, μια ωραία πρωία, βγάζω από τις ντουλάπες όλα τα πολυτελή ρούχα, τα κλειδώνω σε ένα δωμάτιο και λέω «ξεκινά από την αρχή και να είσαι ευχαριστημένη που από το 1971 έως το 1994 έζησες πολύ καλά». Είχε βουίξει ο Τύπος της εποχής για αυτό το ριφιφί.
Είστε, όμως, μια πλούσια βουλευτής. Ή όχι;
Ακίνητα έχουμε, που τα κάναμε γονικές παροχές, και τώρα τα παιδιά θέλουν να μου τα δώσουν πίσω... Τα ακίνητα μού έχουν γίνει βραχνάς και φόρτωμα. Καταθέσεις δεν έχω ούτε εδώ ούτε στο εξωτερικό. Τα παιδιά, λοιπόν, σήμερα λένε: «Μάθε πώς θα γίνει να υπάρξουν από τα τέκνα παροχές για να σου επιστρέψουμε τα ακίνητα. Πληρώνουμε μονίμως».
Για τον εαυτό σας τι κάνετε;
Με τα εγγόνια μου ασχολούμαι πολύ. Αυτό μου λείπει. Αγαπώ πολύ τον χορό. Παλιά ξημερωνόμασταν στις ντίσκο χορεύοντας. Επαιρνε φωτιά η πίστα στο κλαμπ Βινύλιο. Τώρα θέλω να μάθω φλαμέγκο όταν βρω τον χρόνο. Ακούω μουσική πολύ. Μου αρέσουν οι ABBA, η Βίκυ Λέανδρος, ο Δάκης και πολλοί άλλοι.
Στις 26 Φεβρουαρίου 2018 θα γίνω επίτιμη πρόεδρος στη Διεθνή Λέσχη Φίλων Μουσικής» που μετρά 7.000 μέλη. Πρόεδρος είναι ο Πέτρος Καντιάνης. Είχα γραφτεί και στο Πανεπιστήμιο Κύπρου για να πάρω πτυχίο Νομικής, αλλά πλέον έπαψε να είναι εξ αποστάσεως, θέλει παρακολούθηση μαθημάτων 12 εβδομάδων και δεν μπορώ να το κάνω.
Σκέφτομαι, όμως, να πάω σε μια σχολή δημοσιογραφίας γιατί θέλω να μάθω να εκφράζομαι και να γράφω τα άρθρα μόνη μου. Πιστεύω ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν πάντοτε έχεις να μαθαίνεις.
Τι φοβάστε στη ζωή;
Δεν θα ήθελα να μείνω μόνη μου, χωρίς τον σύζυγό μου. Θα προτιμούσα, εάν μας συνέβαινε κάτι, να είμαστε μαζί. Να είχαμε ένα δυστύχημα, για παράδειγμα, και να «φεύγαμε» και οι δυο. Να μη μείνω μόνη μου.
Oταν η κουβέντα με τη Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου επικεντρώνεται στην Ενωση Κεντρώων, η ανεξάρτητη βουλευτής είναι καταιγιστική και αποκαλυπτική!
Γιατί ράγισε το γυαλί με την Ενωση Κεντρώων τελικά;
Είχαν συμβεί πολλά. Πρώτον, δεν είχα συνεργάτες να με βοηθήσουν. Μου ορίστηκαν δύο από τον πρόεδρο για να καλύψει τις δικές του υποχρεώσεις, αλλά ήταν εντελώς ακατάλληλοι. Ο ένας ήταν ένας Σύριος ηλεκτρολόγος, ο Κεβόρκ Κουλουμιάν, και ο άλλος, ο Πέρρος, ασχολούνταν με ηλεκτρονικά. Και στους άλλους βουλευτές είχε «φορέσει» διαφόρους, αλλά όλοι τούς αντικατέστησαν και πήραν δικούς τους. Εγώ ό,τι μου έδωσε το δέχτηκα και καθόμουν και έβγαζα τα μάτια μου με τα νομοσχέδια.
Ζητούσα βοήθεια από τον γιο μου. Αυτό το αντιπαρήλθα, όπως και πολλά άλλα. Η τελευταία δυσαρέσκεια, όμως, ήταν η αντιπροεδρία της Βουλής. Εγώ είχα μάθει ότι είχα προταθεί από την Επιτροπή των Προέδρων για αντιπρόεδρος της Βουλής. Οι πρόεδροι των επιτροπών με πρότειναν και το είπα στον Λεβέντη, παρουσία μάλιστα και της συζύγου του, της Νατάσας, αλλά με αγνόησε. Του λέω: «Εσύ ήσουν πολέμιος της οικογενειοκρατίας. Θα βάλεις τον γιο σου αντιπρόεδρο; Θα κάνει κακό στο κόμμα». Μου λέει «είναι διάδοχός μου» και του απαντώ «η διαδοχή πέθανε από τότε που πέθανε η βασιλεία. Ούτε ο Μητσοτάκης έδωσε δαχτυλίδι στον γιο του ούτε ο Παπανδρέου». Τέλος πάντων. Εγώ τον ψήφισα τον Μάριο Γεωργιάδη για αντιπρόεδρο, τον συνεχάρην, αλλά το Σαββατοκύριακο εκείνο κάθισα και σκέφτηκα μόνη μου και αποφάσισα να φύγω. Δεν θα με πείραζε αν γινόταν άλλος αντιπρόεδρος, αλλά όχι πάλι ο γιος του μπροστά. Πικράθηκα γιατί άλλα έλεγε ο Λεβέντης και άλλα έκανε. Καταπάτησε τα λεγόμενά του.
Θα επιστρέφατε παρ' όλα αυτά εκεί;
Δεν βλέπω κάτι που θα με έκανε να επιστρέψω. Δεν με εκπροσωπεί κάτι πια από αυτό. Προσέφερα πολλά στο κόμμα. Δεν υπολόγιζα καν τον εαυτό μου, έπεσα λιπόθυμη στη Βουλή από κούραση. Αισθάνθηκα σαν να με είχε απατήσει ο άντρας μου. Εάν μάθαινα ότι με έχει απατήσει ο άντρας μου έπειτα από τόσα που έχουμε ζήσει μαζί θα είχε ραγίσει το γυαλί και δεν θα επέστρεφα με τίποτε. Ετσι αισθάνθηκα και με τον Λεβέντη. Κάθισα και έκλαψα γιατί μια σχέση ράγισε.
Σας προσέγγισαν άλλα κόμματα;
Ολα τα κόμματα μου έκαναν πρόταση. ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ. Και συνηθίζω να λέω, χαριτολογώντας: «Επειδή ο σημαιοφόρος πια γίνεται με κλήρωση, και για να μην τσακώνεστε, θα κάνω κλήρωση και όπου πέσει...».
Πηγή: Espresso