Για μια ακόμα φορά η Μέριλ Στριπ απέδειξε πως είναι μοναδική, εκτός από μια σπουδαια ηθοποιος. Η σπουδαιότερη της γενιάς της. Η Μέριλ Στριπ τιμήθηκε στις Χρυσές Σφαίρες που απονεμήθηκαν τα ξημερώματα της με το βραβείο Cecil B. DeMille για τη συνολική της προσφορά στον κινηματογράφο και στην ομιλία της είχε πολλά να πει για τον Ντόναλντ Τραμπ.
Παραλαμβάνοντας το βραβείο, η Μέριλ Στριπ ξεκίνησε να απαριθμεί τους σπουδαίους ηθοποιούς που βρίσκονταν στην ίδια αίθουσα με εκείνη, κάποιοι από τους οποίους ήταν προτεινόμενοι για Χρυσή Σφαίρα, που δεν γεννήθηκαν ούτε μεγάλωσαν στο Χόλιγουντ αλλά έφτασαν ως εκεί, να κάνουν καριέρα και να προσφέρουν συγκινήσεις.
«Τι είναι το Χόλιγουντ; Ένα μάτσο άνθρωποι από άλλα μέρη. Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα και πήγα σε δημόσιο σχολείο του Νιου Τζέρσεϊ, η Βαϊόλα (σ.σ. Βαϊόλα Ντέιβις που της παρέδωσε το βραβείο Cecil B. DeMille) γεννήθηκε στη Βόρεια Καρολίνα, η Σάρα Πόλσον γεννήθηκε στη Φλόριντα και μεγάλωσε από μια ανύπαντρη μητέρα στο Μπρούκλιν, η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ είναι ένα από τα 7-8 παιδιά του Οχάιο, η Έιμι Άνταμς γεννήθηκε στην Ιταλία, η Νάταλι Πόρτμαν γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ. Πού είναι να πιστοποιητικά γέννησής τους; (σ.σ. αναφορά στο γεγονός πως ο Τραμπ είχε αμφισβητήσει πως ο Ομπάμα είχε γεννηθεί στη Χαβάη και ζητούσε το πιστοποιητικό γέννησης του απερχόμενου προέδρου των ΗΠΑ)».
Η Μέριλ Στριπ είχε κι άλλους να πει: «Η Ρούθ Νέγκα γεννήθηκε στην Αντίς Αμπέμπα, μεγάλωσε στην Ιρλανδία, ο Ράιαν Γκόσλινγκ όπως όλοι οι καλοί άνθρωποι είναι Καναδός και ο Ντέβ Πατέλ γεννήθηκε στην Κένυα και μεγάλωσε στο Λονδίνο. Οπότε το Χόλιγουντ "ζεί" με τους ξένους και αν τους διώξουμε όλους, δεν θα έχετε τίποτα να βλέπετε εκτός από ποδόσφαιρο». Και φυσικά αποθεώθηκε απ' όλους!
Αλλά δεν σταμάτησε εκεί! Η μοναδική δουλειά του ηθοποιού, είπε, είναι να ενσαρκώνει τις ζωές ανθρώπων που είναι «διαφορετικοί από εμάς και να σας κάνει να νιώθετε πως είναι αυτό». Και αναφέρθηκε σε μια ερμηνεία που στη συγκλόνισε όχι γιατί ήταν καλή, το αντίθετο. «Έκανε το κοινό της να γελάσει και να δείξει τα δόντια του».
«Ήταν η στιγμή εκείνη που το πρόσωπο που ζητήθηκε να καθίσει στην πιο αξιοσέβαστη θέση της χώρας μας μιμήθηκε έναν ρεπόρτερ με ειδικές ανάγκες, κάποιον που δεν μπορούσε να "απαντήσει". Μου ράγισε την καρδιά όταν το είδα και δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου. Γιατί δεν ήταν σε ταινία αλλά στην πραγματική ζωή. Και όταν γίνεται από κάποιον που έχει εξουσία, είναι σαν να δίνει την άδεια σε άλλους να κάνουν το ίδιο. Η έλλειψη σεβασμού φέρνει έλλειψη σεβασμού και η βία φέρνει βία. Και όταν οι ισχυροί χρησιμοποιούν τη δύναμή τους για να εκφοβίζουν όλοι χάνουμε».