Μια επιθυμία ετών, που πήγαζε από τη βαθιά ορθόδοξη πίστη τους, έγινε πραγματικότητα για την οικογένεια Μαγκανιάρη, που ανέγειρε ένα ξωκλήσι αφιερωμένο στον άγιο Παΐσιο δίπλα στο πατρικό σπίτι τους, στο μικρό χωριουδάκι Γκιάλπηδες της Καρύστου, συγκεντρώνοντας στην πρώτη λειτουργία του εκατοντάδες πιστούς.
Την απόφαση να κάνει πράξη την οικογενειακή επιθυμία δεκαετιών πήρε η Παγώνα Μαγκανιάρη τον Ιούλιο του 2016, βλέποντας ότι τελικά ο πιο κατάλληλος χώρος ήταν ένα κτίσμα δίπλα στο πατρικό σπίτι που προοριζόταν από τον πατέρα της για αποθήκη.
Το σημείο που επέλεξε βρίσκεται σε μια ερημική, δύσβατη και απρόσιτη -ειδικά τον χειμώνα- περιοχή, οπότε σκέφτηκαν να αφιερώσουν τον ναό σε άγιο που εορτάζεται το καλοκαίρι.
«Δεν ξέραμε καλά καλά σε τίνος αγίου τη μνήμη να χτίσουμε τη μικρή αυτή εκκλησία, αλλά, σαν από θαύμα, αποκαλύφθηκε μέσω του π. Γεωργίου Μάριζα (σ.σ.: εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Κατσαρωνίου) το όνομα του αγίου Παϊσίου» περιγράφει συγκινημένη η ίδια. Και πράγματι, η μορφολογία της περιοχής του Κάβο Ντόρο μοιάζει αρκετά με εκείνη όπου ασκήτεψε ο άγιος, όμως όλα έγιναν χωρίς προβλήματα.
Εργασίες
«Από τη στιγμή που η εκκλησία αφιερώθηκε στον άγιο Παΐσιο, χτίστηκε μόνη της, μέσα σε μόλις πέντε μήνες! Αρχίσαμε τις εργασίες ανοικοδόμησης στις αρχές Μαρτίου του 2017 και καταφέραμε να ολοκληρώσουμε σύντομα, χωρίς προβλήματα, το έργο». Το συγκινητικό είναι ότι πολλοί κάτοικοι των γύρω χωριών βοήθησαν εθελοντικά να ολοκληρωθεί ο ναός, ενώ πολλές ήταν και οι δωρεές που έφταναν ακόμα και από την Αθήνα.
«Ο ναός χτίστηκε μέσα σε πέντε μήνες και δεν δαπανήθηκαν πολλά χρήματα. Ηταν ένα θαύμα! Κάθε εμπόδιο που παρουσιαζόταν δεν διαρκούσε πάνω από μία ημέρα - αυτομάτως βρισκόταν και η λύση. Λες και το επιθυμούσε τόσο πολύ ο άγιος!» λέει η κυρία Μαγκανιάρη, αναφέροντας και ένα χαρακτηριστικό περιστατικό:
«Ο άντρας μου και ένας ξάδελφός του, την ώρα που δούλευαν εκεί, σκέφτονταν πώς θα βρουν ένα φορτηγό για να μεταφέρει τα μπάζα. Και, προτού περάσει μισή ώρα, εμφανίστηκε μπροστά τους ένα φορτηγό, το οποίο προοριζόταν για άλλη δουλειά, αλλά αμέσως τους εξυπηρέτησε σε αυτό που ζητούσαν!» Υστερα από πέντε μήνες, η επιθυμία δεκαετιών έγινε πραγματικότητα και την Τετάρτη 12 Ιουλίου το εκκλησάκι ήταν ολοκληρωμένο και έτοιμο να αγιασθεί. Ταυτόχρονα τελέστηκε και η πρώτη λειτουργία προς τιμήν του αγίου και, μαζί με τον π. Γεώργιο Μάριζα, συλλειτούργησαν άλλοι πέντε ιερείς από την περιοχή, ενώ είχε προηγηθεί και η χορήγηση της σχετικής άδειας από τον μητροπολίτη Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ.
Προσέλευση
Το εντυπωσιακό είναι ότι οι πιστοί που προσήλθαν ξεπέρασαν τους 500, όχι μόνο από τη νότια Εύβοια αλλά και από την Αττική.
Και είναι εντυπωσιακή η προσέλευση, καθώς ο δρόμος σε ένα τμήμα του, από το χωριό Αγαθό έως τους Γκιάλπηδες, είναι χωμάτινος.
Η προσέλευση αυτή είχε βέβαια την εξήγησή της, καθώς είχαν προηγηθεί κατά τη διάρκεια των εργασιών συγκινητική ανταπόκριση, προσφορές και δωρεές για να ανεγερθεί ο ναός.
«Ακόμα και από την Αθήνα όποιος είχε ακούσει για το ξωκλήσι έβαζε εικόνες στο καράβι και μας τις έστελνε! Αλλά και τα μανουάλια, τα κεριά, το γύψινο τέμπλο, οι δύο καμπάνες, όλα είναι προσφορά του κόσμου. Επίσης, οι δύο γιοι μου, που είναι ηλεκτρολόγοι, συνέβαλαν με την προσωπική εργασία τους, όπως οι δύο αδελφές μου αλλά και ο άντρας της μίας αδελφής μου, που, αν και κάνει αιμοκάθαρση, βοήθησε πολύ» αναφέρει η κυρία Μαγκανιάρη.
Οπως εξηγεί, επιθυμεί το ξωκλήσι να είναι στη διάθεση οποιουδήποτε θέλει να τελέσει λειτουργία τα καλοκαίρια. «Εγώ δεν θέλω να βγάλω χρήματα, αλλά να έρθει ο κόσμος στο χωριό, να έχει ζωή το χωριό μου... Ηταν θέλημα Θεού να γίνει! Κάθε εμπόδιο που σκεφτόμασταν, με τη βοήθεια του αγίου Παϊσίου, γινόταν μπροστά μας γαλήνη! Ηρθε πολύ ορμητικά αυτός ο άγιος μέσα μας και θα μείνει για πάντα!»
Οι επίμονες προσπάθειες της ευσεβούς οικογένειας
Η οικογένεια Μαγκανιάρη χρόνια συζητούσε για την ανέγερση μιας μικρής εκκλησίας. Ηταν και μια εσωτερική ανάγκη που ένιωθε ο πατέρας της Παγώνας Μαγκανιάρη για δεκαετίες.
Την επιθυμία αυτή τη μετέδωσε και στην υπόλοιπη οικογένεια και, όπως θυμάται, «όλα τα χρόνια ανέφερε και συζητούσε αυτό το θέμα ο αείμνηστος πατέρας μου, που έφυγε από τη ζωή πριν από επτά χρόνια. Αλλά και εγώ, από την ηλικία των 20 χρονών, είχα αυτή την επιθυμία, όπως και ο ένας από τους δύο γιους μου. Ανέκαθεν ήμασταν μια πάρα πολύ θρησκευόμενη και ευσεβής οικογένεια». Καμία προσπάθεια στο παρελθόν δεν προχώρησε για χωροταξικούς λόγους, μέχρι που όλα τα προβλήματα λύθηκαν όταν η κυρία Μαγκανιάρη αποφάσισε να ανεγείρει το εκκλησάκι δίπλα στο πατρικό σπίτι.
Πηγή: