Με απόφαση του το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, έκρινε αντισυνταγματική τη διάταξη με την οποία δόθηκε ευνοϊκή ποινική μεταχείριση στα αδικήματα των υπαλλήλων των Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ).
Το ζήτημα πλέον παραπέμπεται στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου η οποία θα κρίνει οριστικά τη συνταγματικότητα η όχι της διάταξης η οποία προβλέφθηκε στο νόμο 4254/2014 που στην συνέχεια σε λιγότερο από 30 μέρες, με το νεώτερο νόμο 4262/2014 καταργήθηκε!
Η επίμαχη διάταξη των 33 ημερών που ψήφισε (εκ παραδρομής όπως είπε μετά) ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Χαρ. Αθανασίου, την Ανοιξη του 2014, είχε προκάλεσει σφοδρές αντιδράσεις από δικαστικές ενώσεις και πολιτικά πρόσωπα ακόμα και εντός της ΝΔ και αφορούσε- όπως κατήγγειλαν- την αμνήστευση ακόμα και κατηγορουμένων για εξοπλιστικά. Η συγκεκριμένη διάταξη , η οποία ήταν ένα απο θέματα που κατήγγειλε ο Αλεξης Τσίπρας την ημέρα που ζητήθηκε το ζητημα της Δικαιοσύνης στη Βουλή ως «περιπτωση πολιτικής διαφθοράς», καταγγέλθηκε ως φωτογραφική ακόμα και για κατηγορούμενο στην υπόθεση των εξοπλιστικών που ειχε διατελέσει επικεφαλής στα ναυπηγεία και τελικά αποφυλακίστηκε το περασμένο καλοκαίρι.
Αναλυτικά η απόφαση του Ποινικού Τμήματος αναφέρει :
«Η εν λόγω απάλειψη της περίπτωσης δ' του άρθρου 263 Α του Ποινικού Κώδικα, που έχει ως αποτέλεσμα αναδρομικά την άρση του αξιοποίνου της αξιόποινης πράξης μίας ειδικής κατηγορίας κρατικών λειτουργών -υπαλλήλων ΝΠΙΔ, ακόμη και για σοβαρές εκκρεμείς σε οποιοδήποτε στάδιο κακουργηματικές πράξεις, αφού δεν δικαιολογείται από το νομοθέτη, ως μέτρο αντεγκληματικής πολιτικής λόγω κοινωνικοπολιτικών συνθηκών, δικαιολογείται δε με την νεότερη επαναφορά της διάταξης και του αξιοποίνου, ως απλή "παραδρομή" του νομοθέτη, ισοδυναμεί με θέσπιση αμνηστίας, κατά τρόπο συγκαλυμμένο, ώστε να αρθεί η ποινική ευθύνη προσώπων της άνω ειδικής κατηγορίας της περ. δ. του άρθρου 263 Α του Ποινικού Κώδικα κατά των οποίων υπάρχει εκκρεμής ποινική κατηγορία στη Δικαιοσύνη ή και καταδίκη, γι' αυτό και θα έπρεπε η εν λόγω διάταξη, κατά το άρθρο 93 παρ.4 του Συντάγματος, να μην εφαρμοσθεί, ως αντισυνταγματική, ως αντιβαίνουσα στις διατάξεις των άρθρων 47 παρ. 3 και 26 του Συντάγματος, διότι ο άνω νόμος στην ουσία και κατ' αποτέλεσμα παρέσχε νομοθετικά χωρίς καμία δικαιολόγηση άφεση ποινικής ευθύνης ορισμένης κατηγορίας κατηγορουμένων και καταδικασμένων προσώπων, συγκεκριμένου κύκλου περιπτώσεων, και δη αμνήστευσε μεταξύ άλλων και σοβαρές κακουργηματικές πράξεις, κυρίως διαφθοράς υπαλλήλων νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου. Επομένως κατά την επικρατήσασα γνώμη οι υπάλληλοι τους, θεωρούνται υπάλληλοι με την έννοια του νόμου, και εφαρμόζεται για αυτούς η διάταξη του άρθρου 259 του Ποινικού Κώδικα».