Είναι μία Ανάσταση που σίγουρα θα μείνει στη μνήμη μας και θα τη μνημονεύουμε για πολλά χρόνια. Ανάσταση στα μπαλκόνια, με τις εκκλησίες κλειστές, χωρίς το Άγιο Φως, με απαγόρευση κυκλοφορίας, χωρίς την έξοδο στα χωριά μας.
Και όλα αυτά λόγω του φονικού κρονοϊού. Του κορονοϊού που έχει γίνει η αιτία οι πόλεις, οι πλατείες και οι δρόμοι να είναι άδειοι, σαν η χώρα να είναι σε πόλεμο.
Όμως είμαστε σε πόλεμο. Πόλεμο μέ έναν εχθρο ύπουλο, επικίνδυνο και αόρατο.
Οι πολίτες στα μπαλκόνια με αναμμένα κεριά να εύχονται από εκεί ο ένας γείτονας στον άλλο. Να ευχόμαστε «Χριστός Ανέστη» και «Χρόνια πολλά» και για πρώτη φορά «καλή υγεία» και να το εννοούμε. Γιατί ακόμα ο κορονοϊός παραμονεύει...
Χριστός Ανέστη, υγεία σε όλους και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά, να ευχηθούμε ο ένας στον άλλο για την Ανάσταση του Κυρίου, να αγκαλιαστούμε, να φιληθούμε χωρις να φοβόμαστε τον κορονοϊό...
Χρόνια πολλά!