Ιερός Ναός του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου στο Νέο Προκόπιο της Εύβοιας λειτουργεί ως Προσκυνηματικός, κάτω από την άμεση εποπτεία της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος. Σε αυτόν φυλάσσεται το σκήνωμα του Οσίου που έφεραν από το Προκόπι της Καππαδοκίας με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923 πρόσφυγες που εγκαταταστάθηκαν μετά από περιπέτειες στην περιοχή.
Έχοντας εμπρός του κανόνα πιστότητος, μέτρο ταπεινώσεως και υπερυψώσεως.
Όμως το Ιερό προσκύνημα, εκτός των ανωτέρω, επιτελεί και άλλης μορφής σπουδαίο φιλανθρωπικό έργο.
Ενισχύει σημαντικά το προνοιακό έργο της Ιεράς Μητροπόλεως. Συνδράμει οικονομικά τη λειτουργία όλων των Φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων της, ενώ αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί την κύρια πηγή χρηματοδοτήσεως ενός σπουδαιότατου και πολυδάπανου εκκλησιαστικού έργου: της ανεγέρσεως και λειτουργίας των κατασκηνωτικών εγκαταστάσεων στην παραθαλάσσια περιοχή «Ταξιάρχης» Ηλίων, σε έκταση 46 στρεμμάτων, οι οποίες φιλοξενούν κάθε χρόνο 800 παιδιά σε 6 κατασκηνωτικές περιόδους.
Η θεραπεία του μοναχού
Ένα από τα πλέον σύγχρονα θαύματα του Οσίου διηγείται ό μακαριστός ηγούμενος της μονής Οσίου Δαυίδ του Οσιος Ιάκωβος, όπως αυτός ο ίδιος το βίωσε: Ο ηγούμενος, ο οποίος πέθανε το 1991, κάποια στιγμή αρρώστησε, και παρά τις αντιρρήσεις του, (ντρέπονταν να μην τον δουν γυμνό οι γιατροί) τελικά πείστηκε και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της Χαλκίδας.
Μετά τις απαραίτητες εξετάσεις οι γιατροί αποφάνθηκαν ότι χρειάζονταν άμεσα πολλαπλή χειρουργική επέμβαση. Ο ίδιος ο ηγούμενος περιγράφει εκείνες τις στιγμές: "...Ενώ λοιπόν υπέφερα και βρισκόμουν σε βαριά κατάσταση παρακάλεσα τον Άγιο Δαυίδ λέγοντας: "Άγιε μου Δαυίδ, σε παρακαλώ γρήγορα σε δέκα λεπτά να είσαι εδώ να με βοηθήσεις, καθώς θα έρχεσαι πέρασε από το Προκόπι και πάρε μαζί σου και τον Άγιο Ιωάννη το Ρώσο και ελάτε να με βοηθήσετε τώρα που κινδυνεύω".
Αυτά νοερώς προσευχήθηκα. Δεν πέρασαν λίγα λεπτά, ανοίγει η πόρτα και βλέπω να μπαίνει μέσα ένας γέροντας ασπρογένειος με πατερίτσα στο χέρι συνοδευόμενος από έναν νεότερο έως τριάντα χρόνων με ράσο. Με πλησίασαν και με χαιρέτισαν.
-Τι κάνεις πάτερ Ιάκωβε; Μας γνωρίζεις ποιοί είμαστε;
-Τι να κάνω πατέρες μου υποφέρω. Δεν σας γνωρίζω ποιοί είστε;
-Εγώ είμαι ο Γέρων Δαυίδ και από δω ο Ιωάννης ο ομολογητής είπε απευθυνόμενος στον νεώτερο ο οποίος συγκατάνευσε και έκανε υπόκλιση στον Άγιο Δαυίδ. Μη φοβάσαι μου είπε ο Όσιος Δαυίδ, ήρθαμε να σε βοηθήσουμε. Είδα το μέτωπο του αγίου Δαυίδ ότι ήταν ιδρωμένο. Τόσο γρήγορα ήρθε ο Άγιος να με βοηθήσει. Γυρίζω τότε στον γέροντά μου τον πατέρα Νικόδημο που ήταν δίπλα μου: γέροντα εδώ είναι ο Άγιος Δαυίδ και ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος.
Σκύβει ο γέροντάς μου στο αφτί και μου λέει: Τι είναι αυτά που λες, χάζεψες; Ποιός Άγιος Δαυίδ μου λές; Μη λες τέτοια πράγματα να μην ακούσουν οι γύρω μας και πουν ο πατήρ Ιάκωβος τά χασε.
Όταν άκουσα τον φέροντά μου να λέει αυτά κατάλαβα ότι δεν έβλεπε τίποτε. Στη συνέχεια καθώς με πήγαιναν στο χειρουργείο είδα τον Άγιο Δαυίδ ν` ανοίγει την πόρτα του χειρουργείου με το ραβδί του και να μπαίνει μέσα μαζί με τον Άγιο Ιωάννη το Ρώσο. Τους είδα να στέκονται κοντά μου στο χειρουργικό κρεβάτι. Με τη νάρκωση δεν κατάλαβα τίποτε γιατί κοιμήθηκα. Ο χειρουργός αντιμετώπισε δύσκολη κατάσταση, γιατί χρειάστηκε να κάνει τρείς εγχειρήσεις μαζί.
Για τη σκωληκοειδίτιδα που είχε σπάσει, για βουβωνοκήλη και σε κάποια άλλα σημεία του σώματός μου χαμηλά. Εστί με τη βοήθεια των Αγίων και τις φιλότιμες του καλού χειρουργού σώθηκα. Έλεγα έκτοτε συχνά, πολύ καλός ο χειρουργός. Μ' έσωσε. Όμως ω του θαύματος, είδα τον Άγιο Ιωάννη το Ρώσο που μου είπε:
-Σ` ακούω να λες πάτερ μου, όλο για το χειρουργικό ότι είναι καλός γιατρός και καλός άνθρωπος. Όσο καλός γιατρός και να είναι, το λεπίδι του δεν μπορούσε να σε θεραπεύσει. Εγώ, ο Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος, διετάχθην με τον Άγιο Δαυίδ να σε θεραπεύσω. Ήταν σήμερα να φύγεις, αλλ` εγώ σε άφησα για την αύριο. Έτσι με αυτήν την παράταση ζω ακόμη".