Ο 39ος Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμμυ Κάρτερ, ο οποίος πέθανε χθες, πλήρης ημερών, σε ηλικία 100 ετών, εκτός από ένας «δημόσιος άνδρας», με την έννοια του “Stateman”, που χρησιμοποιούν οι Αγγλοσάξωνες, δηλαδή αυτού που έχει αφιερωθεί και προσφέρει στην πολιτεία, εκτός από… «φυστικάς», όπως ο ίδιος με περηφάνια χαρακτήριζε τον εαυτό του, ήταν – και μάλιστα πριν από όλα αυτά – ένας αξιωματικός καριέρας του Ναυτικού των ΗΠΑ, απόφοιτος της φημισμένης Ναυτικής Ακαδημίας της Ανναπόλεως, και μάλιστα της κλειστής «αδελφότητας» των υποβρυχίων!
Είναι μάλιστα ο μοναδικός, ως σήμερα Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο οποίος έχει αποφοιτήσει από τη Ναυτική Ακαδημία, σε αντίθεση με πολλούς άλλους, οι οποίοι είναι απόφοιτοι της Στρατιωτικής Ακαδημίας του Ουέστ Πόϊντ!
Ο Τζίμμυ Κάρτερ εισήλθε στην Ναυτική Ακαδημία της Ανναπόλεως το 1943 και αποφοίτησε με την τάξη του 1947 της Σχολής, ήταν καλός σπουδαστής, 60ος κατά σειρά αρχαιότητος, μεταξύ των 821 Ναυτικών Δοκίμων συμμαθητών του! Αυτό για το οποίο διακρίθηκε και μάλιστα είχε αποκτήσει και … «άσχημη» φήμη μεταξύ των συμμαθητών του, ήταν το γεγονός πως δεν ήταν υπέρ του δέοντος «θερμός» στο διαβόητο «καψωνάρισμα» υποδοχής των πρωτοετών από τις παλαιότερες τάξεις, ενδεικτικό και αυτό του μετέπειτα χαρακτήρος του!
Ο Κάρτερ αποφοίτησε το 1946, με την Τάξη του 1947(!), η οποία αποφοίτησε ένα χρόνο νωρίτερα, ως συνέπεια των επιχειρησιακών αναγκών που είχαν δημιουργηθεί από τον Β’ΠΠ, έχοντας με ένα Bachelor of Science. Ενώ ήταν σπουδαστής της Ναυτικής Ακαδημίας, γνώρισε την μετέπειτα γυναίκα του και σύντροφό του για μία ολόκληρη ζωή, τη Ρόζαλυν Σμιθ, που ήταν φίλη της αδελφής του Ρουθ και την οποία ερωτεύθηκε κεραυνοβόλα και την οποία παντρεύτηκε αμέσως μετά την αποφοίτησή του από την Ακαδημία το 1946. Οι δυό τους παρέμειναν μαζί μέχρι τις 19 Νοεμβρίου 2023, όταν η Ρόζαλυν έφυγε πρώτη από τη ζωή για να την ακολουθήσει σχεδόν ένα χρόνο αργότερα και ο ίδιος ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ (1977-1981).
Ως νεαρός αξιωματικός του Ναυτικού ο Σημαιοφόρος Κάρτερ και η σύζυγός του από το 1946 μέχρι το 1953 έζησαν, εξαιτίας των μεταθέσεών στη Βιρτζίνια, στη Χαβάη, στο Κοννέκτιγκατ, στη Νέα Υόρκη και στην Καλιφόρνια, ενώ άρχισε να εκπαιδεύεται και ως αξιωματικός υποβρυχίων, όπου μετά την αποφοίτησή του από τη Σχολή Υποβρυχίων, ανέλαβε την πρώτη του υπηρεσία στο υποβρύχιο USS “Pomfret”.
Το 1949, ο Κάρτερ προήχθη σε Ανθυποπλοίαρχο και ενώ υπηρετούσε στο υποβρύχιο USS “Pomfret” πραγματοποίησε μία προσομοίωση πολεμικής περιπολίας στον Δυτικό Ειρηνικό και στα ανοικτά των κινεζικών ακτών (Ιανουάριος – Μάρτιος 1949).
Το 1951, ο Κάρτερ 1951, επιλέχθηκε για το ντηζελοκίνητο υποβρύχιο USS K-1 (SSK-1), του οποίου υπήρξε ύπαρχος, ενώ επελέγη και για τη θέση του κυβερνήτη.
Το 1952, υπήρξε χρονολογία – σταθμός στην ναυτική καριέρα του Τζίμμυ Κάρτερ, καθώς, ως Υποπλοίαρχος πλέον, επελέγη προσωπικώς από τον τότε Πλοίαρχο και μετέπειτα Ναύαρχο Ρικόβερ (Hyman G. Rickover), τον «πατέρα» του πυρηνικού προγράμματος υποβρυχίων του Αμερικανικού Ναυτικού, ο οποίος ήταν εξαιρετικά απαιτητικός και αυστηρός στην επιλογή του προσωπικού, διαλέγοντάς το προσωπικώς. Αργότερα, ο ίδιος ο Κάρτερ έλεγε ότι εκτός από τους γονείς του, ο Ρικόβερ ήταν αυτός ο οποίος άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή στη ζωή του!
Τότε ο Κάρτερ στάλθηκε στην Ουάσινγκτον, στον Κλάδο των Ναυτικών Αντιδραστήρων της Επιτροπής Ατομικής Ενεργείας, όπου φοίτησε για τρεις μήνες και αποφοίτησε από αυτό.
Στις 12 Δεκεμβρίου 1952, συνέβη ένα ατύχημα στον πειραματικό αντιδραστήρα των εργαστηρίων Τσωκ Ρίβερ (Chalk River Laboratories) του Καναδά, που προκάλεσε μερική τήξη του αντιδραστήρος με αποτέλεσμα εκατομμύρια λίτρα ραδιενεργού ύδατος να πλημμυρίσουν το υπόγειο του κτιρίου του αντιδραστήρος!
Τότε, ο Κάρτερ διατάχθηκε ως «ειδικός», να επιληφθεί της υποθέσεως και επικεφαλής ομάδος 28 ανδρών του Ναυτικού και να σπεύσει σε βοήθεια άλλων συνεργείων από τις ΗΠΑ και τον Καναδά στο σημείο του συμβάντος. Η εξαιρετικά κοπιαστική και επώδυνη διαδικασία ήταν ο κάθε άνδρας να ντύνεται με την ειδική προστατευτική στολή (της εποχής 1952, που όλα ήταν στις αρχές τους) και να καταδύεται για μέγιστο χρόνο 90 δευτερολέπτων μέσα στο ραδιενεργό νερό του αντιδραστήρα για να τον ασφαλίσει. Όταν ήλθε η σειρά του Κάρτερ να κάνει τη δουλειά, το μόνο που πέτυχε στα 90 δευτερόλεπτα ήταν να ξεσφίξει μία απλή βίδα! Αργότερα, ο ίδιος αποκάλυψε ότι μετά την επιχείρηση στο εσωτερικό του αντιδραστήρα ουρούσε επί ένα εξάμηνο…ραδιενεργά ούρα, χωρίς ευτυχώς να του αφήσει άλλη παρενέργεια, αφού ο ίδιος έζησε ως τα 100 του και έκανε και τέσσερα παιδιά, ενώ ήταν και η κύρια αιτία για να δει με άλλη οπτική γωνία το όλο θέμα της πυρηνικής ενέργειας, λαμβάνοντας σχετικές θέσεις στη διάρκεια της προεδρίας του.
Το Μάρτιο του 1953, ο Κάρτερ ξεκίνησε μιας εξάμηνης διάρκειας εκπαίδευση στην πυρηνική ενέργεια στο Union College του Schenectady, προκειμένου να αναλάβει τα καθήκοντα του υπάρχου στο πυρηνοκίνητο υποβρύχιο USS “Seawolf”, που ήταν το δεύτερο στη σειρά πυρηνοκίνητο υποβρύχιο του Ναυτικού των ΗΠΑ. Όμως τα σχέδια αυτά άλλαξαν άρδην όταν ο πατέρας του πέθανε από καρκίνο του πανγκρέατος, τον Ιούλιο του 1953, δύο μήνες προτού ξεκινήσει η ναυπήγηση του USS “Seawolf” και ο Κάρτερ δήλωσε παραίτηση από το Ναυτικό, αφήνοντας στη μέση μία πολλά υποσχόμενη σταδιοδρομία στο Αμερικανικό Ναυτικό για την οικογενειακή επιχείρηση των φιστικιών στην Τζώρτζια!
Ο Κάρτερ παρέμεινε ανενεργός στις Εφεδρείες του Ναυτικού των ΗΠΑ μέχρι το 1961, όταν και αποχώρησε οριστικώς από αυτές με τον βαθμό του Υποπλοιάρχου και έχοντας κερδίσει τα: American Campaign Medal, World War II Victory Medal, China Service Medal, and National Defense Service Medal, ενώ ως πιστοποιημένος αξιωματικός των υποβρυχίων είχε κερδίσει το διακριτικό έμβλημα των πληρωμάτων υποβρυχίων, τα «Δελφίνια» (The Dolphin badge)
Αργότερα, ως κυβερνήτης και Γερουσιαστής της Πολιτείας της Τζώρτζια, «κίνησε γη και ουρανό», κατά το κοινώς λεγόμενο, προκειμένου το Ναυτικό των ΗΠΑ να δημιουργήσει μία νέα βάση πυρηνοκίνητων υποβρυχίων για το Στόλο του Ατλαντικού, κάτι που πέτυχε, με τη δημιουργία της Βάσεως των Υποβρυχίων στο Kings Bay της Τζώρτζια, βάση που είναι ενεργή ως σήμερα φιλοξενώντας τον στόλο έξι πυρηνοκίνητων υποβρυχίων βαλλιστικών πυραύλων (SSBN), κλάσεως «Οχάϊο», καθώς και δύο πυρηνοκίνητων (SSGN) υποβρυχίων, των USS “Florida” και USS “Georgia”. Καθένα υποβρύχιο SSBN μπορεί να μεταφέρει 20 διηπειρωτικούς πυραύλους Trident II D5LE SLBMs με πολλαπλές πυρηνικές κεφαλές ο καθένας τους, ενώ τα δύο υποβρύχια SSGN μέχρι 154 πυραύλους πλεύσεως (cruise) τύπου Tomahawk, το καθένα τους!
Τέλος, πάγια πρακτική των ΗΠΑ είναι να δίδουν τα ονόματα πρώην προέδρων των σε πυρηνοκίνητα αεροπλανοφόρα, εντούτοις για τον Πρόεδρο Κάρτερ δεν το έκαναν αυτό, καθώς επελέγη να ονομαστεί το ισχυρότερο και πιο σύγχρονο πυρηνοκίνητο υποβρύχιο, κλάσεως “Seawolf” σε USS “Jimmy Carter”. Η ιδιαιτερότητά του έγκειται ότι ένα τα άλλα δύο υποβρύχια της κλάσεως (3 συνολικώς) έχουν μήκος 353 ποδών, το USS “Jimmy Carter” έχει συνολικό μήκος 453 ποδών! Ουδείς γνωρίζει τι υπάρχει σε αυτό το πρόσθετο τμήμα, καθώς είναι χαρακτηρισμένο ως «άκρως απόρρητο», ενώ επισήμως χαρακτηρίζεται ως “Multi – Mission Platform” (MMP).
Μάλιστα το 2005, ο πρώην 39ος Πρόεδρος των ΗΠΑ είχε τη χαρά να ταξιδέψει και να καταδυθεί με το υποβρύχιο που έφερε/φέρει το όνομά του, για πρώτη φορά μετά το 1953, που μετά χαρακτήρισε ως «Το καλύτερο πλοίο αυτού του Ναυτικού και οποιουδήποτε άλλου Ναυτικού».
Μάλλον δικαιολογημένα θα λέγαμε εμείς!