«Αλήτες προδότες πολιτικοί» φωνάζουν ακραίες ομάδες περιθωριακών που είναι ορκισμένοι εχθροί της Δημοκρατίας. Ομαδοποιώντας συλλήβδην όλους τους πολιτικούς και ρίχνοντάς τους στο «πυρ το εξώτερο» στην πραγματικότητα έχουν κεντρικό στόχο την προώθηση της δικής τους ολοκληρωτικής και αντιδημοκρατικής αντίληψης για την διακυβέρνηση της χώρας.
Σύμφωνα με την «αλήθεια» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., συνυπεύθυνο για την χρεοκοπία της χώρας και την επακόλουθη οικονομική εξαθλίωση των πολιτών είναι το παλαιό πολιτικό σύστημα, δηλαδή τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα μετά το 1974. Η ευθύνη μάλιστα όπως την προσεγγίζει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν επιμερίζεται αλλά χρεώνεται στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και την Ν.Δ. «εξ ημισείας και εξ αδιαιρέτου». Αν αυτό το αφήγημα του. ισχύει τότε προκύπτει αβίαστα το ερώτημα, γιατί να ξαναψηφίσουμε ένα από αυτά τα κόμματα;
Τι σημαίνουν τα τερατώδη ψέματα, που έλεγε ως αντιπολίτευση η σημερινή κυβέρνηση, σε ένα λαό που η πλειοψηφία του δεν προσέχει τι λένε οι πολιτικοί αλλά ποιος πολιτικός το λέει; Ή μήπως δεν είναι αλήθεια ότι παρά την μεγάλη επιδείνωση που επέφερε η ανάληψη της εξουσίας από την παρέα της Κουμουνδούρου το κακό είχε συντελεστεί σε προηγούμενο χρόνο. Οι περικοπές μισθών και συντάξεων, η τερατώδης ανεργία, το κουτσούρεμα των ομολόγων των ταμείων και των αποταμιευτών, ο ΕΝΦΙΑ, η εξαΰλωση των μετοχών, η πλημμυρίδα των αστέγων δεν είναι φαινόμενα που προέκυψαν μετά το 2015, προϋπήρξαν. Επομένως γιατί να μην ψηφίσουμε ΣΥ.ΡΙΖ.Α.;
Μια και μοναδική απάντηση υπάρχει. Επειδή δεν είναι αλήθεια ότι το παλαιό πολιτικό σύστημα χρεώνεται «εξ ημισείας και εξ αδιαιρέτου» για την κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα. Παρά τα επιμέρους λάθη και παραλείψεις, οι υπεύθυνοι για τις εξελίξεις, διαχρονικά αλλά και για το κρίσιμο τελευταίο διάστημα πριν από την εναπόθεση της χώρας στην «στοργική αγκαλιά» του Δ.Ν.Τ., έχουν συγκεκριμένες ταυτότητες. Είτε ακολουθώντας, αντίστροφα, την διαδρομή της υπερχρέωσης και της παραγωγικής αποδυνάμωσης της χώρας, είτε αναλύοντας τα γεγονότα από το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2007 μέχρι το «διάγγελμα» του Καστελόριζου τελικά καταλήγεις στην ίδια διεύθυνση.
Αν υπεύθυνη για την χρεοκοπία ήταν η «ΔΕΞΙΑ» -όπως αρέσκονται να αποκαλούν την οι μετεξελιχθέντες σε «κεντροαριστερούς», «αριστεροί» του ΚΙΝ.ΑΛ.- θα ήταν ανεξήγητη και αδικαιολόγητη η εγκατάλειψη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από τα στελέχη και τους ψηφοφόρους του. Γιατί εκατοντάδες πρωτοκλασάτα στελέχη, πρώην υπουργοί, βουλευτές, εκπρόσωποι τύπου, κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι, γραμματείς της Κ.Ε. εγκατέλειψαν «ατιμασμένο» το «κίνημα» αφήνοντάς με την ρετσινιά της καταστροφής της χώρας; Πώς εξηγείται το γεγονός ότι στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 οι ψήφοι που έλαβε το «κίνημα»(4,68%) αντιστοιχούν σε ένα μόνο μικρά κλάσμα της «πελατείας» που είχε δημιουργήσει στο διάστημα της παντοδυναμίας του; Ο κύριος Παπανδρέου μπορεί να θεωρεί ότι η υγρασία, που αισθάνθηκε τότε, οφειλόταν στον χειμώνα αλλά η αλήθεια είναι ότι με το 2,47% ο λαός αποτίμησε την «προσφορά» του στην πατρίδα, την κοινωνία και τον «σοσιαλισμό»; Τόσο εκτιμούν τους πολίτες που θεωρούν ότι ακόμα δεν έχουν αντιληφθεί τι είδους «σοσιαλιστές είναι»; Μετά τον Άκη, τον Μαντέλη, τον Τσουκάτο, τον Παπαντωνίου και τόσους άλλους μη σεσημασμένους «σοσιαλιστές»;
Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα ποιος φταίει έχει δοθεί κατ’ επανάληψη τα τελευταία 7 χρόνια από τους πολίτες -παρά την λυσσώδη προσπάθεια της πλειοψηφίας της λούμπεν αστικής τάξης της χώρας μέσω των Μ.Μ.Ε. που ελέγχουν- να στείλουν αλλού τον λογαριασμό. Όσο και αν λιθοβολούν τον –άραγε από μίσος ή από φόβο- και την Ν.Δ., η διαπλοκή και τα paraphernalia της, οι πολίτες ξέρουν βαθιά στην καρδιά και την συνείδησή τους ποιοι φταίνε και θα τους ξαναστείλουν τον λογαριασμό όταν και όποτε χρειαστεί.
Όμως το βασικό ερώτημα παραμένει ακόμα και στην περίπτωση που γίνει γενικά αποδεκτό ότι οι ευθύνες της Ν.Δ. για την σημερινή κατάσταση της χώρας είναι σχετικά μικρές. Γιατί οι «προοδευτικοί» πολίτες, οι «αριστεροί», οι «σοσιαλιστές» να μην ψηφίσουν ΣΥ.ΡΙΖ.Α.; Ακόμα και αν αγνοήσουμε το γεγονός ότι είναι πλέον καιρός, μετά από τρεις δεκαετίες πολιτικής κυριαρχίας, να συνειδητοποιήσουμε ότι τα «προοδευτικά παραισθησιογόνα» του λαϊκισμού κοστίζουν πανάκριβα, υπάρχει ένα ακόμα αναμφισβήτητο γεγονός που δεν μπορούμε και δεν πρέπει να παραβλέψουμε. Ότι τελικά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. –πέρα από τις ευθύνες για τα πεπραγμένα του από την στιγμή που έγινε αξιωματική αντιπολίτευση- σήμερα, με εξαίρεση λίγα πρόσωπα της ηγεσίας, δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από το καταφύγιο και το νέο προσωπείο του παλιού ΠΑ.ΣΟ.Κ...