Στις 10 Ιουνίου 1944 σημειώθηκε η σφαγή του Διστόμου στη Βοιωτία από στρατιώτες της Ναζιστικής Γερμανίας, λίγους μόλις μήνες πριν από την οριστική αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής από την Ελλάδα, και για λόγους αντεκδικήσεως, με αφορμή την προηγηθείσα μάχη μεταξύ των ανταρτών του ΕΛΑΣ και των Γερμανών στην κοντινή τοποθεσία «Καταβόθρα».
Στη μάχη αυτή οι μεν αντάρτες είχαν 15 νεκρούς και οι Γερμανοί 6, γεγονός που τους έκανε να θεωρήσουν ότι οι κάτοικοι της κοντινής κωμοπόλεως του Διστόμου είχαν συνεργαστεί με τους αντάρτες και εισέβαλαν στην ήσυχη, μαρτυρική, κωμόπολη της Βοιωτίας για να εκδικηθούν τους νεκρούς συναδέλφους τους, προβαίνοντας σε αφάνταστης σκληρότητος και απανθρωπιάς αντίποινα σε βάρος του αθώου πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και μικρών παιδιών.
Η καταστροφή του Διστόμου εκτιμάται από πολλούς ως μία από τις πλέον ειδεχθείς και απρόκλητες σφαγές, από τις περισσότερες από 90 που προκάλεσαν στη διάρκεια της τριπλής Κατοχής της Ελλάδος (1941-44) οι δυνάμεις του Άξονα, ιδίως της Ναζιστικής Γερμανίας!
Θα πρέπει στο σημείο αυτό να σημειωθεί ότι οι Γερμανικές δυνάμεις που εισήλθαν στο Δίστομο για να προβούν σε αντίποινα για τον θάνατο στη μάχη με τους αντάρτες των 6 συμπατριωτών τους, δεν ήταν τίποτα δυνάμεις φανατικών Ες-Ες ή αστυνομικών δυνάμεων του Γερμανικού Στρατού, αλλά κανονικός Γερμανικός Στρατός της Βέρμαχτ. Οι Γερμανοί εισερχόμενοι αδιακρίτως και συστηματικώς στο χωριό, το «χτενίζουν», ψάχνοντας σε κάθε σπίτι, καίνε, βιάζουν, δολοφονούν σαδιστικά και με «σύστημα» αδιακρίτως άνδρες, γυναίκες, βρέφη, παιδιά, νέους, γέρους, ιερείς!
Συνολικώς δολοφονήθηκαν 228 άτομα, από τα οποία 117 γυναίκες και 111 άνδρες, ενώ στα θύματα περιλαμβάνονται 20 νήπια και 45 παιδιά.
Οι υπόλοιποι κάτοικοι του Διστόμου θα γλυτώσουν τη σφαγή λόγω του σκότους που στο μεταξύ είχε πέσει και το οποίο αναγκάζει τους Γερμανούς να επιστρέψουν στη Λιβαδειά! Στη διαδρομή της επιστροφής οι Γερμανοί δολοφονούν και κάθε άτυχο άτομο που θα συναντήσουν στο δρόμο τους ή θα βρουν να εργάζεται στους αγρούς!
Συμπτωματικώς, από μία απίστευτη συγκυρία, την ίδια ημέρα (10 Ιουνίου 1944), επίσης για λόγους αντεκδικήσεως γερμανικά στρατεύματα, αυτή τη φορά Ες-Ες, ισοπεδώνουν την γαλλική κωμόπολη Οραντούρ-συρ-Γκλαν, δολοφονώντας 642 από τους 648 κατοίκους της, μεταξύ των οποίων και 207 παιδιά, γνωρίζοντας έτσι ταυτόχρονα δύο κωμοπόλεις σε Ελλάδα και Γαλλία, τη φρίκη του πολέμου και των θηριωδιών της ναζιστικής ιδεολογίας, αλλά και της αναλγησίας των Γερμανών κατακτητών!
Αιωνία η Μνήμη των αθώων δολοφονηθέντων θυμάτων των Γερμανών κατακτητών σε Ελλάδα, Γαλλία και παντού στην κατεχόμενη τότε Ευρώπη.