Πριν από 71 χρόνια, τέτοιες μέρες, Φεβρουάριο του 1952, τα κοινοβούλια της Ελλάδας και της Τουρκίας εγκρίνουν την ένταξη των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ. Όπως είναι γνωστό η Βορειοατλαντική Συμμαχία ιδρύθηκε τρία χρόνια νωρίτερα, τον Απρίλιο του 1949.
Την περίοδο εκείνη, στην πατρίδα μας, ο αδελφοκτόνος πόλεμος πλησίαζε στο τέλος του…
Και παρά το γεγονός, ότι ο Εμφύλιος στην Ελλάδα ήταν η πρώτη πράξη του Ψυχρού Πολέμου στην Ευρώπη και η χώρα μας διέτρεχε άμεσο κίνδυνο από τον Σοβιετικό επεκτατισμό, τα πρώτα δώδεκα κράτη, που υπέγραψαν την ιδρυτική πράξη του ΝΑΤΟ, δεν μας συμπεριέλαβαν από την πρώτη στιγμή στην Συμμαχία!
Οι αιτίες πολλές… Κυρίως το γεγονός ότι οι ΗΠΑ -που είχαν τον πρώτο λόγο στη Συμμαχία- δεν είχαν ακόμα ξεκαθαρίσει τον ρόλο τους στην διεθνή σκηνή.
Πρώτο μέλημα του Προέδρου Τρούμαν, αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν ήταν η αύξηση του αμυντικού προϋπολογισμού. Το αντίθετο… Ήθελε να είναι σε μια ισορροπία με τις υπόλοιπες δαπάνες.
Το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο άρχισε με την απόφαση της Βρετανίας να διακόψει την βοήθεια προς την Ελλάδα και την Τουρκία, καθώς η άλλοτε κραταιά αυτοκρατορία βρισκόταν στο χείλος της χρεοκοπίας.
Τέτοιες μέρες, Φεβρουάριο του 1947, η Βρετανία ζήτησε και επισήμως από τις ΗΠΑ να στηρίξουν αυτές, στη θέση τους, την Ελληνική κυβέρνηση για να μην πέσει η χώρα στην σφαίρα επιρροής της ΕΣΣΔ.
Η ανταπόκριση της Ουάσιγκτον ήταν άμεση. Ο αμερικανός πρόεδρος, με την ομιλία του στις 12 Μαρτίου 1947 στο Κογκρέσο, διατύπωσε το λεγόμενο «Δόγμα Τρούμαν», με το οποίο γινόταν σαφές ότι οι ΗΠΑ θα στήριζαν «τους ελεύθερους λαούς που αντιστέκονται στην προσπάθεια υποδούλωσή τους από ένοπλες μειονότητες ή από εξωτερικές πιέσεις».
Παρά το γεγονός, ότι η Ελλάδα -και όχι η Τουρκία- βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο από τον Σοβιετικό επεκτατισμό, οι ΗΠΑ άρχισαν από τότε την πολιτική της ίσης αντιμετώπισης Αθήνας και Άγκυρας και η βοήθεια, που δόθηκε από τον Πρόεδρο Τρούμαν, μοιράστηκε εξίσου.
Όμως, αξίζει να σημειωθεί, ότι η ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ δεν ήταν μια εύκολη διαδικασία. Αντιμετώπισε προβλήματα από την Ολλανδία, την Δανία και την Νορβηγία. «Προφητικά» -θα μπορούσε να πει κάποιος- οι τρεις αυτές χώρες είχαν εκφράσει ένσταση για την Τουρκία, με το επιχείρημα, ότι τα μέλη του ΝΑΤΟ θα πρέπει να έχουν και κοινές πολιτισμικές αξίες!
Οι ΗΠΑ όμως ρώτησαν μόνο την Βρετανία και την Γαλλία και αγνόησαν τις αμφιβολίες των κρατών αυτών, οι οποίες, βέβαια, δεν είχαν καμμία διάθεση να προκαλέσουν εμπόδια στην διεύρυνση της Συμμαχίας βάζοντας βέτο, καθώς αυτό θα δημιουργούσε άμεσο πρόβλημα και στην Ελλάδα που έβγαινε πληγωμένη από τον Εμφύλιο.
Βέβαια, 71 χρόνια μετά, ο προβληματισμός αυτός των Ολλανδών, των Δανών και των Νορβηγών φαίνεται να έχει βάση… Πέρα από τις γεωπολιτικές σκοπιμότητες για την ένταξη, τότε, της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, η συμπεριφορά της κάθε άλλο συνάδει με χώρα-μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας.
Και για αυτόν τον λόγο πολλοί είναι αυτοί, που θέτουν θέμα, ακόμα και αποπομπής της Τουρκίας από την βορειοατλαντικά Συμμαχία ,(παρά το γεγονός, ότι όλοι γνωρίζουν ότι τέτοια διαδικασία δεν έχει προβλεφθεί).
Το ότι, κανένας στην Δύση -και εμείς- δεν θα ήθελε να δει την Τουρκία να μετατρέπεται σε Ιράν, δεν σημαίνει, ότι δεν πρέπει να παραδεχθούμε την σημερινή πραγματικότητα: Το γεγονός, ότι η Τουρκία του Ερντογάν δεν έχει πλέον καμμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες των χωρών που συγκροτούν την βορειοατλαντικά Συμμαχία!
Από που να ξεκινήσουμε και που να τελειώσουμε;
Από το γεγονός, ότι η αγορά των S-400, ένα πυραυλικό σύστημα, που έχει κατασκευαστεί κατά των νατοϊκών αεροπλάνων και απειλεί άμεσα την τεχνολογία stealth του προγράμματος των F-35;
Ότι, την ώρα, που η ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία βρίσκεται στην κορύφωση της, η Τουρκία παίζει το παιχνίδι του Πούτιν και εμποδίζει την είσοδο Φινλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ;
Ότι, για μια ακόμη φορά, παίζει τον «επιτήδειο ουδέτερο» και ανοίγει την «οικονομική κερκόπορτα» στη Μόσχα για να ξεπερνάει τις κυρώσεις που της έχουν επιβληθεί από την Δύση;
Ότι, κόντρα στην πολιτική της Δύσης ενισχύει την συμμαχία της με το φανατικό Θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν;
Ότι, εδώ και χρόνια, ο Ερντογάν, κόντρα σε κάθε έννοια δημοκρατικών αξιών, έχει εφαρμόσει, επί της ουσίας, μια στυγνή δικτατορία, φυλακίζοντας πολιτικούς του αντιπάλους και δημοσιογράφους, ελέγχοντας απόλυτα την δικαιοσύνη και τα media, και έχοντας καταστείλει τις ελευθερίες των μειονοτήτων;
Ότι, αποτελεί πλέον ένα «κρατικό τρομοκράτη» για την ευρύτερη περιοχή, καθώς έχει εισβάλλει στην Βόρεια Σύρια, βομβαρδίζει και επιχειρεί στρατιωτικά στο Βόρειο Ιράκ, έχει εμπλακεί ενεργά στην σύρραξη Αζέρων και Αρμενίων και στον εμφύλιο της Λιβύης, εκτοξεύει απειλές πολέμου κατά της πατρίδας μας, ενισχύει ακραίες ισλαμιστικές ομάδες στα Βαλκάνια, εργαλειοποιεί τους πρόσφυγες και τους μετανάστες για να εκβιάσει την Ευρώπη και στέλνει «Γκρίζους Λύκους» να τρομοκρατήσουν ή ακόμα και να δολοφονήσουν Κούρδους ή Τούρκους αντικαθεστωτικούς ακόμα και σε Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες;
Η κρίση, που αντιμετωπίζει σήμερα η Τουρκία από τις επιπτώσεις των φονικών σεισμών, έχουν δημιουργήσει την αίσθηση, ότι ο Ερντογάν θέλει να ρίξει «νερό στο κρασί του»…
Όμως η πρακτική του μέχρι σήμερα δείχνει ότι απλώς προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, για να πάρει, ότι μπορεί από την Δύση, σε μια προσπάθεια να επιβιώσει πολιτικά!
Όμως, τώρα είναι η ώρα η Δύση να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στον Ερντογάν… Αυτό που είχε επισημάνει το πρακτορείο Βloomberg, ότι «η ασφάλεια της συμμαχίας δεν μπορεί να είναι όμηρος ενός κατ’ επανάληψη παραβάτη. Και η ώρα για να το στείλουν το μήνυμα αυτό, έχει φτάσει»!
ΠΗΓΗ: Realnews