Τελικά, κάποιοι φιλέλληνες προάγουν με καλύτερο τρόπο τις Ελληνικές θέσεις, από κάποιους συμπατριώτες μας..! Γιατί, αν για κάποιους εδώ, στην Ελλάδα, η Κύπρος και το Καστελλόριζο τους πέφτει μακριά, τι έπρεπε να πει και ο Μπόμπ Μενέντεζ από τις ΗΠΑ...
Σ' αυτόν να δείτε πόσο μακριά θα έπρεπε να του πέφτει και η Κύπρος και το Καστελλόριζο!
Άμα δε, έπρεπε να υπολογίσει στο μέτρημα και την παράμετρο της γεωπολιτικής λογικής κάποιων από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, (ότι δήθεν τα αμερικανικά συμφέροντα θέλουν μια Τουρκία στην οποία δεν πρέπει να της χαλάμε τα... χατίρια), τότε ο πανίσχυρος Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Αμερικανικής Γερουσίας θα έπρεπε να είναι αυτές τις ημέρες στην Άγκυρα και όχι στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Και βέβαια, δεν θα έπρεπε, να λέει, ότι τα αιματηρά επεισόδια στην Πύλα, ήταν μια απόλυτα απαράδεκτη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ θα έπρεπε να είχε περάσει, άμεσα, ψήφισμα, που να καταδίκαζε την επίθεση, για την οποία, μάλιστα, είπε, ότι, (άκουσον, άκουσον), ήταν «επίθεση σε κυπριακό έδαφος»!
Και βέβαια, ούτε κατά διάνοια δεν θα έπρεπε να λέει, ότι υπάρχει απειλή για προσάρτηση των Κατεχομένων στην Τουρκία!
Ούτε βέβαια, θα έπρεπε να χαρακτηρίζει την πολιτική του Ερντογάν ως «πράξεις ενός απολυταρχικού ηγέτη»!
Και σε καμμιά περίπτωση, βέβαια, δεν έπρεπε να δηλώνει, ότι «μέχρι σήμερα 40 χιλιάδες τουρκικά στρατεύματα κατέχουν ακόμη παράνομα το 36% της Κύπρου».
Και ακόμα, δεν θα έπρεπε να έχει κανένα λόγο να μας ζητάει, αυτός ο φιλέλληνας, από εμάς τους Έλληνες, να «παραμείνουμε σε εγρήγορση γιατί ο Ερντογάν μπορεί να αλλάξει γνώμη οποιαδήποτε στιγμή. Ειδικά όσον αφορά την επιθετικότητά του κατά της Κύπρου»!
Και τέλος, δεν έπρεπε να λέει ότι «η βούληση του Ερντογάν να επεκτείνει την απολυταρχική του ισχύ σημαίνει πως είναι πιο σημαντικό από ποτέ οι ΗΠΑ να συνταχθούν με την Κύπρο»!
Πιθανόν, να έπρεπε να λέει και να επιδιώκει να διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική της πατρίδας του προς την κατεύθυνση της λογικής κάποιων εδώ στην Αθήνα και τη Λευκωσία, ότι θα πρέπει να αποδεχθούμε ως πραγματικότητα τα τετελεσμένα της Τουρκικής εισβολής και με βάση αυτά να διαπραγματευτούμε μια... «έντιμη και ρεαλιστική λύση»!!!
Αλλά, «έντιμη και ρεαλιστική λύση» δεν νοείται με τον «Αττίλα» να κατέχει σχεδόν τη μισή Μεγαλόνησο!
Θα πρέπει κοινή θέση των πολιτικών όλων των κομμάτων και στην Ελλάδα και στην Κύπρο να είναι αυτό που συχνά-πυκνά δηλώνει ο φιλέλληνας Μενέντεζ, ότι η «Κυπριακή Δημοκρατία στενάζει κάτω από τη μπότα του Τούρκου εισβολέα» και ότι το πρόβλημα της Μεγαλονήσου είναι θέμα εισβολής και κατοχής και ως τέτοιο πρέπει να τύχει αντιμετώπισης και επίλυσης.
Και τέλος πως όλοι θα πρέπει να έχουμε ως ρεαλιστικό στόχο αυτό, που ο φιλέλληνας Μενέντεζ υποστηρίζει: Πως θα αγωνιστεί να φύγει από την Κύπρο και ο τελευταίος τούρκος στρατιώτης!
Και αυτό, βέβαια, δεν γίνεται με τις λογικές σχεδίων τύπου Ανάν, που έχουν ακόμα κάποιοι στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Αυτές τις λογικές, που κάποιοι προσπαθούν να τις επαναφέρουν και σήμερα από την πίσω πόρτα, τις οποίες όμως είχε καταδικάσει ο Κυπριακός Ελληνισμός τον Απρίλιο του 2004 με το συντριπτικό 76%!
Αυτές οι λογικές, που αν είχαν επικρατήσει, πιθανόν η Κύπρος να μην έμπαινε ποτέ με την σημερινή της μορφή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ως ανεξάρτητο κράτος με ένα κομμάτι του, υπό κατοχή ξένου εισβολέα.
Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό, ότι ένα από τα «αγκάθια» του διαβόητου σχεδίου Ανάν, ήταν, αν η Κύπρος θα παρέμενε ως κρατική οντότητα, όπως αυτή που γνωρίζουμε σήμερα ή αν στη θέση της θα υπήρχε ένα νέο κράτος, με μια αδύναμη κυβέρνηση και μια μοναδική στον κόσμο υβριδική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, (καμμία σχέση με το σύστημα της Ελβετίας ή του Βελγίου, όπως προσπαθούσαν κάποιοι να μας πείσουν τότε).
Σε κάθε περίπτωση, πάντως και παρά τα όσα έλεγαν οι Κασσάνδρες της εποχής, για επερχόμενη... εθνική καταστροφή από το «όχι» των Κυπρίων στο δημοψήφισμα, για το Σχέδιο Ανάν, η Μεγαλόνησος μπήκε λίγο μετά, την 1η Μαΐου 2004 στην Ε.Ε. και τέσσερα χρόνια αργότερα, 1η Ιανουαρίου 2008, μπήκε και στην Ευρωζώνη.
Έτσι ο Τάσος Παπαδόπουλος, με την στάση του να στηρίξει το «όχι», «το κράτος, που παρέλαβε ως διεθνώς αναγνωρισμένο» δεν το παρέδωσε «κοινότητα χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα».
Και το παρέδωσε, μάλιστα και μέλος της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας, που τόσο πονάει την Τουρκία και τον Ερντογάν!!!
Και κάτι ακόμα: Η μικρή και αδύναμη Κύπρος, με τον «Αττίλα ante portas», υπό τον Τάσο Παπαδόπουλο, το 2004 ανακήρυξε ΑΟΖ, «χωρίς να ανοίξει ρουθούνι»..!
Και το μόνο που έκανε και κάνει η Τουρκία ήταν και είναι με λεονταρισμούς να απειλεί.
Και παρά τους τουρκικούς τσαμπουκάδες ΗΠΑ και ΕΕ αναγνώρισαν την Κυπριακή ΑΟΖ και οι πετρελαϊκές εταιρείες έπιασαν δουλειά στα οικόπεδά της!
Αλήθεια, μια και το έφερε η κουβέντα: Εμείς, που δεν είμαστε «μικροί» και «αδύναμοι» γιατί μέχρι τώρα δεν ανακηρύξαμε ΑΟΖ ή τουλάχιστον γιατί ακόμα δεν κάνουμε οριοθέτηση με την Κύπρο, όπως κάναμε με την Αίγυπτο ή με την Ιταλία;