Το περιοδικό Washington Examiner δημοσιεύει άρθρο γνώμης του αρθρογράφου του Michael Rubin, σύμφωνα με το οποίο μετά τη δολοφονία του Haniyeh σε έδαφος της Τεχεράνης, θα μπορούσε το επόμενο αντίστοιχο χτύπημα να συμβεί και εντός τουρκικού εδάφους, αλλά και σε έδαφος άλλων χωρών.
Ο συντάκτης αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στο άρθρο του στη στάση της Τουρκίας της οποίας η πολιτική άλλαξε επί διακυβέρνησης Erdogan.
Όπως σημειώνει, ο Erdogan προσκάλεσε τη Χαμάς στην Τουρκία το 2006 και έκτοτε δεν της προσφέρει μόνο διπλωματική και οικονομική βοήθεια, αλλά και όπλα. Και όχι μόνο τη Χαμάς, αλλά εξόπλισε και παρακλάδια της Al-Qaeda, ενώ φυλάκισε κάθε δημοσιογράφο που προέβη σε σχετικές αποκαλύψεις ή του άσκησε κριτική.
Η Τουρκία μπορεί να πιστεύει ότι μπορεί να ενεργεί ατιμώρητα λόγω της ψευδαίσθησης περί της ισχύος της και της συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ. Οι τρομοκράτες βλέπουν την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα ως παιδικές χαρές όπου μπορούν να χαλαρώσουν και να ανασυνταχθούν, ασφαλείς από μη επανδρωμένα αεροσκάφη και δολοφόνους.
Ίσως αυτές οι μέρες να έχουν πλέον τελειώσει. Ο Erdogan δεν μπορεί να παραπονεθεί: Η δική του κυβέρνηση απαγάγει και δολοφονεί ανοιχτά αντιπάλους σε όλη την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Ο Haniyeh πέθανε στην Τεχεράνη. Ο επόμενος ηγέτης της Χαμάς είναι εξίσου πιθανό να πεθάνει στην Άγκυρα, σημειώνει καταλήγοντας στο άρθρο του ο συντάκτης.
Ένα μεγάλο ερωτηματικό κρέμεται πλέον πάνω από την Τουρκία. Το 1949, η Τουρκία έγινε η πρώτη μουσουλμανική χώρα που αναγνώρισε το Ισραήλ. Υπό τη θητεία του Τουργκούτ Οζάλ ως πρωθυπουργού και προέδρου από το 1983 έως το 1993, η εταιρική σχέση ασφαλείας μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας έγινε ισχυρή. Δεν θα μπορούσε να γίνει συζήτηση για τη διεξαγωγή δολοφονιών σε τουρκικό έδαφος γιατί η Τουρκία δεν θα φιλοξενούσε ποτέ τρομοκράτες.
Αυτό άλλαξε υπό τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έναν συνεργάτη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που περιφρονεί τόσο τους Εβραίους όσο και το Ισραήλ και βλέπει τη Χαμάς ως ένα δίκαιο θρησκευτικό και απελευθερωτικό κίνημα.
Ο Ερντογάν κάλεσε τη Χαμάς στην Τουρκία το 2006. Τα επόμενα χρόνια, όχι μόνο παρείχε στη Χαμάς διπλωματική και οικονομική υποστήριξη, αλλά επιδίωξε επίσης να στείλει όπλα στην ομάδα. Ούτε η Χαμάς είναι μόνη.
Αφού Τούρκοι δημοσιογράφοι εξέθεσαν την Τουρκία να προμηθεύει θυγατρικές της Αλ Κάιντα στη Συρία, ο Ερντογάν απάντησε συλλαμβάνοντας τους δημοσιογράφους. Συνελήφθησαν αξιωματούχοι και έγγραφα του Ισλαμικού Κράτους αποκαλύπτουν τη μυστική τουρκική υποστήριξη για την τρομοκρατική ομάδα.
Η Τουρκία μπορεί να πιστεύει ότι μπορεί να ενεργήσει ατιμώρητα λόγω της ψευδαίσθησης της δύναμης και της ένταξης στο ΝΑΤΟ.
Οι τρομοκράτες βλέπουν την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα ως παιδικές χαρές όπου μπορούν να χαλαρώσουν και να ανασυνταχθούν, ασφαλείς από drones και δολοφόνους. Ίσως αυτές οι μέρες θα έπρεπε τώρα να τελειώσουν.
Ο Ερντογάν δεν μπορεί να παραπονεθεί: η δική του κυβέρνηση απαγάγει και δολοφονεί ανοιχτά αντιπάλους σε όλη την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Ο Haniyeh πέθανε στην Τεχεράνη. Ο επόμενος ηγέτης της Χαμάς είναι εξίσου πιθανό να πεθάνει στην Άγκυρα.
ΠΗΓΗ: WashingtonExaminer, Michael Rubin – Will Israel conduct assassinations inside Turkey?
Μέσω hellasjournal.com