«Έντεκα αυτοί, έντεκα κι εμείς» και με αυτή τη φράση οι Μίμης Δομάζος, Οικονομόπουλος, Τομαράς, Σούρπης, Καμάρας, Βλάχος, Ελευθεράκης, Καψής, Φυλακούρης, Γραμμός και Αντωνιάδης πάτησαν το χορτάρι του σταδίου «Γουέμπλεϊ», σαν σήμερα πριν από 46 χρόνια...
Ο το 1971 έγραφε την πιο χρυσή σελίδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, όταν σε μια εκπληκτική πορεία κατάφερε να αποκλείσει κατά σειρά την Ζενες Ες από το Λουξεμβούργο, την Σλόβαν Μπρατισλάβας που είχε κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1969, την τεράστια Έβερτον και τον Ερυθρό Αστέρα με μια μαγική ανατροπή για να φτάσει στον τελικό απέναντι στον μεγάλο Άγιαξ στο Γουέμπλει. Ήταν η στιγμή που όλη η Ελλάδα ενώθηκε για να ζήσει την μεγαλύτερη στιγμή του ελληνικού ποδοσφαίρου μέχρι τότε.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει την φωνή του Γιάννη Διακογιάννη να σπάει στο γκολ του Αριστείδη Καμάρα που έφερνε τον Παναθηναϊκό στον μεγάλο τελικό...
Η ώρα στην Αγγλία ήταν 19:44, ο Φέρεντς Πούσκας λέει την μνημειώδη φράση στους παίκτες του Παναθηναϊκού. Μια ομάδα εξ'ολοκλήρου από γηγενείς παίκτες που ο κόσμος τους θεωρούσε ερασιτέχνες έφτασε στο τελικό. Στα δίπλα αποδυτήρια βρίσκονταν οι «Ιπτάμενοι Ολλανδοί» του Άγιαξ που αποτελούσαν την ραχοκοκαλιά της εθνικής Ολλανδίας που είχε κερδίσει τα βλέμματα με το ολοκληρωτικό της . Οι παίκτες του «τριφυλλιού» όμως ήταν ατρόμητοι.
Περισσότεροι από 40.000 Έλληνες είχαν βάψει πράσινο το μισό «Γουέμπλεϊ». Ο κόσμος στις εξέδρες ήθελε να δει τον Παναθηναϊκό στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, αλλά απέναντι στο total football των Ολλανδών και τον Μέσι της εποχής εκείνης, όπως εύστοχα είχε παρομοιάσει τον Κρόιφ ο Αριστείδης Καμάρας σε παλαιότερη συνέντευξή του, τα πράγματα ήταν δύσκολα.
Ο Άγιαξ άνοιξε το σκορ μόλις στο 5' με τον Φαν Ντάικ, αλλά ο Παναθηναϊκός ούτε διασύρθηκε, ούτε απογοητεύτηκε, ούτε φοβήθηκε. Προσπάθησε, πάλεψε, αντιμετώπισε σαν ίσος τον «Αίαντα» και δημιούργησε κάποιες ευκαιρίες που τον έκαναν να πιστεύει ως και στην ανατροπή!
Στο ημίχρονο, άπαντες είχαν καταλάβει πως αυτό που είχε πει ο Πούσκας για το πρώτο μισάωρο πίεσης του Άγιαξ είχε επαληθευτεί. Οι Ολλανδοί είχαν αρχίσει να επαναπαύονται και το «τριφύλλι» έψαχνε την ευκαιρία να κάνει τη «ζημιά». «Εμείς θα κάνουμε το παιχνίδι μας, μην επηρεάζεστε από το γκολ», είπε στους παίκτες του ο «Καλπάζων Συνταγματάρχης» στην ανάπαυλα. Ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο 45λεπτο κέρδισε σεβασμό με την παρουσία του στο γήπεδο και για μια ακόμα φορά έκανε τους Ευρωπαίους να μιλάνε για τους «ερασιτέχνες από την Ελλάδα που έφτασαν ένα βήμα από την κορυφή της Ευρώπης».
Σε παλιότερες δηλώσεις του ο Μίμης Δομάζος, αρχηγός και οδηγός του Παναθηναϊκού σ' εκείνη τη μεγάλη πορεία, έλεγε πως «έβλεπα τους Ολλανδούς ότι δεν ήταν ήρεμοι παρότι προηγούνταν στο σκορ. Κάναμε επιθέσεις και θέλαμε να βάλουμε ένα γκολ που θα μας έβαζε στο παιχνίδι, το πιστεύαμε. Όταν δεχθήκαμε δεύτερο γκολ στο 85', μόνο τότε πίστεψα πως πραγματικά θα χάναμε»!
Το αυτογκολ του Καψή στο 85' τέλειωσε το όνειρο της κατάκτησης του τίτλου, αλλά 40.000 Έλληνες στο γήπεδο και πόσοι εκατομμύρια πίσω στην Αθήνα αποθέωναν τον Παναθηναϊκό. Ήταν η μέρα που ο Παναθηναϊκός έγινε... Panathinaikos.
ΑΓΙΑΞ: Στούι, Βάσοβιτς, Σουρμπίρ,Χουλσόφ, Κρολ, Χάαν, Μιούρεν (46' Μπλάνκεμπουργκ), Νέεσκενς, Κάιζερ, Κρόιφ, Βαν Ντάικ
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ:Οικονομόπουλος, Τομαράς, Σούρπης, Καμάρας, Βλάχος, Ελευθεράκης, Καψής, Δομάζος, Φυλακούρης, Γραμμός, Αντωνιάδης
Ο δρόμος για τον τελικό:
Στο δρόμο για τον τελικό, ο Παναθηναϊκός πέτυχε συνολικά 16 γκολ και δέχθηκε 10. Τα 10 από τα 16 γκολ του σημείωσε ο Αντώνης Αντωνιάδης, που αναδείχθηκε και πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης.
Η μυθική πορεία:
Ζένες Ες - Παναθηναϊκός 1-2
Παναθηναϊκός – Ζένες Ες 5-0
Παναθηναϊκός – Σλόβαν Μπρατισλάβας 3-0
Σλόβαν Μπρατισλάβας-Παναθηναϊκός 2-1
Έβερτον – Παναθηναϊκός 1-1
Παναθηναϊκός – Έβερτον 0-0
Ερυθρός Αστέρας – Παναθηναϊκός 4-1
Παναθηναϊκός – Ερυθρός Αστέρας 3-0
Όλος ο τελικός του 1971: