Ήταν 4 Μαΐου του 1949 όταν μια από τις σπουδαιότερες ομάδες του ποδοσφαίρου έμελλε να γράψει ιστορία με τον χειρότερο τρόπο και να περάσει για πάντα στη σφαίρα του μύθου. Η θρυλική «γκρανάτα», η Τορίνο που μεσουρανούσε τότε στα ιταλικά γήπεδα ήταν το θύμα της πρώτης αεροπορικής τραγωδίας με θύματα αθλητές ποδοσφαιρικής ομάδας.
Ο λόφος Σουπεργκα του έγινε ο τάφος για μια από τις σπουδαιότερες ομάδες που βγήκαν ποτέ από την , και σε εκείνο το τρομακτικό ατύχημα γράφτηκε και ο επίλογος της σπουαίας ιστορίας της ομάδας της Τορίνο που ποτέ δεν ξεπέρασε το χτύπημα.
Η «γκρανάτα» βάδιζε ακάθεκτη για το πέμπτο της πρωτάθλημα μέσα στη δεκαετία, καθώς τέσσερις αγωνιστικές πριν από το τέλος είχε τέσσερις βαθμούς περισσότερους από την Ίντερ και έξι από τη Μίλαν.
Στις 3 Μαΐου του 1949 αντιμετώπισε στη Λισαβώνα την Μπενφίκα, σε ένα φιλικό παιγνίδι προς τιμήν του άσου των «αετών» Φρανσίσκο Φερνάντεζ, που αποχωρούσε από την ενεργό δράση.
Κατά την επιστροφή της αποστολής στο Τορίνο, το αεροπλάνο, τύπου Fiat G-212, της εταιρείας Avio Linee Italiane (θυγατρική της FIAT), έπεσε σε ομίχλη λίγο προτού προσγειωθεί στο αεροδρόμιο του Τορίνου και προσέκρουσε στον λόφο Σουπέργκα, που υψώνεται στα νότια της πόλης και συνετρίβη.
Από τους 31 επιβαίνοντες (4 μέλη του πληρώματος, 3 δημοσιογράφοι, 18 ποδοσφαιριστές, 6 παράγοντες και μέλη του τεχνικού επιτελείου) κανείς δεν επέζησε. Ανάμεσα στους νεκρούς συμπεριλαμβάνονταν σπουδαία ονόματα του ιταλικού ποδοσφαίρου της εποχής εκείνης, όπως οι διεθνείς Βαλέριο Μπατσικαλούπο, Βαλεντίνο Ματσόλα (πατέρας του μετέπειτα σπουδαίου μέσου της Ίντερ Σάντρο Ματσόλα), Άλντο Μπαλαρίν και Ρούμπενς Φαντίνι. Μόνο δύο ποδοσφαιριστές φάνηκαν τυχεροί, καθώς δεν ταξίδεψαν στη Λισαβώνα: ο Σάουρο Τομά, που ήταν τραυματίας και ο Λουίτζι Τζουλιάνο (προπονητής του Αιγάλεω την περίοδο 1966-1967), που δεν πρόλαβε να βγάλει διαβατήριο.
Η Ίντερ και η Μίλαν, που διεκδικούσαν τον τίτλο, ζήτησαν το πρωτάθλημα να κατακυρωθεί στην Τορίνο. Η ομοσπονδία διαφώνησε και στους τέσσερεις εναπομείναντες αγώνες, η αποδεκατισμένη Τορίνο χρησιμοποίησε υποχρεωτικά την ομάδα των νέων. Το ίδιο έκαναν και οι αντίπαλοί της σε ένδειξη σεβασμού.
Οι Τορινέζοι μπορεί να κέρδισαν και τους τέσσερεις αγώνες και να ανακηρύχθηκαν πανηγυρικά πρωταθλητές Ιταλίας, αλλά δεν ξανάγιναν ποτέ η μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του '40.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
"Κυρία" στο ραντεβού της, η Γιουβέντους
Το χάλκινο μετάλλιο κατέκτησε η Μαρία Πρεβολαράκη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Πάλης Γυναικών