Σαν σήμερα ο Ανδρέας Παπανδρέου πέθανε τα ξημερώματα της 23ης Ιουνίου 1996 από ανακοπή καρδιάς στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό κέντρο.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου του 1919 στη Χίο, ενώ γονείς του ήταν ο «Γέρος της Δημοκρατίας», Γεώργιος Παπανδρέου και η Σοφία Μινέικο, με το μέλλον του να φαίνεται προδιαγεγραμμένο.
Έμεινε για δύο δεκαετίες στην Αμερική, όπου το 1943 έγινε υφηγητής στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, το 1947 επίκουρος και στη συνέχεια τακτικός καθηγητής του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, του UCLA της Καλιφόρνια και άλλων Πανεπιστημίων.
Το 1951 παντρεύτηκε την Μαργαρίτα Τσαντ. Ήταν ο δεύτερος γάμος του μετά από αυτόν που είχε συνάψει με την Χριστίνα Ρασιά, και αποκτά πλέον 4 παιδιά, τον Γιώργο, τη Σοφία, τον Νίκο και τον Ανδρίκο.
Το 1959, επιστρέφει για ένα χρόνο στην με υποτροφίες από το Γκούγκενχαιμ και το Φουλμπράιτ για μια ερευνητική αναπτυξιακή οικονομική αποστολή.
Η πολιτική του σταδιοδρομία άρχισε το 1962, με την εκλογή του ως βουλευτή Αχαΐας του Κόμματος της Ένωσης Κέντρου, της οποίας ηγείτο ο πατέρας του Γεώργιος Παπανδρέου, στις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1964. Μετά τη νίκη της Ένωσης Κέντρου, διορίζεται αρχικά Υπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης και τον ίδιο χρόνο, Αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού (1964-65).
Όταν κηρύσσεται η δικτατορία των συνταγματαρχών, τον Απρίλιο του 1967, συλλαμβάνεται και τον επόμενο χρόνο αποφυλακίζεται και πηγαίνει στο εξωτερικό, πρώτα στη Σουηδία και μετά στον Καναδά.
Από το 1968, ιδρύει το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (ΠΑΚ), του οποίου γίνεται αρχηγός και το οποίο αναπτύσσει σημαντική δράση μέχρι την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος, τον Ιούλιο του 1974.
Μόλις αποκαθίσταται η Δημοκρατία στην Ελλάδα, επιστρέφει από την εξορία και ιδρύει, τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, το του οποίου γίνεται Πρόεδρος. Στις πρώτες εκλογές μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, που διενεργούνται τον Νοέμβριο του 1974, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εκπροσωπεί με λίγους Βουλευτές (15 έδρες, 13,5% των ψήφων).
Στις επόμενες εκλογές τον Νοέμβριου του 1977, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κάνει ένα σημαντικό άλμα, αφού διπλασιάζει τη δύναμη του φτάνοντας το 25% και γίνεται το πρώτο κόμμα της Αντιπολίτευσης, με 93 βουλευτές.
Στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981, κατά τις οποίες το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατεβαίνει με το σύνθημα της «Αλλαγής», εκλέγεται πρώτο κόμμα με ποσοστό 48% και αντιπροσωπεύεται στο Κοινοβούλιο με 173 Βουλευτές. Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ σχηματίζει Κυβέρνηση, η οποία ορκίζεται στις 21 Οκτωβρίου 1981. Στην Κυβέρνηση αυτή, ο Ανδρέας Παπανδρέου αναλαμβάνει, εκτός της θέσης του Πρωθυπουργού και το Υπουργείο της Εθνικής Άμυνας.
Στις εκλογές του 1985 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εκλέγεται και πάλι πρώτο κόμμα. Εκλέγει 161 Βουλευτές (45,2%). Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σχηματίζει Κυβέρνηση στις 5 Ιουνίου 1985.
Το πρώτο σοβαρό πρόβλημα υγείας παρουσιάζεται το 1988, όταν και ο Ανδρέας Παπανδρέου οδηγήθηκε εσπευσμένα στο Νοσοκομείο Χέρφιλντ του και υπεβλήθη σε σοβαρή εγχείρηση καρδιάς. Την ίδια χρονιά παντρεύεται τη Δήμητρα Λιάνη.
Έπειτα στο εκρηκτικό '89 ο Ανδρέας Παπανδρέου υφίσταται συνεχείς ήττες. Στις εκλογές του 1989 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έρχεται δεύτερο κόμμα με ποσοστό 39,15% και 125 έδρες. Στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση (Νοέμβριος 1989) το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έρχεται πάλι δεύτερο κόμμα με ποσοστό 40,67% και 128 έδρες.
Στις του 1990 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι και πάλι το δεύτερο κόμμα με ποσοστό 38,62% και 125 έδρες.
Τον Οκτώβριο του 1993, μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, κέρδισε τις εκλογές που ακολούθησαν με ποσοστό 46,82% και σχημάτισε την τρίτη του κυβέρνηση.
Τον Νοέμβριο του 1995, ο Ανδρέας Παπανδρέου μεταφέρθηκε στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο με σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία τον οδήγησαν να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία τον Ιανουάριο του 1996.
Από τις σημαντικές τομές των κυβερνήσεών του ήταν η νομιμοποίηση του πολιτικού γάμου, η ψήφος στα 18, η εισαγωγή του μονοτονικού συστήματος γραφής (1982), οι αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο όπως η καθιέρωση της ισότητας των δύο φύλων και η απαγόρευση του αναχρονιστικού θεσμού της προίκας, η κατάργηση πλείστων μεταξικών και μετεμφυλιακών νόμων, όπως αυτοί του τεντιμποϊσμού και της κατασκοπείας, η άσκηση ακηδεμόνευτης και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και η μεγάλη ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και η παραχώρηση άδειας επιστροφής στην Ελλάδα στους πολιτικούς πρόσφυγες του Δημοκρατικού Στρατού.
Οι αντίπαλοι του Ανδρέα Παπανδρέου επέκριναν την μεγάλη αύξηση των δημοσίων δαπανών και του δημοσίου χρέους στην οικονομική του διαχείριση. Την προσπάθεια επιβολής στη δημόσια διοίκηση και την εξωτερική του πολιτική, την οποία θεωρούσαν μαξιμαλιστική και επικίνδυνη στις μεθόδους και τους στόχους της, ενώ από τον χώρο της Αριστεράς υπήρξαν επικρίσεις για την αθέτηση προεκλογικών υποσχέσεων καθώς και για το καθεστώς προσωπολατρίας με το οποίο τον περιέβαλλαν τα πλήθη των πολιτικών οπαδών του.
