Είναι λυπηρό αλλά αυτός που υπογράφει το παρακάτω κείμενο είναι ο καλύτερος αρθρογράφος της χώρας:
«Ο Προκόπης Παυλόπουλος ήταν ο υπουργός που διόρισε σχεδόν ένα εκατομμύριο δημοσίους υπάλληλους, που πραγματοποίησε εκστρατεία εναντίον του προέδρου της ΕΛΤΑ Ανδρέα Γεωργίου, που απέτυχε να αντιμετωπίσει τις πυρκαγιές του 2007, που άφησε την Αθήνα να καεί τον επόμενο χρόνο επειδή δεν είχε την τόλμη να τα βάλει με τους μπαχαλάκηδες».
Για τον τρόπο με τον οποίο ος Παυλόπουλος άσκησε τα καθήκοντά του βρίσκει μόνο να πει ότι «σε κάθε ευκαιρία έλεγε κοινοτυπίες για εθνικά μεγαλεία και Μινώταυρους». Ούτε λέξη για την θεσμική αρτιότητα της παρουσίας του. Για το ρόλο του το 2015 χωρίς να παραβιάζει το Σύνταγμα. Για τις αντιστάσεις στις πιέσεις από τη μία πλευρά να προκαλέσει πολιτειακή κρίση με το Δημοψήφισμα και τις Πρεσπες και από την άλλη να υπογράψει τα Διατάγματα για την ηγεσία της Δικαιοσύνης.
Προφανώς γιατί θα έπρεπε να είναι θετική λέξη και συνεπώς ασύμβατη με ένα κείμενο που ισχυρίζεται ότι «το κόμμα που κυβερνούσε μέχρι πριν λίγους μήνες κόντεψε να οδηγήσει τη χώρα στη χρεοκοπία».
Προσδεθείτε και μην καπνίζετε: το κόμμα που που έφτασε την Ελλάδα στη χρεοκοπία ήταν ο… ΣΥΡΙΖΑ. Όχι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ξεπατικωμένο από τα Άπαντα της Φώφης που έλεγε ότι «ο Τσίπρας μας αλυσόδεσε στα Μνημόνια». Όχι ο Παπανδρέου.
Αχ μωρέ, Μιχάλη. Όταν κανείς χτυπάει την πένα του στην πραγματικότητα, αλλάζει η πένα και όχι η πραγματικότητα. Γιατί τίποτε από τα παραπάνω δεν είναι ακριβές.
Τα περί ενός εκατομμυρίου διορισμών από τον Παυλόπουλο επί ΝΔ , είναι μια από τις μεγαλύτερες απάτες της δημοσιογραφίας: ένας από τους χειρότερους διευθυντές μιας ιστορικής εφημερίδας προσέθεσε τους εποχιακούς που επαναπροσλαμβάνονται κάθε χρόνο – οι ίδιοι άνθρωποι: από τις καθαρίστριες στα σχολεία μέχρι τους δασοπυροσβέστες- και έβγαλε τον αριθμό 850.000.. Κάπου …30% παραπάνω από τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων. Τώρα ο αρθρογράφος το στρογγυλεύει το ένα εκατομμύριο.
Ότι ο Παυλόπουλος «άφησε» την Αθήνα να καεί το 2008, πέραν του ότι μαρτυράει άγνοια όσων πραγματικά συνέβησαν εκείνο τον τον Δεκέμβρη, υποδηλώνει και διάθεση να νομιμοποιηθεί αυτό που απέτρεψε ο Παυλόπουλος: τις πιέσεις ορισμένων κύκλων στον πρωθυπουργό Καραμανλή να… κατεβάσει το στρατό.
Για τον Γεωργίου πρώτη φορά ακούγεται ότι τον … καταδίωκε ο Παυλόπουλος.
Και για την «αποτυχία» του Παυλοπούλου στις πυρκαγιές του 2007, έχουμε αλλαγή υπευθύνου: ως τώρα θεωρούσαν τον Πολύδωρα αποτυχόντα.
Καθαρές κουβέντες. Αυτή η αντιμετώπιση του απερχόμενου προέδρου είναι ανέντιμη. Διάολε μέσα: ο καθένας μπορεί να έχει όποια γνώμη θέλει για τον Παυλόπουλο. Αλλά το ζητούμενο είναι να τον αξιολογούμε ως ρυθμιστή του πολιτεύματος, όχι ως μέλος μιας παλιάς κυβέρνησης. Αυτό το έκρινε η Βουλή το 2015. Πλην Λακεδαιμονίων.
Η ποιότητα αυτών των επικρίσεων κατά Παυλόπουλου είναι ευθέως ανάλογη με την ποιότητα της απόφασης Μητσοτάκη να μην του αναγνωρίσει το δικαίωμα στην ανανέωση της θητείας του που κατέκτησε λόγω και έργω και την παραμονή του στο προεδρικό μέγαρο. Ο Πρωθυπουργός έχει ανάγκη από υπεράσπιση που κάνει ένα χρονικό άλμα: δεν κρίνει το Παυλόπουλο ως πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, αλλά ως υπουργό της Ν.Δ. Εκ του πονηρού.
Ακριβώς γιατί ο Μητσοτάκης σκοπίμως και απρεπώς παραλείπει να αναφερθεί στην προεδρική θητεία Παυλόπουλου- επειδή δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι προτείνει για το αξίωμα κάποιον καταλληλότερο.
Όπως απρεπώς συμπεριφέρθηκε απέναντι στον φορέα του αξιώματος τις τελευταίες μέρες. Σαν μαθητής του Σαμαρά που δεν πήγε να παραδώσει στον Τσίπρα όταν έχασε.
Προφανώς αυτά συμβαίνουν προς υποστήριξη της συμπαθούς και αξιοπρεπούς Σακελλαροπούλου. Αλλά στην ουσία είναι προσβλητικό για την νέα πρόεδρο πολιτικοί και δημοσιογράφοι να επιτίθενται στον προκάτοχο της για να στηρίξουν την ίδια.
Όπως είναι και αστείο να προβάλλεται ως δικαίωση του Μητσοτάκη ο αριθμός των ψήφων που θα πάρει στη Βουλή, όταν τον ίδιο περίπου αριθμό είχε πάρει και ο Παυλόπουλος και θα ξανάπαιρνε.
Είναι στοιχείο αναπηρίας της πολιτικής και της δημοσιογραφίας ότι ο απερχόμενος πρόεδρος υπήρξε θύμα πεζοδρομιακού μπούλινγκ από ένα συγκεκριμένο πολιτικό κύκλωμα, μέσω διατεταγμένης και ασύδοτης δημοσιογραφίας.
Δεν ήταν όμως η χειρότερη στάση απέναντι στον προεδρικό θεσμό και το πρόσωπο. Χειρότερο είναι αυτό που άρχισε ήδη συμβαίνει με τη Σακελλαροπούλου: ο υπερπροστατευτισμός που κυοφορεί πατρονάρισμα. Από όσους δεν την ήθελαν για πρόεδρο του ΣτΕ. Η ΝΔ με προσωπική εντολή Μητσοτάκη στον Νικήτα Κακλαμάνη δεν την στήριξε το 2018.
Δεν ξέρουμε πώς θα το αντιμετωπίσει η ίδια όταν αναλάβει τα καθήκοντα της. Ο απερχόμενος πρόεδρος πάντως αντιμετώπιζε τους ευτελείς επικριτές του με τον στίχο του Σαββόπουλου: «Aπόπειρα εναντίον μου με μαχαίρι. Δεν ήμουν εκεί, χτύπαγε τον αέρα. Τον συγχωρώ… ».
*ΠΗΓΗ: Το άρθρο του Γιώργου Λακόπουλου δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα anoixtoparathyro.gr