Δεύτερο «χτύπημα» από την «Εφημερίδα των Συντακτών» κατά του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, Παύλου Πολάκη που τις τελευταίες ημέρες πρωταγωνιστεί στην επικαιρότητα λόγου του δανείου του από την Attica bank.
Με τίτλο «Περί Συμψηφισμών», ο Σωτήρης Μανιάτης, συντάκτης της εφημερίδας, διαπιστώνει ότι οι συμψηφισμοί στην περίπτωση του Πολάκη συσκοτίζουν την αλήθεια και αναρωτιέται γιατί κανείς δεν απορεί με το δάνειο Πολάκη σε μια προεκλογική χρονιά.
Δεν μένει εκεί και προχωρά, παραθέτοντας αυτονόητα ερωτήματα: «Είθισται, αλήθεια, υπουργός να τηλεφωνεί στον κεντρικό τραπεζίτη, να τον μαγνητοφωνεί, να του υποδεικνύει τι να κάνει και, ούτε λίγο ούτε πολύ, να απειλεί σε περίπτωση που δεν το... πράξει; Μετέπειτα, ενώ έχει εμφανιστεί πλήρως ο διάλογος, είναι δυνατόν να υποστηρίζει ότι δεν ηχογράφησε τη συνομιλία τους; Μας φαίνονται όλα αυτά φυσιολογικά;»
Και καταλήγει: «Βέβαια, θα μου πείτε το ύφος, το ήθος και η αμετροέπεια του κ. Πολάκη είναι γνωστά και θα έπρεπε να έχει πάει σπίτι του εδώ και καιρό, από τότε που εμφανίστηκε με προκλητικό τρόπο σε εκδήλωση στο υπουργείο του να καπνίζει! Αλλά αυτά προφανώς σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα δυστυχώς...»
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
Περί συμψηφισμών...
Δεν προβληματίζει κανέναν το γεγονός ότι εκταμιεύεται από έναν πολιτικό -και μάλιστα υπουργό- ένα ποσό τέτοιου ύψους ως καταναλωτικό δάνειο, δηλαδή μετρητά στο χέρι, σε μια προεκλογική χρονιά;
Προφανώς και πρέπει να ελεγχθούν τα δάνεια κομμάτων, πολιτικών και μέσων μαζικής ενημέρωσης. Οπως και οι πιθανές ροές «μαύρου» χρήματος, τόσο στο παρελθόν όσο και τώρα. Οταν όμως κάποιοι αρχίζουν αμέσως τη γνωστή μέθοδο του «κι εσείς βασανίζατε τους μαύρους» κάτι... σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.
Mόλις σκάσει ένα θέμα, όπως αυτό με το δάνειο του αναπληρωτή υπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη, αρχίζουν ορισμένοι τα «ναι, αλλά». Οι... συμψηφισμοί, όμως, μάλλον συσκοτίζουν παρά απαντούν στα κρίσιμα ερωτήματα που προκύπτουν.
Χρησιμοποιείται και πάλι ως επιχείρημα η πρακτική... συγκάλυψης που ακολούθησαν επί χρόνια Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, μέσα από ένα παιχνίδι... αλληλοεκβιασμού και αλληλοκατανόησης. Το ίδιο παιχνίδι... αλληλο-ομηρίας, αλληλεξάρτησης, που έπαιζαν τα δύο προαναφερόμενα κόμματα εξουσίας με καναλάρχες επί σχεδόν τρεις δεκαετίες.
Αν λοιπόν στην κυβέρνηση και στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν επιλέξει να... υποκαταστήσουν σε όλα το παλιό ΠΑΣΟΚ... με γεια τους, με χαρά τους. Μόνο που υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορείς να το παίζεις εξυγιαντής της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου. Διότι θα πρέπει να γνωρίζουν καλά ότι μεγάλη μερίδα πολιτών διαφορετικά εκλαμβάνει τέτοιου τύπου συμπεριφορές.
Είναι ξεκάθαρο ότι κάθε περίπτωση πρέπει να εξετάζεται ξεχωριστά, δίχως... επικίνδυνους συμψηφισμούς. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν ανοιχτά ερωτήματα: Αλήθεια, δεν προβληματίζει κανέναν η επιλογή της συγκεκριμένης τράπεζας;
Δεν προβληματίζει κανέναν το γεγονός ότι εκταμιεύεται από έναν πολιτικό -και μάλιστα υπουργό- ένα ποσό τέτοιου ύψους ως καταναλωτικό δάνειο, δηλαδή μετρητά στο χέρι, σε μια προεκλογική χρονιά; Είθισται, αλήθεια, υπουργός να τηλεφωνεί στον κεντρικό τραπεζίτη, να τον μαγνητοφωνεί, να του υποδεικνύει τι να κάνει και, ούτε λίγο ούτε πολύ, να απειλεί σε περίπτωση που δεν το... πράξει; Μετέπειτα, ενώ έχει εμφανιστεί πλήρως ο διάλογος, είναι δυνατόν να υποστηρίζει ότι δεν ηχογράφησε τη συνομιλία τους; Μας φαίνονται όλα αυτά φυσιολογικά;
Η εισαγγελική παρέμβαση ήταν αναμενόμενη αλλά λίγο θα έπρεπε να απασχολεί αν πρόκειται για υποκλοπή ή όχι, αν παραποιήθηκε ή όχι η συνομιλία του κ. Πολάκη με τον κ. Στουρνάρα. Στην κυβέρνηση όμως, αλήθεια, θεωρούν ότι τέτοιες ενέργειες από υπουργούς είναι επιτρεπτές; Και θα το ρίξουν και πάλι στο «τι να κάνουμε, έτσι είναι ο χαρακτήρας του αλλά κάνει δουλειά και είναι έντιμος»;
Βέβαια, θα μου πείτε το ύφος, το ήθος και η αμετροέπεια του κ. Πολάκη είναι γνωστά και θα έπρεπε να έχει πάει σπίτι του εδώ και καιρό, από τότε που εμφανίστηκε με προκλητικό τρόπο σε εκδήλωση στο υπουργείο του να καπνίζει! Αλλά αυτά προφανώς σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα δυστυχώς...