Ο Άρειος Πάγος στάθηκε και πάλι στο ύψος των περιστάσεων και απέρριψε ομόφωνα (5 προς 0) αιτήματα μειονοτικών σωματείων της Θράκης, τα οποία ήθελαν να χρησιμοποιήσουν στην ονομασία τους τον όρο «τουρκική». Και έτσι ν’ ανοίξουν «δια της πλαγίας» το δρόμο για την αναγνώριση στη Θράκη «τουρκικής μειονότητας».
Αυτό αποτελεί «διακαή» πόθο του τουρκικού Προξενείου στην Κομοτηνή, έτσι ώστε ν’ αρχίσει «το ξήλωμα» της Συνθήκης της Λωζάνης. Διότι, όπως είναι γνωστό, η Συνθήκη της Λωζάνης αναγνωρίζει στη Θράκη μόνο θρησκευτική «Μουσουλμανική Μειονότητα». Ας μην ξεχνάμε την άθλια παρέμβαση Τσαβούσογλου προς αυτή την κατεύθυνση κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Θράκη.
Όπως είπαμε, ο Άρειος Πάγος ομόφωνα τάχθηκε, κατά πλήρη εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάνης, και πάλι εναντίον των μεθοδεύσεων του τουρκικού Προξενείου και των «καλοθελητών» του.
Το σύνολο του σκεπτικού του Αρείου Πάγου δεν έχει γίνει γνωστό, όμως κατά ασφαλείς πληροφορίες έχει στηριχθεί, σε πολύ μεγάλο βαθμό, στη μελέτη του τέως ΠτΔ Προκόπη Παυλόπουλου. Πρόκειται για τη διάλεξή του σε διαδικτυακή συζήτηση του «Ευρωπαϊκού Οργανισμού Δημοσίου Δικαίου» με θέμα «η προκλητική παραβατικότητα της Τουρκίας κατά την εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάνης, σχετικά με το ζήτημα των Μειονοτήτων», στις 25 Αυγούστου 2020.
Tο κρίσιμο απόσπασμα της μελέτης του Προκόπη Παυλόπουλου, που έχει τίτλο: «Το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι»
«Η Ελλάδα ενεργεί, πάντοτε, σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα και το Διεθνές Δίκαιο και ως προς το ζήτημα της άσκησης του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι όσων μελών της Μουσουλμανικής Μειονότητας διεκδικούν την ίδρυση σωματείων, στην βάση της λεγόμενης «συλλογικής τουρκικής εθνοτικής ταυτότητας».
1. Συγκεκριμένα δε, τα αρμόδια όργανα της Ελληνικής Πολιτείας αποφασίζουν με βασικό γνώμονα την Συνθήκη της Λωζάνης, πρωτίστως με βάση την προαναφερθείσα πρόβλεψή της ότι ειδικώς η Μουσουλμανική Μειονότητα της Ελληνικής Θράκης είναι αμιγώς Θρησκευτική Μειονότητα. Επιπλέον, τα όργανα της Ελληνικής Πολιτείας λαμβάνουν υπόψη -ως άλλωστε οφείλουν- εν προκειμένω και όλες τις συνταγματικώς κατοχυρωμένες ρυθμίσεις, ως προς τους όρους και τις προϋποθέσεις της εν γένει άσκησης του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι, γεγονός το οποίο δεν φαίνεται να κατανοούν ορισμένα μέλη της Μουσουλμανικής Μειονότητας. Δοθέντος ότι συμπεριφέρονται ως εάν δεν γνωρίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των Ελλήνων Πολιτών εν γένει, όταν έχουν γίνει δεκτές προσφυγές τους ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με αντικείμενο την άσκηση ουσιαστικών δικαιωμάτων, όπως είναι και το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι.
2. Την ακρίβεια της κατά τ’ ανωτέρω διαπίστωσης καταδεικνύουν, μεταξύ άλλων, και οι διατάξεις του ν. 4491/2017, καθ’ ό μέτρο τροποποίησαν τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 758 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Οι διατάξεις αυτές καθιέρωσαν τον θεσμό νέων αιτήσεων αναγνώρισης σωματείων ή αιτήσεων σχετικής διοικητικής επανεξέτασης, καθώς και τον θεσμό αιτήσεων επανάληψης της διαδικασίας ενώπιον των αρμόδιων Ελληνικών Δικαστηρίων, όταν έχει εκδοθεί απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που διαπιστώνει παραβίαση ουσιαστικού δικαιώματος. Σε πλήρη δε συμφωνία με το Σύνταγμα και το Διεθνές Δίκαιο, οι κατά τ’ ανωτέρω διατάξεις προβλέπουν ότι το παραδεκτό της ως άνω αίτησης επανάληψης της διαδικασίας καθορίζεται με βάση τους περιορισμούς της παρ. 2 του άρθρου 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τους περιορισμούς που προβλέπονται εν γένει ως προς την άσκηση άλλων ουσιαστικών δικαιωμάτων, τα οποία προστατεύονται από την Σύμβαση αυτή. Δηλαδή τους περιορισμούς που αφορούν, πρωτίστως, την προστασία της εθνικής ασφάλειας, της δημόσιας τάξης, την πρόληψη της εγκληματικότητας, την προστασία της υγείας και της ηθικής ή την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών τρίτων. Επίσης, το παραδεκτό των αιτήσεων επανάληψης της διαδικασίας καθορίζεται και με βάση τις υποχρεώσεις που απορρέουν από Διεθνείς Συνθήκες, στις οποίες η Ελλάδα είναι συμβαλλόμενο μέρος, συμπεριλαμβανομένης, φυσικά, της Συνθήκης της Λωζάνης.»
Πηγή: