Όταν ένα κόμμα, το οποίο κυριαρχούσε για πολλές δεκαετίες στα πολιτικά πράγματα, καταδικάζεται από τους ψηφοφόρους στην 7η θέση του εκλογικού πίνακα είναι εύλογη η εκτίμηση ότι πλέον αποτελεί ανεπιστρεπτί παρελθόν. Απαιτούνται ανομολόγητες σκοπιμότητες, ανεπάρκειες, ολιγωρίες και λάθη των πολιτικών της αντιπάλων για να κατορθώσει να επιστρέψει στο πολιτικό προσκήνιο. Ως ένα ”πολιτικό ζόμπι”. Αυτή είναι η περίπτωση του ΠΑΣΟΚ το οποίο από την πλήρη απαξίωση, το 4,68% και την 7η θέση τον Ιανουάριο του 2015, είναι φανερό πλέον ότι επανήλθε με αξιώσεις στην δεύτερη θέση των προτιμήσεων των εκλογέων.
Από την πλευρά του το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να ευγνωμονεί και τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά κυρίως την Νέα Δημοκρατία γιατί του επέτρεψε να θάψει στη λήθη και στην ακρισία τις τεράστιες ευθύνες του, διαχρονικά και όχι μόνον για το 2010 και τα μνημόνια. Γιατί η χρεωκοπία μπορεί ως χαριστική βολή να δόθηκε από τον Γιώργο Παπανδρέου και την κυβέρνησή του το 2010 αλλά η χώρα βάδιζε στην κόψη του ξυραφιού ήδη από το τέλος της πρώτης οκταετίας του ΠΑΣΟΚ(βλ. ”Η δυναμική του χρέους και η καταστροφική δεκαετία του 80.”). Ήδη ο Ανδρέας Παπανδρέου από το 1993 το είχε τονίσει: ”ή το Έθνος θα δαμάσει την υπερχρέωση ή η υπερχρέωση θα καταστρέψει το Έθνος”.
Όμως οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τα επόμενα έντεκα χρόνια, παρά την ευνοϊκή οικονομική συγκυρία, δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να μειώσουν το χρέος σε αντίθεση με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες(βλ. ”Ο «σκοτεινός πρίγκιπας» της αγκιτάτσιας.”) όπως ανάγλυφα παρουσιάζεται στον πίνακα.
Ανεξάρτητα όμως από την κατάσταση στην οποία παραδόθηκε η οικονομία το 2004 από το ΠΑΣΟΚ και ανεξάρτητα από την διεθνή οικονομική κρίση η οποία ξέσπασε το 2007 η χρεωκοπία σε καμία περίπτωση δεν ήταν αναπόφευκτη. Ο Α. Πεπελάσης σε συνέντευξή του(περιοδικό ”ΜΟΝΟ”) το 2012 δήλωνε για τον Παπανδρέου εμφατικά: ”για κάποιους λόγους που υποπτευόμαστε μερικοί από μας, έπρεπε να προσφέρει όσα του ζήτησαν ως αντάλλαγμα για αυτά που έλαβε στη δωροθήκη του, προτού καν γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ”! Αξίζει εδώ να αναφερθούν δύο στοιχεία:
α) Αντίθετα με ότι συνέβη την περίοδο Σημίτη, κατά την οποία όταν όλοι μείωναν το Δ.Χ. η Ελλάδα το αύξανε, την διετία της κρίσης στις ίδιες χώρες βλέπουμε ότι και στις 4 το ποσοστό του Δημόσιου Χρέους ανέβηκε: στο Βέλγιο 11,7%, στην Ιρλανδία 59,5%, στην Ιταλία 13%, στην Ολλανδία 15,5%. Την ίδια περίοδο στην Ελλάδα το ποσοστό του χρέους ανέβηκε κατά 23%(Η αλήθεια των αριθμών). και
β) τα δύο πρώτα χρόνια του μνημονίου(2010, 2011) και της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, παρά τις αιματηρές θυσίες των πολιτών και την σκληρή εποπτεία της Τρόικας το Δ.Χ. σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ αυξήθηκε κατά 56 δισ. €!! Και ενώ όλα αυτά ήταν προφανή για τους έχοντες στοιχειώδη μνήμη και κρίση η Νέα Δημοκρατία σιωπούσε στις αισχρές προσπάθειες του κυκλώματος της διαπλοκής να φορτώσει την χρεωκοπία στον Καραμανλή.
Σιωπούσε και στις αήθεις επιθέσεις που δεχόταν ο πρώην Πρωθυπουργός –και στο πρόσωπό του σύμπασα η Ν.Δ.- από την εκάστοτε ηγεσία και τα διάφορα πολιτικά ”περιτρίμματα” του ΠΑΣΟΚ (Βλ. ”Η Φώφη και… ο «Δράκος».” και ”Θράσος απύθμενο.”).
Σιωπούσαν η ηγεσία και τα υπεύθυνα όργανα, σιωπούσαν και οι ευεργετημένοι αποδεικνύοντας την ορθότητα του: ”δεν υπάρχει κανένας πιο αχάριστος από τον ευεργετημένο”. Έπρεπε να περάσουν 15 χρόνια και να γίνει πλέον ολοφάνερο ότι το ”πολιτικό πτώμα” βγαίνει από το χρονοντούλαπο για να αποφασίσει η ηγεσία να απαντήσει στην ιταμή πρόκληση. Όχι για να σώσει την τιμή των κυβερνήσεων του 2004-2009 αλλά, έστω και αργά, από αίσθημα αυτοσυντήρησης. Γιατί, όσο και αν ”δεν πουλάει” επικοινωνιακά η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, η κόπωση της κοινωνίας, η οικονομική δυσχέρεια και η φτωχοποίηση, αλλά και οι βαθιές ρίζες συνάφειας που συνδέουν το ”Κίνημα” με την διαπλοκή συνιστούν απειλητικό κοκτέιλ.
Ήταν, ίσως, αυτή η ”αφύπνιση” μπροστά στον αναδυόμενο κίνδυνο που οδήγησε τον Πρωθυπουργό να απαντήσει στην νέα πρόκληση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ λέγοντας: ”Δεν θέλω τώρα να γυρίσω πίσω ιστορικά στο ποιος έσωσε τη χώρα, ποιος καταδίκασε τη χώρα, αλλά εν πάση περιπτώσει, όταν γυρνάτε στο 2010, ναι, η Ιστορία θα γράφει ότι η χώρα χρεοκόπησε επί των δικών σας ημερών. […] Επίσης, η Ιστορία θα γράφει ότι το 2009 σε αυτή την αίθουσα –ήμουν απλός βουλευτής–, ψηφίζατε έναν προϋπολογισμό ο οποίος προέβλεπε αύξηση δαπανών, έτσι δεν είναι; Αύξηση δαπανών γιατί “λεφτά υπήρχαν”. Δεν το είπατε απλά, δεν το είπε ο τότε Πρωθυπουργός εν τη ρύμη του λόγου, το έκανε πράξη. Και τέσσερις μήνες μετά, δυστυχώς, η χώρα “έσκασε” στα χέρια του”! Αλλά ακόμα και τώρα η σκληρή αλήθεια δεν λέγεται με το όνομά της. Δεν ”έσκασε στα χέρια” του Παπανδρέου η χώρα.
Ο ΓΑΠ και το ΠΑΣΟΚ(γιατί η ευθύνη δεν είναι ατομική αλλά συλλογική) χρεοκόπησαν την Ελλάδα και υποθήκευσαν την κυριαρχία της. Αυτήν την αλήθεια είπε πριν από 13 χρόνια ο Χρυσοχοΐδης δηλώνοντας(MEGA, 4/12/2011) ότι: «Η διετής κυβέρνηση η δική μας οδήγησε σε αδιέξοδα. Οικονομικά, εθνικά, κοινωνικά. Οδήγησε σε φτώχεια και αποσύνθεση, εθνική ταπείνωση και εθνική αναξιοπρέπεια και τέλος οδήγησε σε εθνική αποδιοργάνωση.».
Έτσι είναι τα πράγματα, όπως τα είπε ο Χρυσοχοΐδης, η διετής διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ”Οδήγησε σε φτώχεια και αποσύνθεση, εθνική ταπείνωση και εθνική αναξιοπρέπεια και τέλος οδήγησε σε εθνική αποδιοργάνωση”. Όσο και αν προσπαθούν, ανεξάρτητα από τα κίνητρά τους, οι απολογητές να μας πείσουν ότι ”έτσι πάτωσε, άδικα, η φίρμα Παπανδρέου” γιατί ο Γιώργος ”έχει δικαιωθεί ακόμα και για το «λεφτά υπάρχουν” αφού είχε θέσει προϋποθέσεις. Αλλά το αν το προϋποθέσεων που υποτίθεται ότι είχε θέσει το ΠΑΣΟΚ ”ο κοσμάκης το έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια. Κι όμως, τα χρόνια πέρασαν κι ο Γιώργος δικαιώθηκε” αφού ”Αν είχαμε αφήσει τον Γιώργο «να διεκδικήσει και να νοικοκυρέψει», τα λεφτά θα υπήρχαν πολλά χρόνια νωρίτερα, μπορεί κι από το 2013. Αλλά αντί να σηκώσουμε τα μανίκια, πιαστήκαμε στα χέρια. Η φαγωμάρα κόστισε χαμένα χρόνια και ένα κάρο χαμένα λεφτά”. Με αυτές τις θλιβερές ανοησίες εκτίθεται στην Καθημερινή, σε άρθρο (”Επιστροφή στην Κοζάνη”) ο αρθρογράφος Π.Π..
Δεν είναι ο μόνος. Ένας συνώνυμος(Π.Π. και αυτός) αρθρογράφος στο Protagon ανιχνεύει στην ενέργεια του Πρωθυπουργού ”πούρο κομματικό πατριωτισμό” με τον οποίο ”επιχειρεί να σπάσει το δίδυμο των δύο πρώην”. Έτσι, εκτιμά ο αρθρογράφος, ο Πρωθυπουργός ”επέλεγε επίσης να υπερασπιστεί δημόσια –και για πρώτη φορά ίσως τόσο εμφατικά– την αμφιλεγόμενη κληρονομιά της διακυβέρνησης Καραμανλή, φτάνοντας στο σημείο να πει στην Εθνική Αντιπροσωπεία πως η Ιστορία θα γράφει ότι η χώρα χρεοκόπησε επί ΠΑΣΟΚ” ενώ για τον Καραμανλή είναι: ”γενικά αποδεκτή κατηγορία ότι οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία”. Μακάρι να αποδειχθεί ότι η αντίδραση του Πρωθυπουργού δεν ήταν τραγικά καθυστερημένη. Να μην επαληθευθεί το γνωστό: ”Ήθελε από το ”άλλο” Σάββατο…”.