Υπάρχει μια φυλή στη Νοτιοανατολική Ασία που έχει αναπτύξει με τα χρόνια μια απίθανη ικανότητα που τη βοηθά να κατακτά τον βυθό της θάλασσας κάθε ημέρα.
Γνωστοί ως Bajau, καταδύονται εδώ και σχεδόν 1.000 χρόνια, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να ζουν σε σπίτια πάνω σε πασσάλους που τους δίνουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πρόσβαση στη θάλασσα.
Έχοντας ζήσει σε ένα τέτοιο υδάτινο κλίμα για πολλές γενιές, οι άνθρωποι ζουν εδώ και χρόνια ψαρεύοντας με καμάκι, συλλέγοντας οστρακοειδή και παίρνοντας ό,τι χρειάζονται από τη φύση.
Μελέτες δείχνουν ότι μάλλον αυτός είναι ο λόγος που έχουν αναπτύξει μεγαλύτερη σπλήνα από τον υπόλοιπο κόσμο.
Η σπλήνα μπορεί να μην είναι το πρώτο όργανο που μας έρχεται στο μυαλό όταν πρόκειται για την ευεξία μας, ωστόσο στην πραγματικότητα είναι απαραίτητο για την παροχή οξυγόνου στο αίμα σας. Έτσι μία μεγαλύτερη σπλήνα από το κανονικό είναι ιδανική όταν μιλάμε για καταδύσεις για πάνω από 8 ώρες την ημέρα συνολικά.
Η Melissa Ilardo, από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, δήλωσε στην εκπομπή Inside Science του BBC: «Πιθανώς για χιλιάδες χρόνια, [αυτοί] ζούσαν σε σπιτάκια, ταξιδεύοντας από μέρος σε μέρος στα νερά της Νοτιοανατολικής Ασίας και επισκέπτονταν τη στεριά μόνο περιστασιακά. Έτσι, ό,τι χρειάζονται, το παίρνουν από τη θάλασσα.
»Όταν καταδύονται με τον παραδοσιακό τρόπο, καταδύονται επανειλημμένα για περίπου οκτώ ώρες την ημέρα, περνώντας περίπου το 60% του χρόνου τους κάτω από το νερό. Έτσι, αυτό μπορεί να είναι από 30 δευτερόλεπτα έως αρκετά λεπτά, αλλά καταδύονται σε βάθη άνω των 70 μέτρων».
Χρησιμοποιώντας παραδοσιακά ξύλινα γυαλιά και ζώνες με βάρη, η φυλή έχει μάθει να προσαρμόζεται στον υδάτινο τρόπο ζωής.
«Υπάρχει μια ανθρώπινη αντίδραση κατάδυσης που ενεργοποιείται όταν κρατάς την αναπνοή σου και βυθίζεσαι στο νερό. Μπορείτε να την ενεργοποιήσετε βυθίζοντας το πρόσωπό σας σε κρύο νερό», εξήγησε η Ilardo.
«Ο καρδιακός σας ρυθμός επιβραδύνεται, έχετε περιφερειακή αγγειοσύσπαση όπου τα αιμοφόρα αγγεία στα άκρα σας μικραίνουν για να διατηρήσουν το οξυγονωμένο αίμα για τα ζωτικά σας όργανα και το τελευταίο πράγμα είναι η συστολή της σπλήνας.
»Η σπλήνα είναι μια δεξαμενή για τα οξυγονωμένα ερυθρά αιμοσφαίρια, οπότε όταν συστέλλεται, σας δίνει μια ώθηση οξυγόνου. Είναι σαν μια βιολογική δεξαμενή κατάδυσης», σημείωσε η ίδια.
Αυτό που διαπίστωσε ήταν ότι οι Bajau είχαν 50% μεγαλύτερη σπλήνα από τους κατοίκους ενός γειτονικού χωριού.
Ο καθηγητής Rasmus Nielsen, από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ, δήλωσε: «Θα μπορούσαμε να θέσουμε το ερώτημα: υπάρχουν γενετικές παραλλαγές – υπάρχουν μεταλλάξεις – που βρίσκονται σε πολύ υψηλότερη συχνότητα, που έχουν αλλάξει τη συχνότητά τους ειδικά στους Bajau σε σύγκριση με άλλους πληθυσμούς;».
Μετά από περαιτέρω δοκιμές, διαπίστωσαν ότι το γονίδιο ονόματι PDE10A συσχετίζεται με το μεγαλύτερο μέγεθος της σπλήνας των Bajau.
Το γονίδιο είναι συνήθως γνωστό για τη ρύθμιση μιας θυρεοειδικής ορμόνης στα ποντίκια, η οποία ελέγχει επίσης το μέγεθος της σπλήνας.
Ο Rasmus Nielsen πρόσθεσε: «Είναι ένα θαυμάσιο παράδειγμα για το πώς οι άνθρωποι μπορούν να προσαρμοστούν στο τοπικό τους περιβάλλον, αλλά μπορεί να υπάρχει κάποιο ιατρικό ενδιαφέρον σε αυτό. Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για την κατανόηση των προσαρμογών στην υποξία – προσαρμογές σε χαμηλά επίπεδα οξυγόνου».
Πηγή: in.gr