Προχώρησε τελικά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) σε νέες αυξήσεις επιτοκίων κατά 50 μονάδες βάσης, καθώς αν “πάγωνε” τις αυξήσεις που είχε προαναγγείλει, θα έχανε την αξιοπιστία της διεθνώς και παράλληλα μια τέτοια κίνηση θα καθυστερούσε την αποκλιμάκωση του πληθωρισμού.
Τι σημαίνει η νέα αύξηση για τον Έλληνα δανειολήπτη;
Αν εξαιρέσουμε την κατηγορία δανειοληπτών που εντάσσονται στους ευάλωτους και μπορούν να υπαχθούν στο πρόγραμμα επιδότησης τόκων για 12μήνες, για όλους τους υπόλοιπους δανειολήπτες με δάνειο κυμαινόμενου επιτοκίου, έρχονται νέες επιβαρύνσεις. Ο μέσος δανειολήπτης από το Καλοκαίρι και μετά, όπου είδαμε τις πρώτες αυξήσεις των επιτοκίων και μέχρι την τελευταία αύξηση του Μαρτίου, έχει επιβαρυνθεί κατά μέσο όρο 30%. Προβλέπεται μάλιστα ότι η ΕΚΤ θα προχωρήσει το καλοκαίρι σε δύο νέες αυξήσεις των επιτοκίων από 25 μονάδες βάσης.
Όσοι είχαν την δυνατότητα να αποπληρώσουν πρόωραμεγαλύτερο μέρος των δανειακών τους υποχρεώσεωνπριν αρχίσουν να γίνονται αισθητές οι αυξήσεις, είναι από τους τυχερούς. Όσοι μπορούν να συμφωνήσουν με την τράπεζα επιμήκυνση της αποπληρωμής, ώστε να είναι μικρότερη η μηνιαία δόση, επίσης ανήκουν στους κερδισμένους. Αφορούν όμως την μειοψηφία αυτές οι περιπτώσεις. Με την καταναλωτική δαπάνη των πολιτών να παρουσιάζει τάση μείωσης και τον προβλεπόμενο ρυθμό ανάπτυξης φέτος να υπολογίζεται χαμηλότερος από πέρυσι, είναι δυστυχώς αναπόφευκτη μια νέα γενιά μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Το να μετατρέψει κανείς αυτή τη στιγμή το κυμαινόμενο επιτόκιο σε σταθερό, θα αποδειχθεί ασύμφορο στο μέλλον ειδικά για κάποιον του οποίου το δάνειο έχει μεγάλο ορίζοντα αποπληρωμής. Στα τέλη του 2024 προς τις αρχές του 2025 προβλέπεται ότι θα αρχίσει να αποκλιμακώνεται το κόστος δανεισμού. Τότε όσοι έχουν κλειδώσει σταθερά επιτόκια με βάση τα σημερινά δεδομένα (επιτόκια της τάξεως του 3,5%) θα ζημιωθούν, καθώς θα αρχίσουν τα επιτόκια να αποκλιμακώνονται.
Επιπλέον, η ενισχυμένη αβεβαιότητα από την τραπεζική κρίση και από το γεγονός ότι ο πληθωρισμός δεν αποκλιμακώνεται στον βαθμό που ανέμενε η ΕΚΤ, θα οδηγήσει τα τραπεζικά ιδρύματα σε σύσφιξη των κριτηρίων χορήγησης δανείων τόσο προς τους ιδιώτες όσο και προς τις επιχειρήσεις, ιδίως τις ΜμΕ με αποτέλεσμα την ενίσχυση των υφεσιακών τάσεων.