Σαφή περιορισμό στη δυνατότητα επέκτασης των οικισμών κάτω των 2.000 κατοίκων θέτει νέο Προεδρικό Διάταγμα του υπουργείου Περιβάλλοντος. Το διάταγμα ζητεί από τους μελετητές που καταρτίζουν τα πολεοδομικά σχέδια να αναγνωρίζουν ως «εντός ορίων» μόνο το τμήμα τους που είχε δημιουργηθεί έως το 1983.
Αυτό σημαίνει ότι για να επεκταθεί ένας οικισμός θα πρέπει να τεκμηριωθεί ανάγκη βάσει της πληθυσμιακής του αύξησης «και όχι της ζήτησης για τουριστική εκμετάλλευση, κάτι που βέβαια είναι εξαιρετικά δύσκολο.
Σύμφωνα με την Καθημερινή, το διάταγμα, που αφορά κριτήρια και διαδικασίες οριοθέτησης των οικισμών κάτω των 2.000 κατοίκων και τον καθορισμό όρων δόμησης και χρήσεων γης σε αυτούς, προωθήθηκε πριν από ένα έτος από το υπουργείο Περιβάλλοντος, με αφορμή το μεγάλο πρόγραμμα εκπόνησης πολεοδομικών σχεδίων σε όλη τη χώρα. Όπως αναμενόταν, αρχικά το υπουργείο Περιβάλλοντος επιχείρησε να χρησιμοποιήσει την ευκαιρία για να «νομιμοποιήσει» διάφορες καταστάσεις που είχαν δημιουργηθεί τις προηγούμενες δεκαετίες, κυρίως το ξεχείλωμα των οικισμών μέσα από διάφορες αμφίβολης ποιότητας πράξεις.
Όμως αρκετές από αυτές τις πράξεις είχαν κριθεί αντισυνταγματικές από το Συμβούλιο της Επικρατείας (οριοθέτηση με αποφάσεις νομάρχη στις αρχές του '80), επειδή ουσιαστικά οικοπεδοποιούσαν τεράστιες εκτάσεις γύρω από τους υφιστάμενους οικισμούς.
Χρονολογία «κλειδί» για τον καθορισμό των ορίων είναι το 1983, καθώς αναγνωρίζεται η εξέλιξη ενός οικισμού μέχρι εκείνη τη χρονιά. Οι κατοικίες που χτίστηκαν με όρους δόμησης εντός οικισμού, τελικά όμως μένουν εκτός με βάση το νέο πλαίσιο, δεν θα κηρυχθούν αυθαίρετες, ωστόσο τα κενά οικόπεδα δεν θα μπορούν να χτιστούν με τους ίδιους ευνοϊκούς όρους δόμησης, αλλά με εκείνους της εκτός σχεδίου δόμησης. Το νέο Προεδρικό Διάταγμα θα λειτουργήσει ως οδηγός για τους για τους μελετητές που εκπονούν τα πολεοδομικά σχέδια σε όλη την Ελλάδα.