Τον σημαντικό ρόλο που καλείται να διαδραματίσει σήμερα η ελληνική επιχειρηματικότητα, τόσο μέσα από τη δράση, τις πρωτοβουλίες και το ρίσκο που πρέπει να αναλάβει, όσο και μέσα από την αλλαγή κουλτούρας και τρόπου σκέψης που χρειάζεται για να εμπνεύσει, ανέπτυξε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Επιχειρηματιών (ΕΕΝΕ) Dr Βασίλης Απόστολόπουλος, ανοίγοντας τις εργασίες της 7ης ετήσιας Οικονομικής Διάσκεψης με θέμα «Επιχειρηματικότητα 2.0: Επαναπροσδιορίζοντας την Ελληνική Επιχειρηματικότητα».
Ο Κρίστιαν Χατζημηνάς, Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Επιχειρηματιών (Ε.ΕΝ.Ε.) και Πρόεδρος EFA GROUP, αναφέρθηκε στο πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να κινηθεί η επιχειρηματικότητα η οποία «πάνω από όλα» πρέπει «να τιμήσει και να αναδείξει τον σημαντικότερο παράγοντα ανάπτυξης, τον πλούτο κάθε χώρας που δεν είναι τίποτα άλλο από το Ανθρώπινο Δυναμικό».
Τόνισε δε ότι «φέτος, τιμούμε κυρίως τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στον ιδιωτικό τομέα των οποίων η παραγωγικότητα, εν σχέσει πάντα με τους υφιστάμενους μισθούς που αναγκαστικά η κρίση έπληξε καίρια, έχει χτυπήσει ταβάνι. Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο αυτό που λέω , αλλά αν πάτε σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης, με μικρές εξαιρέσεις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, δεν θα συναντήσετε τέτοια παραγωγικότητα στους εργαζόμενους, και βέβαια φιλότιμο και προσπάθεια».
Επεσήμανε ακόμα ότι …«εμείς ως επιχειρηματίες και βέβαια το κράτος, οφείλουμε να βοηθήσουμε κυρίως τα νέα παιδιά (και όχι μόνο) να ανεβάσουν το χαμηλό εισόδημα τους των 650 και 750 ευρώ, των 1000 ευρώ και πιο πάνω, μέσω περαιτέρω αύξησης της παραγωγικότητας. Ο πρώτος ανασταλτικός παράγοντας είναι, όπως έχουμε αναφέρει ξανά, το μη μισθολογικό κόστος. Αυτό πρέπει να χτυπηθεί καίρια, μέσα στο πλαίσιο βέβαια μιας δημοσιονομικής πειθαρχίας, με μια στρατηγική όμως όχι μόνο top down (από πάνω προς τα κάτω), αλλά και με μια bottoms up (από κάτω προς τα πάνω) με αιχμή του δόρατος, εκτός των άλλων, την πολυσυζητημένη ψηφιοποίηση, που πρέπει ταυτόχρονα να υποστηρίζει την επανεκπαίδευση σε ψηφιακές δεξιότητες».
Αναφέρθηκε επιπλέον στην πρότασή της ΕΕΝΕ ζητώντας:
«Να υπάρξει γενναία έκπτωση στο μη μισθολογικό κόστος που το επιβαρύνονται και οι εργαζόμενοι αλλά και οι εργοδότες, με την προϋπόθεση η επιχείρηση να επενδύσει στην επανεκπαίδευση σε ψηφιακές δεξιότητες, σε αναγνωρισμένες σχολές με αυστηρά κριτήρια επιτυχούς περαίωσής της από τον εργαζόμενο».
Τόνισε δε ότι «η χρηματοδότηση αυτή δηλαδή της μείωσης του μισθολογικού κόστους πρέπει να προέλθει κυρίως από τα Ευρωπαϊκά προγράμματα στήριξης».
Είπε ακόμα ότι «για να ολοκληρωθεί η ψηφιακή μετάβαση που είναι η επιδίωξη, πρέπει το ανθρώπινο δυναμικό να έχει αυτές τις ψηφιακές δεξιότητες. Αυτό κάνει την επένδυση και εισαγωγή αυτοματοποιημένων διαδικασιών, την επιδίωξη δηλαδή των top down προγραμμάτων Ε.Ε./Κυβέρνησης, πολύ πιο ασφαλή μειώνοντας το ρίσκο υλοποίησης, αλλά βέβαια όπως ανέφερα θα πρέπει να αποφεύγονται να γίνονται τα προγράμματα αυτά μόνο και μόνο για να απορροφηθούν τα κονδύλια χωρίς να παράγεται καμία υπεραξία. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΛΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΜΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗ».
Πρόσθεσε όμως ότι «θα ήταν ελλιπείς οι θέσεις μας αν δεν αναφερόμασταν και σε δυο άλλους παράγοντες/εμπόδια στην ανάπτυξη, που αφορούν μεν την παραγωγικότητα, αλλά είναι πέραν του παράγοντα ανθρώπινου δυναμικού.
»Πρώτον, η ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης. Με ενδιαφέρον θα ακούσουμε τον ομολογουμένως επιτυχημένο Υπουργό Ψηφιοποίησης να μας αναλύει τις πρωτοβουλίες του στον τομέα αυτό. Εμείς απλά θέλουμε να εξηγήσουμε πόσο σημαντικό είναι στη σημερινή Ελληνική πραγματικότητα να υπάρξει άμεση πρόοδος για να γίνουν πολύ περισσότερες επενδύσεις. Εξηγώ με απλά λόγια :
»1ον Ξένο κεφάλαιο: Είχαμε εξηγήσει σε άλλη συνδιάσκεψη ότι για κάποιο ξένο επενδυτή είναι πιο σημαντικό ακόμα και από την τοπική φορολογία, η γρήγορη απονομή δικαιοσύνης όταν ανακύπτουν θέματα ας πούμε εντοπιότητας. Αυτό είναι που αυξάνει κατακόρυφα το ρίσκο μιας επένδυσής τους.
»2ον Και πιο σημαντικό από όλα, το εγχώριο κεφάλαιο που είναι σίγουρα ακόμη πιο βασικό και κυρίως, συνιστά τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Γιατί αυτές είναι που διαχέουν ευρύτερα τα οφέλη, πέρα και περισσότερο από τα αναγκαία βέβαια μεγάλα έργα. Έχουμε αντιληφθεί τι συμβαίνει εδώ ακριβώς;».