30 Μαΐου 2016 λίγο μετά τις 21:30 το βράδυ η κόρνα της γραμματείας ηχεί το τέλος του 4ου τελικού στο ΟΑΚΑ μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού. Ένας συναρπαστικός τελικός, μόλις είχε τελειώσει αλλά είχε γραφτεί στην ιστορία. Εκείνο το βράδυ ήταν το τελευταίο βράδυ του Δημήτρη Διαμαντίδη στα παρκέ σαν παίκτης. Εκείνη την στιγμή ο μεγαλύτερος παίκτης που έβγαλε η Ελλάδα στο μπάσκετ περνούσε για πάντα την πόρτα της αθανασίας.
6 Μαΐου 2007. Ο τόπος πάλι το ΟΑΚΑ, αλλά αυτή την φορά ο Παναθηναϊκός όχι μόνο φεύγει νικητής, αλλά και πρωταθλητής Ευρώπης σε έναν από τους καλύτερους τελικούς του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Πρωταγωνιστής ο ίδιος. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης οδηγούσε τον Παναθηναϊκό στο να ράψει το 4ο αστέρι στη φανέλα του μέσα στο σπίτι του.
Ο αθλητής που άλλαξε τα δεδομένα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ γίνεται σήμερα 37 ετών και το κενό του, τουλάχιστον στις καρδιές των οπαδών του Παναθηναϊκού δείχνει ακόμα δυσαναπλήρωτο. Ίσως ακόμα περισσότερο και από την απώλεια του Ομπράντοβιτς.
Ήταν καλοκαίρι του 1979 όταν ο ομογενής Νίκος Γκάλης προσγειώθηκε στην Ελλάδα, αφού απέτυχε να βρει ένα συμβόλαιο στον «μαγικό κόσμο» του ΝΒΑ, για λογαριασμό του Άρη φέρνοντας για πάντα στις ζωές των Ελλήνων το μπάσκετ.
Καλοκαίρι του 2004, ο Δημήτρης Διαμαντίδης κατηφορίζει στην Αθήνα για να ενταχθεί στον Παναθηναϊκό του Ζέλικο Ομπράντοβιτς για να δυναστεύσουν μαζί Ελλάδα και Ευρώπη για την επόμενη 10ετια. Ήταν η στιγμή που το μπάσκετ θα άλλαζε εποχή...
Η «κλοπή» από την ομάδα του Πειραιά
Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τις σελίδες ιστορίες που θα γράφονταν στη συνέχεια όταν το λεπτοκαμωμένο παιδί από την Καστοριά που είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον των «μεγάλων» μετά τις εμφανίσεις του με τον Ηρακλή, πέρναγε τις πόρτες του ΟΑΚΑ για την πρώτη του προπόνηση. Όλοι; Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήξερε και γι αυτό ήταν η πρώτη του επιλογή για την στελέχωση του ρόστερ εκείνης της χρονιάς.
Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος δεν μπορούσε να θυμηθεί ούτε το όνομά του, αλλά ευτυχώς για το ελληνικό μπάσκετ κατάφερε να μην ξεχάσει να προσφέρει περισσότερα χρήματα από τον Ολυμπιακό για να φέρει τον μεγαλύτερο αρτίστα που πέρασε από τα παρκέ στην Αθήνα και όχι στον Πειραιά. Ο μύθος λέει πως για 30.000 ευρώ κατάφερε ο «Εξάστερος» να κλέψει τον Δημήτρη Διαμαντίδη από την αγκαλιά του Σωκράτη Κόκκαλη. Μια εξέλιξη που θα στοιχειώνει για πάντα τον Ολυμπιακό...
Το ντεμπούτο του με την πράσινη φανέλα ήταν απλά το πρελούδιο. Στον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδος το 2004 ο Δημήτρης Διαμαντίδης σκόραρε για πρώτη φορά με κάρφωμα ενάντια στον αιώνιο αντίπαλο με τον Παναθηναϊκό να παίρνει τότε την νίκη με 57-45 μέσα στο ΣΕΦ. Η πάσα ήταν του Μίκαελ Κοχ που είδε τον νεαρό (τότε) γκαρντ να κάνει την κίνηση και να κόβει την άμυνα του Ολυμπιακού σαν «βούτυρο», έγραψε την πρώτη ραψωδία για το πρώτο βιολί του Παναθηναϊκού και του ελληνικού μπάσκετ.
Η ζωή στα πράσινα
Ο δάσκαλος Ομπράντοβιτς βρήκε τον μαθητή που ζητούσε πάντα. Όποιος γνωρίζει τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς ξέρει πως ο πρώην προπονητής του « Εξάστερου» δεν ζητά τίποτα λιγότερο από τους παίκτες του, παρά μόνο την τελειότητα. Γι αυτό και ο Δημήτρης Διαμαντίδης δεν θα μπορούσε παρά μόνο να γίνει ο αγαπημένος του παίκτης.
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης στο ξεκίνημα της καριέρας του θεωρούνταν «άτεχνος και ατσούμπαλος». Το σώμα του, όπως παραδέχεται και ο ίδιος, δεν ήταν έτοιμο για συνθήκες πρωταθλητισμού, ενώ το σουτ του μέχρι τότε συγκαταλεγόταν στα αρνητικά του. Ποιος να 'ξερε τότε την εξέλιξη...
Υπό τις οδηγίες του Ζέλικο Ομπράντοβιτς δούλεψε. Δούλεψε πολύ. Βελτίωσε κάθε αδυναμία του ενώ μετετράπη στο απόλυτο υπερόπλο που έδειχνε ποιο θα είναι το μέλλον του αθλήματος. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης, έκοβε, έκλεβε, μοίραζε ασιστ και σκόραρε. Πραγματικό... «χταπόδι».
«Βιονικός» καθώς έχει γράψει ακόμα ένα ρεκόρ με συνεχόμενες εμφανίσεις που έφτασαν τον αριθμό 205 όταν και μια ίωση το 2007 τον εμπόδισε να παίξει με την Φενερμπαχτσέ και να συνεχίσει να γράφει ιστορία.
Αμυντικό υπερόπλο ο Δημήτρης Διαμαντίδης έκανε απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα όποιον παίκτη αναλάμβανε να μαρκάρει. Τα τεράστια χέρια του, ο μεγάλος διασκελισμός του και η βαθιά γνώση του παιχνιδιού που ανέπτυξε χάρις στο δάσκαλο Ζοτς τον έκανε απλά ασυναγώνιστο. Εξ' ου και το χαρακτηριστικότερο από τα παρατσούκλια του: 3D...
Με την φανέλα του Παναθηναϊκού έγραψε τις πιο χρυσές σελίδες του ελληνικού μπάσκετ καθώς κατάφερε να κερδίσει 3 φορές την κορυφή της Ευρώπης με την καλύτερη ομάδα που πέρασε ποτέ από τα παρκέ. Η ομάδα του Παναθηναϊκού με μπροστάρη τον Δημήτρη Διαμαντίδη έσπερνε τον τρόμο σε κάθε αντίπαλο με κάθε δυνατό τρόπο. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το τρίποντο στη Μάλαγα όταν όλη η ομάδα του Παναθηναϊκού δούλεψε στην εντέλεια τις εντολές του Ζοτς και ο Δημήτρης Διαμαντίδης με buzzer beater σκότωνε την ισπανική ομάδα με ένα ακόμη τρίποντο εκτός ισορροπίας...
Εκτός από την Ευρώπη ο Παναθηναϊκός με τον Δημήτρη Διαμαντίδη κατάφερε να αναγορευθεί στον απόλυτο Αυτοκράτορα του ελληνικού μπάσκετ. Ελάχιστοι τίτλοι εντός συνόρων κατάφεραν ξεφύγουν από τον 3D όλα αυτά τα χρόνια με σκηνές που θα μείνουν στην ιστορία. Όπως η ανεπανάληπτη τάπα στον Άκερ το 2007 που σημάδεψε την πορεία των τελικών. Αλλά ποιος μπορεί να ξεχάσει το κλέψιμο μέσα στο ΣΕΦ την ώρα που πανηγύριζε ακόμη και ο Πίνι Γκέρσον στον πάγκο και την ασίστ στον Μάικ Μπατιστ που βούβανε όλο το ΣΕΦ με την ιστορική ανατροπή το 2006;
Τα 3 συνεχόμενα τρίποντα απέναντι στον Ολυμπιακό στον τελικό Κυπέλλου το 2009 που άλλαξαν τον ρου του αγώνα και έφεραν ακόμα ένα τίτλο στον Παναθηναϊκό. Τα τρίποντα από το κέντρο του γηπέδου απέναντι σε όποιον αντίπαλο είχε την ατυχία να βρίσκεται εκείνη την στιγμή στο παρκέ. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης δεν ξεχώριζε μεγάλα και μικρά ματς.
Κεφάλαιο Εθνική Ομάδα – Βαλ΄ το αγόρι μου
Από τους «late bloomers» του ελληνικού μπάσκετ δεν είχε ανακαλυφθεί από κανένα εθνικό κλιμάκιο μέχρι που τον ξετρύπωσε ο Γιώργος Βασιλακόπουλος σε ηλικία 16 ετών και (όπως λένε οι φήμες) τον επέβαλλε στην Εθνική ομάδα. Πρώτη συμμετοχή ένα τουρνουά στο Λιτόχωρο όπου ο Δημήτρης Διαμαντίδης ξεκινούσε να γράφει ιστορία με την πραγματικά «Χρυσή Γενιά» του ελληνικού μπάσκετ. Οι 2 από τις 3 κορυφαίες στιγμές της εθνικής ομάδας φέρουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή του.
Το ευρωπαϊκό στο Βελιγράδι το 2005 έμελλε να βάλει το πιο ιστορικό τρίποντο. Η Γαλλία προηγείται με 64-66 ενώ απομένουν κάτι λιγότερο από 8 δευτερόλεπτα. Ο Ζήσης παίρνει την μπάλα και κατεβαίνει προς το γαλλικό καλάθι. Η άμυνα «διπλώνει» πάνω του και η νίκη δείχνει να ντύνεται στα χρώματα των τρικολορ. Εκεί όμως που δείχνουν όλα να έχουν τελειώσει και όλοι οι Έλληνες λέμε... «ποιός; ποιός;», ο Νίκος Ζήσης βλέπει τον «Μήτσο». Η μπάλα πηγαίνει στα χέρια του... «Βαλ'το αγόρι μου» φωνάζει από τους δέκτες ο Βασίλης Σκουντής και όλοι οι Έλληνες μαζί με κομμένη σχεδόν την ανάσα λένε και σκέφτονται το ίδιο. Ο χρόνος αν και κινείται με καταιγιστικούς ρυθμούς δείχνει να έχει σταματήσει... «το 'βαλε! Το'βαλε!» από τηλεοπτικούς δέκτες και κάθε σπίτι ακούγεται η ίδια έκφραση. «Το 'βαλε!»..
Στην Σαϊτάμα το 2006 η Ελλάδα κέρδιζε τις ΗΠΑ των Λεμπρον, Καρμέλο Άντονι, Χάουαρντ, Πολ, Μπος, και Γουέιντ με 101-95 με τον Μαικ Σιζέφσκι να υπογραμμίζει την επικινδυνότητα του «Μήτσου» πριν τον αγώνα και να ζητά από τους παίκτες του να μην τον αφήσουν να σουτάρει. Ο 3D όμως πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων τις όποιες οδηγίες και μαζί με τα υπόλοιπα «χρυσά παιδιά» οδήγησε στην μεγαλύτερη νίκη της χώρας σε εθνικό επίπεδο.
Από το 2010 που αποχώρησε σε ηλικία 30 ετών από την Εθνική κάθε χρόνο επανερχόταν το ζήτημα της επιστροφής του στην ομάδα. Πιστός στον λόγο του, ο Δημήτρης Διαμαντίδης δεν αναίρεσε ποτέ αυτά που είπε μετά το Μουντομπάσκετ της Τουρκίας και μετά την ήττα από την Ισπανία. Για να αντέξει να παίζει έπρεπε κάτι να αφήσει. Το γεγονός ότι μέχρι και το 2014 συζητιόταν το ενδεχόμενο να κληθεί εκ νέου στην Εθνική αποδεικνύει το μέγεθος αυτού του τεράστιου παίκτη.
Αντί επιλόγου
Πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει η διαμάχη ποιος ήταν ο καλύτερος παίκτης που πέρασε ποτέ από τα ελληνικά παρκέ. Είναι οι εποχές που αλλάζουν, οι απαιτήσεις του αθλήματος αλλά και ο ρομαντισμός της νοσταλγίας.
Αυτό που δεν μπορεί όμως κανείς να αμφισβητήσει είναι πως ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι η κορυφαία μπασκετική ιδιοφυΐα που βγήκε ποτέ από την ελληνική παραγωγική διαδικασία. Το κενό που άφησε στο ελληνικό μπάσκετ παραμένει ακόμα δυσαναπλήρωτο, μετά από εκείνο το τελευταίο σφύριγμα στο ΟΑΚΑ. Ακόμα και στην τελευταία του παράσταση ήταν ασυναγώνιστος. 15 πόντοι, 6 ριμπάουντ, 6 ασιστ, 4 κερδισμένα φάουλ και 1 κλέψιμο.
Το μπάσκετ αλλάζει. Μεγάλοι και μοναδικοί αρτίστες σαν τον Δημήτρη Διαμαντίδη δεν θα ξαναβγούν. Δεν θα υπάρξει στην ιστορία άλλος παίκτης που να μπορεί να κάνει τάπες, να παίρνει ριμπάουντ, να κλέβει, να μοιράζει παιχνίδι και να σκοράρει με τόση συνέπεια όση ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Πλέον περνάμε στην εποχή των «υπεραθλητών-δρομέων» με τα τεράστια «μούσκουλα» και την αθλητικότητα. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ καθώς κατάφερε μοναδικά επιτεύγματα στα 12 χρόνια που βρέθηκε στα ευρωπαϊκά παρκέ. Το ότι είναι ένας από τους 5 κορυφαίους αθλητές στην ιστορία της Ευρωλίγκα λέει από μόνο του πολλά.
Αυτά όμως που δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε μια κόλλα χαρτί, σε μια σελίδα υπολογιστή είναι τα αμέτρητα συναισθήματα που προκαλούσε κάθε στιγμή που έπιανε την «σπυριάρα» στα χέρια του.
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης ξεπέρασε τον Νίκο Γκάλη. Με καθαρά αγωνιστικά και αθλητικά δεδομένα ο 3D κατάφερε να μην μπορεί να υπάρξει κάποιος που να συγκριθεί μαζί του. Οι διακρίσεις του αμέτρητες. Ο Νίκος Γκάλης έφερε το μπάσκετ στην Ελλάδα και κατάφερε να την οδηγήσει για πρώτη φορά στην κορυφή της Ευρώπης. Ξεχώριζε όμως γιατί τότε το επίπεδο στην Ελλάδα ήταν πολύ χαμηλότερο από το σημερινό.
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης όμως κατάφερε κάτι ακόμα πιο σημαντικό. Δεν οδήγησε απλά την Εθνική ομάδα σε μοναδικές στιγμές, αλλά ξεχώριζε μέσα από ένα πραγματικό σπουδαίο σύνολο που δεν έχει υπάρξει ποτέ ξανά στην γαλανόλευκη. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης είχε καταφέρει να είναι ηγέτης ανάμεσα στους κορυφαίους...
Επίσης ο Δημήτρης Διαμαντίδης ήταν τόσο ταπεινός που δεν αναζήτησε πότε διθυράμβους και επαίνους για τον εαυτό του. Η ομάδα ήταν πάνω από όλα. Δείγμα ενός πραγματικού ηγέτη.
Σ'ευχαριστούμε Μήτσο που μας έμαθες μπάσκετ...
Ο Διαμαντίδης με αριθμούς
ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ
Χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2005
Ασημένιο μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ 2006
Πρώτος στις ασσίστ στο Ευρωμπάσκετ 2005
Καλύτερη πεντάδα στο Ευρωμπάσκετ 2005
ΕΛΛΑΔΑ
9 Πρωταθλήματα
8 Κύπελλα
11 φορές στο All-Star (2002-2011, 2013)
10 φορές στην καλύτερη 5άδα (2004-2008, 2010-2014)
6 φορές Πολυτιμότερος Παίκτης (2004, 2006, 2007,2008, 2011, 2014)
2 φορές Πρώτος στις ασίστ (2007, 2010)
Πρώτος στις ασίστ στην Α1
Πρώτος στα κλεψίματα στην Α1
ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ
3 τρόπαια
1ος Index Rating(3557)
Πόντοι: 6ος / 2495
1ος σε ασίστ (1151)
1ος σε κλεψίματα (416)
2ος συμμετοχές (253)
Πολυτιμότερος Παίκτης (2011)
6 φορές Καλύτερος Αμυντικός (2005-2009, 2011)
4 φορές στην καλύτερη Πεντάδα (2007, 2011, 2012, 2013)
2 φορές Πολυτιμότερος Παίκτης Final Four (2007, 2011)
Καλύτερα δεκάδα της δεκαετίας 2001-2010
Καλύτερος Ευρωπαίος Παίκτης (2007)