Εντείνεται το ρευστό σκηνικό αλλά και η αντιπαλότητα στα κεντροαριστερά κόμματα της αντιπολίτευσης σε μια στιγμή όπου κανένα από αυτά δεν απειλεί δημοσκοπικά τη ΝΔ και ταυτόχρονα φαντάζει μακρινή η προοπτική συγκρότησης ενός ενιαίου πόλου διεκδίκησης της εξουσίας.
Ενδεικτικό στοιχείο της γενικευμένης πολιτικής αστάθειας στην κεντροαριστερά είναι ότι η τρέχουσα κοινοβουλευτική περίοδος άρχισε -πριν από δύο χρόνια- με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση αλλά η θέση πέρασε στη συνέχεια στο ΠΑΣΟΚ ως αποτέλεσμα των αλλεπάλληλων διασπάσεων της Κουμουνδούρου επί θητείας Στέφανου Κασσελάκη. Προ ημερών, όμως, λίγο έλειψε να αλλάξει και πάλι χέρια, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «συγκόλλησης» των Κοινοβουλευτικών Ομάδων ΣΥΡΙΖΑ – Νέας Αριστεράς. Τελικά οι συζητήσεις πάγωσαν, εν μέσω εσωτερικών διαφωνιών στη Νέα Αριστερά, αλλά την ίδια ώρα η Πλεύση Ελευθερίας δείχνει να προσπερνά και το ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις, καταλαμβάνοντας τη δεύτερη θέση στις προτιμήσεις της κοινής γνώμης.
Το δημοσκοπικό εκκρεμές του ΠΑΣΟΚ
Το όλο κλίμα αστάθειας αποτυπώνεται ανάγλυφα και στις δημοσκοπικές επιδόσεις του ΠΑΣΟΚ. Υπενθυμίζεται ότι το ΠΑΣΟΚ έλαβε 12,8% πέρυσι στις ευρωεκλογές και έκτοτε κατέγραψε ανοδική πορεία φτάνοντας μέχρι και το 18%, την επομένη της επανεκλογής Ανδρουλάκη τον Οκτώβριο. Από τον Δεκέμβριο και μετά, όμως, τα ποσοστά του άρχισαν να φθίνουν και πλέον κινείται στα επίπεδα των ευρωεκλογών (13,3% κατά την Marc, 12,4% κατά την MRB). Η νέα κατάσταση δεν διαφοροποιεί, πάντως, τη στρατηγική της Χαριλάου Τρικούπη με τον Νίκο Ανδρουλάκη να επιμένει στην αυτόνομη πορεία, μια θέση που επιβραβεύθηκε άλλωστε από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ στις εσωκομματικές εκλογές του Οκτωβρίου.
Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος περιορίζεται πλέον σε μονοψήφια ποσοστά, τάσσεται επισήμως υπέρ της σύμπραξης των προοδευτικών δυνάμεων, με τον πρόεδρό του, Σωκράτη Φάμελλο, να τείνει χείρα συνεργασίας τόσο προς το ΠΑΣΟΚ όσο και προς τη Νέα Αριστερά. Ωστόσο, η γραμμή αυτή δεν φαίνεται να ακολουθείται συστηματικά, ούτε να υπηρετείται από όλα τα υψηλόβαθμα στελέχη. Χαρακτηριστική ως προς αυτό ήταν η επίθεση που εξαπέλυσε ο Νίκος Παππάς κατά του κ. Ανδρουλάκη αλλά και η στήριξη που του παρέσχε στη συνέχεια η Κουμουνδούρου απέναντι στις βολές του ΠΑΣΟΚ. Από την πλευρά του ο Παύλος Πολάκης πήρε σαφέστατες αποστάσεις από το εγχείρημα συγκόλλησης του ΣΥΡΙΖΑ με τη Νέα Αριστερά. «Αν μιλάμε για συμφωνία κορυφής η οποία μεταξύ άλλων περιλαμβάνει διαπραγμάτευση για θέσεις και οφίτσια, ευχαριστώ δεν θα πάρω» δήλωσε δείχνοντας ότι η προοπτική συνεργασίας με τη Νέα Αριστερά δεν ικανοποιεί τους πάντες στον ΣΥΡΙΖΑ.
Διχασμένη ως προς τις συνεργασίες στον προοδευτικό χώρο εμφανίζεται και η Νέα Αριστερά, όπως αποδείχθηκε στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής η οποία απέρριψε τον «οδικό χάρτη» του κ. Χαρίτση για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ζήτημα, βέβαια, φαίνεται να μην έχει λήξει οριστικά και το βλέμμα πολλών στρέφεται τόσο στα σενάρια περί μεμονωμένων αποχωρήσεων από την ΚΟ όσο και στο προγραμματικό συνέδριο, στα τέλη Ιουνίου, όπου αναμένεται να αποτυπωθούν επιδιώξεις και συσχετισμοί.
Στο μεταξύ, η κερδισμένη των δημοσκοπήσεων του τελευταίου τριμήνου, Ζωή Κωνσταντοπούλου, όχι μόνο δεν εμπλέκεται σε σενάρια συνεργασίας αλλά δέχεται και κριτική από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, που βλέπουν σημαντικό κομμάτι των ψηφοφόρων τους να μετακινείται προς την Πλεύση Ελευθερίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της MRB η Πλεύση Ελευθερίας προσέλκυσε το 21,1% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και το 23,5% του ΣΥΡΙΖΑ, με βάση την ψήφο στις ευρωεκλογές. Αντίστοιχα έρευνα της Prorata δείχνει ότι πολύ μεγαλύτερη μερίδα πολιτών πιστεύει ότι η ΝΔ πιέζεται πρωτίστως από την Πλεύση Ελευθερίας (38%) σε σύγκριση με όσους θεωρούν ότι πιέζεται περισσότερο από το ΠΑΣΟΚ (12%) ή τον ΣΥΡΙΖΑ (5%).