Με ειρωνεία αντιμετώπισε ο Χρήστος Σπίρτζης την είδηση της ενοικίασης των γραφείων του Στέφανου Κασσελάκη στην Πειραιώς.
Από το ρεπορτάζ προκύπτει ότι πρόκειται για χώρο των 1.500 τετραγωνικών και εύλογα αναρωτιέται κανείς, τι θα κάνει τόσο μεγάλο χώρο ο Στέφανος Κασσελάκης μέχρι τις 3 Δεκεμβρίου που είναι μισθωμένος.
Συγκεκριμένα, στη συνέντευξη που παραχώρησε ο κύριος Σπίρτζης στον REAL FM, σχολίασε πως «η Κουμουνδούρου είναι μικρότερη. Προφανώς, δε χωράει τον Στέφανο Κασσελάκη, άρα καλά θα κάνει να μην είναι βραχυχρόνια η μίσθωση. Να είναι μακροπρόθεσμη, θα το χρειαστεί».
Στην ερώτηση της δημοσιογράφου, γιατί δεν αφήνουν τον Στέφανο Κασσελάκη να χάσει, ο κύριος Σπίρτζης παρέπεμψε στην απόφαση της κεντρικής επιτροπής, ενώ πρόσθεσε ότι «ένας άνθρωπος που δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες του χώρου μας -και κατά τη γνώμη μου, του προοδευτικού χώρου γενικότερα-, που έχει προσβάλλει με αυτά που έχει πει και με αυτά που έχει κάνει και την ιστορία και τον κόσμο και τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ.
Νομίζω ότι αν είχε ελάχιστο φιλότιμο, ή αν είχε αξιοπρέπεια, θα είχε φύγει μόνος του». Βέβαια, καθώς όλα δείχνουν, η διεκδίκηση της αρχηγίας του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι θέμα φιλότιμου, ή αξιοπρέπειας. Αλλά θέμα λόγου κόστους-οφέλους (cost-benefit ratio), καθώς όπως λένε δημοσίως και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όλα γίνονται για την κρατική χρηματοδότηση και τα ακίνητα του κόμματος.
Και οι τέσσερεις υποψήφιοι πρόεδροι, στήριξαν τον Κασσελάκη
Ενδιαφέρον έχει η τοποθέτηση του κυρίου Σπίρτζη, αναφορικά με τα στελέχη εκείνα τα οποία ενώ στην αρχή στήριζαν τον Στέφανο Κασσελάκη και τώρα είναι απέναντί του.
Όπως εύστοχα παρατήρησε ο κύριος Σπίρτζης, όλοι οι υπόλοιποι υποψήφιοι για την αρχηγία του κόμματος, στήριξαν τον Στέφανο Κασσελάκη. Συγκεκριμένα, ο κύριος Σπίρτζης είπε ότι «αυτό που τελικά φαίνεται, είναι ότι όποιος έχει συνεργαστεί με τον Στέφανο Κασσελάκη, όποιος τον έχει στηρίξει, όποιος τον έχει ανεχτεί, αυτή τη στιγμή είναι απέναντί του. Και νομίζω ότι δεν έχουν τρελαθεί όλοι. Αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει ένας υποψήφιος πρόεδρος, που να ανήκε στους "87".
Όλοι -και οι τέσσερεις- υποψήφιοι πρόεδροι, είναι άνθρωποι που στήριξαν τον Στέφανο Κασσελάκη. Που τον ανέχτηκαν σε μια σειρά από προσβολές στα όργανα που ο καθένας μετείχε. Που του έδωσαν τον χρόνο που ήθελε, που τον στήριξαν, που σιώπησαν και σήμερα, νομίζω ότι όλοι έχουν εκφραστεί ενάντια στον Στέφανο Κασσελάκη. Ενάντια σε αυτά που έχει πει, ενάντια σε αυτά που έχει κάνει, στην εσωστρέφεια που έχει φέρει στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο μας».
Πράγματι, άπαντες στήριξαν τον Στέφανο Κασσελάκη στις αρχές. Όμως συν τω χρόνω, όλοι πήγαν απέναντι. Τούτο όμως, δεν οφείλεται στην κακή ηγεσία του Στέφανου Κασσελάκη, αλλά σε διάφορους προσωπικούς λόγους: ο Παύλος Πολάκης τα είχε «τσουγκρίσει» με τον Στέφανο Κασσελάκη κατά την επιβολή της κομματικής πειθαρχίας στον ΣΥΡΙΖΑ, για το νομοσχέδιο με τα ομόφυλα ζευγάρια.
Το «γυαλί έσπασε» οριστικά, όταν τον διέγραψε ο Στέφανος Κασσελάκης από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος, «επειδή έκλαψε η Αθηνά Λινού».
Ο Σωκράτης Φάμελλος αποφάσισε να είναι υποψήφιος για την προεδρία του κόμματος, αφότου τον καθαίρεσε ο Στέφανος Κασσελάκης από τη θέση του προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας, προκειμένου να τοποθετήσει τον Νίκο Παππά, προσβλέποντας ότι θα «έπαιρνε» με τη συμβολή του τους απαραίτητους συσχετισμούς, για να αναχαιτιστεί η πρόταση μομφής.
Μοιραία, πήρε ένα αντίστοιχο «13-0» για την προσπάθειά του. Οι κ.κ. Φαραντούρης και Γκλέτσος δε φαίνονται να είναι υποψηφιότητες με αξιώσεις, απλώς πρόκειται για οχήματα παγίωσης των προσώπων, ως παράγοντες στο εσωτερικό του κόμματος. Με λίγα λόγια, οι ανθυποψήφιοι του Στέφανου Κασσελάκη βγήκαν «στην κόντρα», όχι επειδή ήταν μαζί του και ξαφνικά συνειδητοποίησαν ότι «το πάει λάθος ο Στέφανος». Αλλά είτε επειδή βλάφθηκαν προσωπικά από τον Στέφανο Κασσελάκη, είτε επειδή προσδοκούν σε προσωπικά οφέλη. Το γεγονός ότι η θέση του προέδρου του κόμματος έρχεται «πακέτο» με τη νομή της κρατικής χρηματοδότησης, καθώς και των «ασημικών» του κόμματος, ενδεχομένως να έπαιξε ακόμη μεγαλύτερο ρόλο στις αποφάσεις των υποψηφίων.
Πάντως, το βέβαιο είναι ότι οι υποψήφιοι δε «βγήκαν μπροστά» γιατί θεώρησαν ότι το κόμμα χάνεται. Απλώς, βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία.
Πηγή: tomanifesto.gr