Στις 2 Δεκεμβρίου 1940 σκοτώθηκε πολεμώντας τους Ιταλούς στα κακοτράχαλα βουνά της Βορείου Ηπείρου ο Ίλαρχος Κωνσταντίνος Τζαβέλλας, 177ος κατά σειρά απόγονος της ηρωικής Σουλιώτικης «φάρας» των Τζαβελλαίων!
Το γεγονός αυτό, νομίζουμε μοναδικό σε ολόκληρο τον κόσμο, μας το θυμίζει με ανάρτησή του στον «τοίχο» του στο facebook, ένας σπουδαίος Στρατιώτης, ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ Στρατηγός Κωνσταντίνος Ζιαζιάς, Τάξεως 1978 της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, ο οποίος προέρχεται και αυτός από το ένδοξο Όπλο του Ιππικού – Τεθωρακισμένων του Ελληνικού Στρατού.
Ο Στρατηγός Κ.Ζιαζιάς, ο οποίος σήμερα μας επισημαίνει τη ζωή και το θάνατο ενός άγνωστου Ήρωα της Πατρίδος μας, του Ίλαρχου Κωνσταντίνου Τζαβέλλα, γράφει τα εξής (Έχει διατηρηθεί ακριβώς η ορθογραφία και σύνταξη του κειμένου του κ.Αρχηγού στο κείμενό του):
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΜΟΥΜΕ ……………
Ο «ΘΥΕΛΛΩΔΗΣ» ΙΛΑΡΧΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Λ.ΤΖΑΒΕΛΛΑΣ: ΕΠΕΣΕ ΗΡΩΙΚΑ ΦΩΝΑΖΟΝΤΑΣ: «ΕΜΠΡΟΣ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ…..»,
πέφτει στις 2 Δεκ 1940, στην Βόρειο Ήπειρο στις μάχες της Πρεμετής, σε έναν πόλεμο που νίκησε η Ελληνική αξιοπρέπεια, αλλά χάθηκε για 3η φορά αυτή η Πατρίδα, χάθηκε η Βόρειος Ήπειρος. ΠΡΟΤΥΠΟ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΔΕΣ…..
Ήταν απόγονος της ένδοξης οικογένειας των Σουλιωτών .
Διακρίθηκε σε όλες τις μάχες όπου έλαβε μέρος, κατά το έπος του 1940, συνεχίζοντας έτσι την μακραίωνη ιστορία της οικογένειάς του.
«Εμπρός παιδιά για την πατρίδα…» φώναξε στους άντρες του καθώς μπροστάρης όπως σε όλες τις μάχες, ανεβαίνοντας τον βρήκε κατάστηθα η ριπή πολυβόλου και έπεσε. Έπεσε γενναία όπως η μοίρα των Σουλιωτών είχε ορίσει, καθώς επιχειρούσε να καταλάβει το ύψωμα του Άη Θανάση όπου ήταν συγκεντρωμένες Ιταλικές δυνάμεις. Ήταν Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου του 1940 στην μάχη της Πρεμετής με το 3ο Σύνταγμα Ιππικού, αναγκάζοντας την ιστορία να γράψει με το δικό του αίμα ένα ακόμη όνομα στον κατάλογο της θυσίας των Τζαβελλαίων για την ελευθερία της πατρίδας και να τον περάσει από την ζωή στην αιωνιότητα.
Ετάφη στα Μπαντελόνια στην Πρεμετή, με ένα ξύλινο Σταυρό από πάνω να τον συντροφεύει.
Οι τελευταίες επιστολές που αντάλλαξε ο ίλαρχος Τζαβέλλας με τον πατέρα του Λάμπρο συμπληρώνουν τις γραμμές της ιστορίας.
Έγραφε στις 15 Νοεμβρίου 1940 ο Ιλαρχος Κων. Τζαβέλλας στον πατέρα του Λάμπρο Τζαβέλλα: «… Μετά 7ωρον μάχην καθ’ ην κατέλαβον δύο οχυρωμένα υψώματα 700μ., όρθιος, ακάλυπτος και ασκεπής με το πιστόλι στα χέρια, ωδήγησα τους άνδρες μου στην Δόξα και την Νίκη. Ευρίσκομε επί Αλβανικού εδάφους όπου είχα την τιμή και την ικανοποίηση να πατήσω πρώτος με το σύνταγμά μου. Εδέχθην τα συγχαρητήρια των προϊσταμένων μου και να είσαι υπερήφανος πατέρα γιατί ο γυιός σου αψηφώντας τον θάνατο, επολέμησε σαν Τζαβέλλας.
Απαντώντας στην επιστολή του μονάκριβου ήρωα γιού του ο στρατηγός-πατέρας γράφει στις 5 Δεκεμβρίου 1940:
«Οι Τζαβελλαίοι πολεμούν και πίπτουν! Για την τιμή, για την δόξα, για την Πατρίδα. Για σένα δεν υπάρχουν γονείς, σύζυγος, τέκνα, αδερφή. Υπάρχει μόνο ο άξιος και τιμημένος γυιός μου. Είναι ο 6ος κατά σειράν απόγονος της ιστορικής και ενδόξου οικογένειάς μας, της οποίας οι δύο τελευταίοι θείοι σου ταγματάρχαι έπεσαν τιμημένα στο Καλέ Γκρότο αριθμούντες τον 175ο και τον 176ο των πεσόντων για την Πατρίδα, Τζαβελλαίων. Ως αρχηγός της ένδοξου οικογένειάς μας και ως Ανώτατος Αξιωματικός σε συγχαίρω για το κατόρθωμά σου.
Είμαι υπερήφανος για Σένα, τον άξιον υιόν μου, τον αντάξιο απόγονο των ενδόξων προγόνων μας. Εύγε σου»
Έμελλε να μην διαβάσει ποτέ αυτό το γράμμα ο γιος του, γιατί είχε πέσει ένδοξα για το καθήκον στον υπέρτατο σκοπό!
ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ - ΠΡΟΤΥΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΟΛΑΙΑ ΜΑΣ ,ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ»