Στις 21 Σεπτεμβρίου 1944 σημειώθηκε η κατάληψη της παραθαλάσσιας πόλεως της Αδριατικής Ρίμινι στην ιταλική χερσόνησο, από τους άνδρες της ΙΙΙ (3ης) Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας (ΙΙΙ ΕΟΤ), γεγονός που αποτέλεσε την κορωνίδα του κατά ξηρά αγώνα του Ελληνικού Στρατού στη διάρκεια του Β’Παγκοσμίου Πολέμου, στη Βόρειο Αφρική και την Ιταλία.
Η ΙΙΙ ΕΟΤ συγκροτήθηκε στην Αίγυπτο, τον Μάιο 1944. Πρώτος διοικητής της ανέλαβε ένας εξαιρετικά έμπειρος πολεμιστής ο τότε Συνταγματάρχης Θρασύβουλος Τσακαλωτος, ο οποίος ήταν απόφοιτος της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων με την τάξη του 1916 και είχε πολεμήσει στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, στη Μικρασιατική εκστρατεία και στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41 ως Συνταγματάρχη διοικητή του 3/40 Συντάγματος Ευζώνων.
Είχε προηγηθεί η καταστολή των κομμουνιστικών κινημάτων της Μέσης Ανατολής, στις 6 Απριλίου 1944, από νομιμόφρονες στο βασιλιά και την κυβέρνηση αξιωματικούς και οπλίτες (3.377 συνολικά), η διάλυση των δύο πρώτων ταξιαρχιών, στις τάξεις των οποίων είχαν σημειωθεί στάσεις κομμουνιστών στρατιωτών και λίγων αξιωματικών, καθώς και η εν συνεχεία συγκρότηση της ΙΙΙ ΕΟΤ από προσωπικό πιστό στον τότε Βασιλέα και κυβέρνηση τον Μάϊο του 1944 αν και τυπικώς η διαταγή συγκροτήσεώς της εκδόθηκε τον Ιούλιο του 1944.
Στις 25 Αυγούστου 1944, μετά από εντατικότατη εκπαίδευση του προσωπικού, η ΙΙΙ ΕΟΤ μεταφέρθηκε στο ιταλικό μέτωπο προκειμένου να συμμετάσχει στην «Επιχείρηση Ελαία», που αφορούσε τη διάσπαση της «Γοτθικής γραμμής» (Πίζα - Ρίμινι), που είχαν δημιουργήσει οι Γερμανοί, «συνδέοντας» έτσι το Τυρρηνικό πέλαγος με την Αδριατική θάλασσα, σε μία προσπάθειά τους να σταματήσουν ή να καθυστερήσουν την προς Βορρά προέλαση των Συμμάχων.
Στις 17 Σεπτεμβρίου 1944, η ΙΙΙ ΕΟΤ, μετά από λυσσώδεις μάχες, κατέλαβε το αεροδρόμιο του Ρίμινι, μετά από σκληρότατες μάχες, με τους υπερασπιστές του επίλεκτους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές.
Νωρίς το πρωί της 21 Σεπτεμβρίου 1944, το 2ο Τάγμα της ΙΙΙ ΕΟΤ εισήλθε θριαμβευτικώς στην πόλη του Ρίμινι, με της αρχές της πόλεως να την παραδίδουν στους Έλληνες στρατιώτες «άνευ όρων» και η Ελληνική Σημαία να υψώνεται περήφανα στο Δημαρχείο της πόλεως. Οι συμμαχικές δυνάμεις, που εισήλθαν το ίδιο απόγευμα στην πόλη, απέδωσαν τιμές στην Ελληνική Σημαία που εξακολουθούσε να κυματίζει στον ιστό του Δημαρχείου.
Από την πλευρά τους οι Βρετανοί θεωρούν τη μάχη του Ρίμινι ως μια από τις πιο σκληρές συγκρούσεις του πολέμου, ισάξιες με αυτές στο Ελ Αλαμέιν και στο Μόντε Κασσίνο, καθώς αυτή επετεύχθη εναντίον ενός επίλεκτου εχθρού, όπως ήταν η Μεραρχία των Αλεξιπτωτιστών, άρτια εξοπλισμένη, με υψηλότατο ηθικό και ισχυρά οχυρωμένη στην πόλη, που αποτελούσε το «κλειδί» του δρόμου της προς βορρά συμμαχικής προελάσεως στην Αδριατική.
Πρακτικώς, η κατάληψη του Ρίμινι από την ΙΙΙ ΕΟΤ διευκόλυνε εξαιρετικά τη Συμμαχική προέλαση προς βορρά, προς τον ιστορικό ποταμό Ρουβίκωνα, συμβάλλοντας έτσι αποφασιστικώς στην απελευθέρωση της ιταλικής χερσονήσου.
Για την ΙΙΙ ΕΟΤ το τίμημα της νίκης ήταν σημαντικότατο, με συνολικώς 116 νεκρούς, οι οποίοι κηδεύτηκαν με στρατιωτικές τιμές επί τόπου στο Ρίμινι, και 316 τραυματίες, ενώ μετά την μάχη στην ΙΙΙ ΕΟΤ αποδόθηκε τιμητικώς ο τίτλος «Ταξιαρχία του Ρίμινι».
Σημειώνεται ότι με την προαναφερθείσα μεγάλη επιτυχία «επί του πεδίου» και τις σε αίμα θυσία των πολεμιστών της, η ΙΙΙ ΕΟΤ έκανε να ξεχαστούν όλα τα επονείδιστα κομμουνιστικά κινήματα στην Αίγυπτο και τη Μέση Ανατολή, εν μέσω πολέμου και θυσιών όλων των άλλων, αποκαθιστώντας έτσι τη φήμη και το αξιόμαχο του Ελληνικού Στρατού μεταξύ των Συμμάχων που από την αίγλη της Αλβανίας είχε ξεθωριάσει σημαντικώς με όλα αυτά τα ανόητα κινήματα.
Μετά την απελευθέρωση των Αθηνών, στις 12 Οκτωβρίου 1944, η ΙΙΙ ΕΟΤ έφτασε στην Ελλάδα και μέσω Πειραιώς όπου αποβιβάστηκε, ανέβηκε στην Αθήνα. Τότε διαρκές αίτημα του ΕΑΜ ήταν η διάλυση της εμπειροπόλεμης και με την αίγλη του Ρίμινι ΙΙΙ ΕΟΤ, το προσωπικό της οποίας ήταν αποδεδειγμένα μη κομμουνιστικής ιδεολογίας και η συνεχής άρνηση γι’ αυτό από πλευράς της Ελληνικής κυβερνήσεως και των Εγγλέζων, αποτέλεσε μια από τις αιτίες των Δεκεμβριανών που ακολούθησαν, και στα οποία η Ταξιαρχία συμμετείχε επιτυχώς στο πλευρό της νομίμου κυβερνήσεως της χώρας με σπουδαιότερη τη Μάχη στο Γουδί.
Σήμερα, η ΙΙΙ ΕΟΤ εξακολουθεί και υφίσταται στον Ελληνικό Στρατό, ως επίλεκτος Σχηματισμός, στον Έβρο, με την ονομασία «3η Μηχανοκίνητος Ταξιαρχία», φέροντας πάντα την ιστορική ονομασία «Ρίμινι».