Πριν ένα μήνα έγραψα σε ερώτηση μου στη Βουλή προς τον Υπουργό των Εξωτερικών και τον Υπουργό Άμυνας ότι ο αν ο Ταγίπ Ερντογάν έκανε τις δηλώσεις περί αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης για εσωτερική κατανάλωση ή για άλλους λόγους, η τεράστια σοβαρότητα της δήλωσης είναι αναμφισβήτητα μια τελευταία προειδοποίηση για την Ελλάδα.
Τα έγραφα τότε αυτά και κάποιοι «αδαείς & αυταπατώμενοι» (όπως χαρακτηρίζονται ευγενικά) ή καλύτερα Υπνωτιστές ή διαρκώς «εν γνώσι τους κερατωμένοι» κατά τη γνώμη μου, με χαρακτήρισαν ως υπερβολικό ή ακόμη και λαϊκιστή.
Στις 14 Οκτωβρίου τρέχοντος έτους, ο πολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής και ειδικός σε θέματα Τουρκίας και Κουρδικού, Σάββας Καλεντερίδης, με άρθρο του στην εφημερίδα «Δημοκρατία», παρέθεσε στοιχεία από άρθρο του Μεχμέτ Ατζέτ, που δημοσιεύθηκε στις 10 Οκτωβρίου στην εφημερίδα «Yeni Şafak», με τίτλο «Ο νέος στόχος που έδειξε ο στην κυβέρνηση», όπου σημείωνε ότι μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο, απευθυνόμενος προς τα μέλη της κυβέρνησης που κάθονταν στις δυο πλευρές του τραπεζιού, ο Ερντογάν είπε τα εξής: "Σύντροφοι, η Τουρκία πλέον δεν μπορεί να παραμείνει ως έχει. Το στάτους κβο με κάποιον τρόπο θα αλλάξει. Ή θα κινηθούμε με άλματα προς τα μπροστά και θα κερδίσουμε, ή θα καταδικαστούμε να χάσουμε εδάφη. Εγώ είμαι αποφασισμένος να κάνω άλματα προς τα εμπρός"».
Υπάρχουν ακόμη λοιπόν μωροί, αδαείς & αυταπατώμενοι που πιστεύουν ότι ο έκανε την παραπάνω δήλωση σε επίσημο ανώτατο όργανο του Κράτους... για εσωτερική κατανάλωση; Τη στιγμή μάλιστα που παράλληλα ήδη έχει διακηρύξει την αμφισβήτηση διεθνών συνθηκών, ενώ ταυτόχρονα το τελευταίο μήνα έχει εισβάλει παράνομα με στρατό σε δύο κράτη (Συρία και Ιράκ)...
Η Ελλάδα είναι έτοιμη ή αυταπατάται;
Προειδοποιούμε εδώ και καιρό πολλοί άνθρωποι πια δημοσίως κι επωνύμως ότι ο Ερντογάν έχει αλλάξει ταχύτητα. Θεωρεί ως δεδομένο ότι τα σύνορα θα αλλάξουν. Αυτή είναι η αφετηρία της σκέψης και των ενεργειών του. Πιστεύει πως θα καθίσει στο τραπέζι του μοιράσματος της νέας «πίττας» που θα προκύψει από τη συμφωνία Αμερικής – Ρωσίας για Συρία & Ιράκ. Κι αν δεν πάρει οφέλη στα ζητήματα Κουρδιστάν (διάλυση κουρδικών οντοτήτων), Ιράκ (Μοσούλη - Κιρκούκ), Συρίας (Τουρκμενικοί θύλακες), τότε θα απαιτήσει κέρδη στη Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Δυτική Θράκη. Πια η δυνατότητα αντίστασης για παράδειγμα της Ελληνικής Κυβέρνησης στην περίπτωση που θα της τεθεί ότι για να ελαφρυνθεί γενναία το χρέος θα «γκριζάρει» το Αιγαίο, χωρίζοντας το στον 25ο Μεσημβρινό; Μήπως θα εκπλαγεί πάλι ή μήπως πρέπει να είναι προετοιμασμένη κι έτοιμη με αντεπιχειρήματα;
Έτσι θα παιχθεί το παίγνιο, εκτός κι αν η Ελλάς γίνει παίκτης σημαντικός για τη Δύση και αποδείξει ότι αποτελεί την αντίρροπη δύναμη στο Μεγαλοσουλτανισμό του Ερντογάν, πράγμα που δεν το έχει δείξει έως τώρα στο παραμικρό. Αντιθέτως στις ανοικτές προκλήσεις των Τούρκων για αλλαγή των συνόρων, η Ελλάδα, ας μου επιτραπεί, «νιαουρίζει παραπονιάρικα»!
Κι αν η Ελλάδα, ακόμη χειρότερα περιμένει υποστήριξη από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη – μέλη της, θα βιώσει ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή, διότι οι Τούρκοι -δεν το κρύβουν καθόλου άλλωστε- δηλώνουν απερίφραστα και σε κορυφαίο επίπεδο που τα έχουν «γραμμένα», τα ψηφίσματα της Ευρωβουλής και τις αποφάσεις της Κομισιόν...
Η κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε κάνει τα μαθήματα της τώρα πια. Εφάρμοσε κι εφαρμόζει την ολέθρια πολιτική των "ανοιχτών συνόρων", αφού εκτιμά λάθος το πρόβλημα των μεταναστευτικών ροών και ποντάρει ακόμη στην απατηλή Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη... με αποτέλεσμα η Ελλάδα να γίνεται ημέρα με την ημέρα μια τεράστια "αποθήκη" λαθρομεταναστών και προσφύγων. Αυταπατάται ακόμη περισσότερο δηλαδή κι από την οικονομική αλληλεγγύη που περίμενε από τους Ευρωπαίους το προηγούμενο διάστημα. Ας αφήσουμε λοιπόν τις αυταπάτες, διότι και το 1922 κάποιοι αυταπατούνταν ότι οι Γάλλοι, Άγγλοι, Ιταλοί και Ρώσοι θα επενέβαιναν κι αυτοί αντιθέτως τα είχαν βρει σε όλα με τον εχθρό.
Τα στοιχεία όλα δείχνουν ότι η Τουρκία θα επικεντρωθεί πλήρως εναντίον της Ελλάδας μόλις τελειώσει με τη Συρία και το Ιράκ. Σύντομα δηλαδή. Να είστε σίγουροι κύριοι της Κυβέρνησης ότι αν είστε Υπουργοί έως το 2019, τότε θα γίνει επί των ημερών σας. Η δε επίθεση θα είναι πρώτα ύπουλη, μέσω πίεσης «τρίτων». Είναι τυχαία άλλωστε η αέναη διάρκεια διευθέτησης του χρέους ή μήπως η συνεχής πίεση των ορδών λαθρομεταναστών προς την Ευρώπη; Οι Τούρκοι ωμά πια στήνουν τις «ξόβεργες» τους προς Αμερική και Ευρώπη εις βάρος της Ελλάδας. Έτσι βλέπουν να μετριάζουν την πιθανότατη πια χασούρα τους στα ανατολικά τους σύνορα: «γκριζάρισμα» ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού, δηλαδή όλα τα νησιά Β. Αιγαίου και Δωδεκάνησα, Κοσσοβοποίηση της Δ. Θράκης, ενώ για τη Κύπρο ήδη η Συμφωνία κατάλυσης του Κυπριακού Κράτους είναι σε προχωρημένο στάδιο...
Μια ρεαλιστική Ελληνική πολιτική
Στις ενέργειες αυτές των Τούρκων, τα έως σήμερα «νιαουρίσματα» του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών ακούγονται περιττά και μάταια. Η Ελλάδα πρέπει ΑΜΕΣΩΣ ΤΩΡΑ να μετατρέψει την πολιτική της παθητικότητα σε ΟΥΣΙΩΔΗ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Για να γίνει αυτό απαιτείται:
1. Η Ελλάδα πρέπει να αναθεωρήσει την εξωτερική της πολιτική του παρελθόντος, όπως:
2. Δεύτερον, σύσφιξη της στρατηγικής μας σχέσης με το Ισραήλ σε επίπεδο υπογραφής Συμμαχίας 10ετούς διάρκειας, η οποία θα έχει τα εξής βασικά χαρακτηριστικά:
3. Τρίτον, στενότερη συνεργασία με τις ΗΠΑ στο βαθμό που οι τελευταίες καταλάβουν ότι η πολιτική της απαγκίστρωσης τις τελευταίες δεκαετίες από την Ελλάδα, που σήμερα όντως είναι ο παλαιότερος και πιο ασφαλής σύμμαχός τους στην ΝΑ Ευρώπη και η συνέχιση της πολιτικής του κατευνασμού απέναντι στην Τουρκία, χρεοκόπησε.
4. Τέταρτον, στο πλαίσιο των σημείων 2+3 και των κινδύνων ασφαλείας που παρουσιάζονται για τις ΗΠΑ, υπογραφή διμερούς αμυντικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ για τον εξοπλισμό των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων με υπερσύγχρονο εξοπλισμό και σκάφη, με πλαίσιο τουλάχιστον εικοσαετίας.
5. Τέλος, εκμετάλλευση από πλευράς Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής της προσέγγισης ΗΠΑ – ΙΡΑΝ και ταυτόχρονα μεγιστοποίηση ελληνικού οφέλους εκ της ανταγωνιστικής έως εχθρικής ιστορικά σχέσης Τουρκίας – ΙΡΑΝ, η οποία δεν είναι μόνο πολιτική, αλλά βαθειά θρησκευτική και πολιτισμική.
Η αλήθεια είναι ότι δεν φταίει μονάχα ο «Λύκος» που έφαγε τα πρόβατα, αλλά ευθύνη μεγαλύτερη φέρει ο «ποιμένας» που τα βάζει να κάνουν παρέα μαζί του. Ο «ποιμένας» για να είναι σωστός πρέπει όχι μόνο να κρατάει αποστάσεις από το «Λύκο», αλλά να εξοπλιστεί και με δύο – τρία «τσοπανόσκυλα» και να βάλει και λύκο-παγίδες....
Χρόνος δεν υπάρχει για άλλες αυταπάτες. Αναθεωρήστε άμεσα την εξωτερική πολιτική της χώρας, δίνοντας έμφαση στις πράξεις κι όχι στην απατηλή βεβαιότητα των Συνθηκών, διότι η Ιστορία είναι γεμάτη από Συνθήκες που άλλαξαν. Άλλωστε στην Ιστορία των Διεθνών Σχέσεων καμία Συνθήκη δεν κράτησε για πάντα. Βρισκόμαστε σε καιρό εξελίξεων...
«Τα πάντα ΡΕΙ και ΟΥΔΕΝ μένει», ο Ηράκλειτος είναι πιο επίκαιρος από ποτέ.
(*) Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι Ανεξάρτητος Βουλευτής και Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος