Πλήθος υπερβολών και άγνοιας, ακόμα και από χείλη τέως υπευθύνων στρατιωτικών, είδαν το φως της δημοσιότητας μετά την προ ημερών δημοσιοποίηση της είδησης ότι η Defense Security Cooperation Agency (DSCA) των ΗΠΑ ενέκρινε και ενημέρωσε σχετικώς την ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών της χώρας της, για την προμήθεια των αμφιβίων Τεθωρακισμένων Οχημάτων Εφόδου AAV7A1 από την Ελλάδα για την κάλυψη των επιχειρησιακών αναγκών του Στρατού Ξηράς.
Θυμίζουμε ότι η έγκριση αυτή αφορά την απόκτηση μέχρι 76 οχήματα, από το Σώμα των Πεζοναυτών, που είναι ο μόνος χρήστης τους στις ΗΠΑ, μαζί με τον οπλισμό τους, θερμικά σκοπευτικά, πρόσθετη θωράκιση, μεγάλο όγκο ανταλλακτικών μέσω της «Συμφωνίας εν συνεχεία Υποστήριξης» (Follow-On-Support/FOS), τα τεχνικά εγχειρίδια και την εκπαίδευση του προσωπικού, έναντι συνολικού ανώτατου κόστους 268 εκατομμυρίων δολαρίων, «εφόσον υλοποιηθεί το σύνολο των προβλέψεων», όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά.
Ας δούμε τις «λεπτομέρειες» της αμερικανικής έγκρισης για την πιθανή απόκτηση των AAV-7.
Κατ’αρχάς η Ελλάδα μπορεί να αποκτήσει τα εξής:
- 63 αμφίβια AAVP-7A1 μεταφοράς προσωπικού.
- 9 αμφίβια οχήματα διοίκησης AAVC-7A1
- 4 αμφίβια οχήματα περισυλλογής AAVR-7A1
- 63 πολυβόλα βαρείας κάννης των .50΄΄
- 63 εκτοξευτές βομβίδων Mk.19 των 40 mm
- Θερμικές διόπτρες τύπου M36ET1
- Ανταλλακτικά, μέσω FOS
- Εξοπλισμός υποστήριξης (πρόσθετη θωράκιση)
- Τεχνικά εγχειρίδια
- Εκπαίδευση προσωπικού
Το Αμφίβιο Όχημα Εφόδου AAV-7 των ΗΠΑ είναι σε χρήση από τους Αμερικανούς Πεζοναύτες και αυτά που θα δοθούν στην Ελλάδα θα είναι πλήρως ανακατασκευασμένα και με αυτά θα εφοδιαστούν, αν όλα πάνε καλά, και τα τρία τάγματα της 32 Ταξιαρχίας Πεζοναυτών, δηλαδή τα 505, 521 και 575 Τάγματα Πεζοναυτών, το 32 Τάγμα Υποστήριξης (32 ΤΥΠ) της Ταξιαρχίας κλπ., φέρνοντας έτσι ολόκληρο τον Σχηματισμό σε μία νέα εποχή.
Αυτό γιατί τώρα, για την ακρίβεια περισσότερο από την τελευταία δεκαετία, τα πέντε αρματαγωγά τύπου «Ιάσων», ελληνικής κατασκευής, κλάσης «ΣΑΜΟΣ», έχουν θέσει λόγω παλαιότητας και πλήθους προβλημάτων τις περισσότερες σχεδόν από τις πασίγνωστες Αποβατικές Ακάτους (ΑΒΑΚ), παρόμοιες νε αυτές που είχαν δει δράση στις ακτές της Νορμανδίας και των νησιών του Ειρηνικού ωκεανού στη διάρκεια του Β’ΠΠ, και με τις οποίες ήταν εξοπλισμένα, εκτός ενεργείας.
Και πως επιχειρούσαν όλα αυτά τα χρόνια που δεν υπήρχαν διαθέσιμες ΑΒΑΚ οι Πεζοναύτες μας; Με …φουσκωτές λέμβους τύπου «Ζόντιακ», με τις οποίες εντελώς εκτεθειμένοι, απροστάτευτοι και ακάλυπτοι θα αποβιβάζοντας στην εχθρική ακτή!
Αυτά βέβαια είναι γνωστά και σε όλες τις ηγεσίες, στρατιωτικές και πολιτικές, του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και δεν εμφανίστηκαν «ξαφνικά» και από το πουθενά τα τελευταία χρόνια!
Από την εποχή της παράδοσης των 5 αρματαγωγών του Πολεμικού μας Ναυτικού, το ΓΕΣ με όλες τις κατά καιρούς ηγεσίες του, ζητούσε συνεχώς και με επιμονή την υλοποίηση του προγράμματος αποκτήσεως αμφίβιων τεθωρακισμένων οχημάτων που είχαν ενταχθεί σε αλλεπάλληλα ΕΜΠΑΕ (π.χ. ΕΜΠΑΕ 1996-2000, 2001-2005 και 2006-2015) για την αντικατάσταση των ΑΒΑΚ του Β’ΠΠ που διέθετε και χρησιμοποιούσε το ΠΝ.
Το 2007, στη διάρκεια της ελληνοαμερικανικής άσκησης «Μέγας Αλέξανδρος 2007», το AAV-7 των Αμερικανών Πεζοναυτών είχε δοκιμαστεί από τους Έλληνες Πεζοναύτες και Πολεμικό Ναυτικό, όταν τότε ένα από αυτά είχε «πέσει» στη θάλασσα, στα ανοικτά της Σκύρου, από τον ανοικτό καταπέλτη της πρύμνης του αρματαγωγού «ΣΑΜΟΣ», αποδεικνύοντας έτσι «εν τοις πράγμασιν» ότι ο καταπέλτης του οχήματος «αντέχει» το βάρος των περίπου 30 τόνων του οχήματος!
Το 2011, το όλο θέμα της απόκτησης των αμφίβιων AAV-7 αναζωπυρώθηκε με την υποβολή τότε σχετικού ερωτήματος «Τιμής και Διαθεσιμότητας» (Ρ&Α) προς τις αρμόδιες υπηρεσίες των ΗΠΑ.
Το 2018, το ζήτημα τέθηκε εκ νέου στη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης στην Ουάσινγκτων και τις εκεί επαφές του, του τότε Υπουργού Εθνικής Άμυνας Πάνου Καμμένου.
Το 2019 πραγματοποιήθηκε επίσημη παρουσίασή του από τους Αμερικανούς στους υπεύθυνους της 32 ΤΑΞΠΝ στο Βόλο!
Αυτή είναι τελείως χονδρικά η «ιστορία» του ελληνικού ενδιαφέροντος για την απόκτηση του τεθωρακισμένου οχήματος εφόδου AAV-7. Όλα αυτά φαίνεται πως κάποιοι «αγνοούν» σήμερα, αν και δεν θα έπρεπε λόγω των υπευθύνων θέσεων που κατά καιρούς είχαν.
Το AAV-7 σε όλες τις δεκαετίες της παρουσίας τους με τους Αμερικανούς Πεζοναύτες αλλά και με τους Πεζοναύτες άλλους 8-9 χωρών σε όλο τον κόσμο που επιχειρεί, έχουν να παρουσιάσουν μόνο ένα αλλά πολύ σοβαρό δυστύχημα, που στοίχισε τη ζωή 9 ανδρών, οι οποίοι πνίγηκαν κατά την επιστροφή του οχήματος από την ακτή στο πλοίο του, μετά το πέρας σχετικής άσκησης. Η εκτεταμένη έρευνα που ακολούθησε και απασχόλησε μέχρι και το Κογκρέσο των ΗΠΑ απέδωσε το δυστύχημα σε ελλιπή συντήρηση του οχήματος, εκπαίδευση του προσωπικού και έλλειψη ηγεσίας από τον επικεφαλής του οχήματος, ο οποίος δεν έδωσε έγκαιρα την διαταγή οι πεζοναύτες του να εγκαταλείψουν το όχημα, το οποίο για 45 λεπτά έμπαζε νερά και απλά το…παρακολουθούσε.
Το όχημα εξακολουθεί και είναι σε χρήση με τους Αμερικανούς Πεζοναύτες, οι οποίοι όμως βρίσκονται στη φάση της σταδιακής αντικατάστασής του με το ACV. Το AAV-7 είναι ερπυστριοφόρο, 30 τόνων, μεταφοράς 25 ατόμων, ενώ το ACV είναι τροχοφόρο (8 τροχοί σε 4 άξονες), 13-15 τόνων και μεταφοράς 13-14 ατόμων!
Τελικά το μείζον θέμα είναι στο πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα, οι Έλληνες Πεζοναύτες θα επιχειρούν βγαίνοντας στις εχθρικές ακτές πάνω σε φουσκωτές λέμβους; Πάνω σε ΑΒΑΚ του Β’ΠΠ ή πάνω σε τεθωρακισμένα οχήματα, εξοπλισμένα και με πρόσθετη θωράκιση;
Αυτά για τους «επαϊόντες ειδικούς» αλλά αγνοούντες τα βασικά!
«Ιχνηλάτης»