Η Ιταλία η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης βρίσκεται αντιμέτωπη με το φάσμα μιας επερχόμενης ύφεσης καθώς οι τιμές της ενέργειας εκτοξεύονται στα ύψη περιορίζοντας τα κέρδη των επιχειρήσεων και συμπιέζοντας τα εισοδήματα των νοικοκυριών, γράφουν οι Financial Times.
Η 45χρονη Τζόρτζια Μελόνι η μεγάλη νικήτρια των εκλογών της 25ης Σεπτεμβρίου, και ο επόμενος υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας, όποιος και αν είναι αυτός, θα κληθούν: να διατηρήσουν την σταθερότητα των δημοσίων οικονομικών από τη μία πλευρά κρατώντας παράλληλα το ιταλικό χρέος (150% του ΑΕΠ) σε καθοδική τροχιά από την άλλη.
Το ΔΝΤ προειδοποίησε την περασμένη εβδομάδα ότι η Ιταλία οδεύει προς ύφεση, προβλέποντας ότι η οικονομία της θα συρρικνωθεί κατά 0,2% το 2023. Η Τράπεζα της Ιταλίας έχει, από την πλευρά της, προβλέψει οριακή ανάπτυξη 0,3% το 2023 με πληθωρισμό 6%. Παράλληλα ωστόσο, έχει προειδοποιήσει και για πιθανή συρρίκνωση 1,5% με πληθωρισμό 9% εάν η Ρωσία διακόψει όλες τις προμήθειες ενέργειας προς την Ευρώπη. Σημειώνεται πως η Ιταλία βασίζεται στο φυσικό αέριο για περίπου το 50% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
«Η νέα κυβέρνηση έρχεται σε μια κακή στιγμή. Υπάρχουν πολλά σύννεφα στον ορίζοντα και όχι πολλά για να είμαστε αισιόδοξοι», δηλώνει στους FT η Lucrezia Reichlin, καθηγήτρια οικονομικών στο London Business School. «Θα είναι πάρα πολύ δύσκολα», σημειώνει από την πλευρά του ο Lorenzo Codogno, άλλοτε υψηλόβαθμο στέλεχος του ιταλικού υπουργείου Οικονομικών.
Στις τάξεις της παράταξης Αδέλφια της Ιταλίας, που συστάθηκε πριν από μια δεκαετία και ήταν πάντοτε στην αντιπολίτευση, δεν υπάρχουν επί του παρόντος στελέχη που θα μπορούσαν να θεωρηθούν πιθανοί υποψήφιοι για τη θέση του υπουργού Οικονομικών.
Ως εκ τούτου, η Μελόνι φέρεται να αναζητά για τη θέση του νέου ΥΠΟΙΚ «έναν σεβαστό τεχνοκράτη προκειμένου να καθησυχάσει τις αγορές». Μέχρι στιγμής, η 45χρονη έχει προσεγγίσει για το εν λόγω πόστο πρόσωπα – τον διευθυντή για παράδειγμα της ΕΚΤ, Φάμπιο Πανέτα – που δεν έχουν όμως φανεί πρόθυμα να ακολουθήσουν.
Παράλληλα, πλέον οι φήμες την θέλουν να στρέφεται στον Τζιανκάρλο Τζιορτζέτι, της Λέγκας του Ματέο Σαλβίνι, που είχε υπηρετήσει ως υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης στην κυβέρνηση Ντράγκι.
Η Μελόνι είπε την περασμένη εβδομάδα ότι θεωρέι τον Τζιορτζέτι «εξαιρετικό» για τη δουλειά. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι είναι πρόθυμος να αναλάβει αν του γίνει πρόταση.
Σύμφωνα με τον Ludovico Sapio, οικονομολόγο της Barclays, η νέα ιταλική κυβέρνηση θα πρέπει «να βρει μια ισορροπία μεταξύ ανάπτυξης και δημοσιονομικής σύνεσης», όταν θα κληθεί να εξετάσει εάν θα επεκτείνει τα μέτρα που υιοθέτησε η κυβέρνηση Ντράγκι για να προστατεύσει τους καταναλωτές από τις αυξανόμενες τιμές ενέργειας ή θα εκπληρώσει προεκλογικές υποσχέσεις για φορολογικές περικοπές.
«…δεν φαίνεται ότι η Ιταλία μπορεί να αντέξει οικονομικά ένα πακέτο (σ.σ. μέτρων ενίσχυσης των νοικοκυριών κ.ά.) ανάλογου μεγέθους με εκείνα που βλέπουμε στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη Γερμανία. Θα πρέπει να κάνουν την πολιτική επιλογή να μην συμπεριλάβουν μέτρα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν αμφιλεγόμενα ή δημοσιονομικά ανεύθυνα», συνεχίζει ο Sapio.
Οι επιλογές της επερχόμενης ιταλικής κυβέρνησης περιπλέκονται, όμως, και από τις προσπάθειες των κεντρικών τραπεζών σε ολόκληρο τον κόσμο να καταπολεμήσουν τον πληθωρισμό.
«Η νομισματική πολιτική έχει κάνει τις αγορές υπερευαίσθητες αναφορικά με τον δημοσιονομικό χώρο και τη βιωσιμότητα του χρέους. Είναι φυσικό οι αγορές να ανησυχούν για το προφίλ βιωσιμότητας ή τον πιστωτικό κίνδυνο χωρών με υψηλό χρέος», σύμφωνα με τον Ludovico Sapio της Barclays.
Η συγκέντρωση χρημάτων για την ουσιαστική οικονομική στήριξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν προβλήματα θα αποδειχθεί πρόκληση για τη νέα κυβέρνηση στη Ρώμη, εκτός εάν η ΕΕ χρηματοδοτήσει τέτοια μέτρα μέσα από κοινό δανεισμό παρόμοιο με το ταμείο ανάκαμψης από τον Covid του οποίου η Ιταλία είναι ο μεγαλύτερος ωφελούμενος, σημειώνει από την πλευρά του ο Lorenzo Codogno.