Η Παναγία η Ρομβιάτισσα στην Ιερά Μονή Ρόμβου στον Βάτο Ακτίου Βόνιτσα Αιτωλοακαρνανίας. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση η ίδρυση της μονής έγινε 100 χρόνια μετά την άλωση της Πόλης. Σύμφωνα με άλλη διήγηση η μονή ιδρύθηκε απ’ όσους μοναχούς γλύτωσαν απ’ την καταστροφή του μοναστηριού του Αγίου Βλασίου στα Σκλάβαινα μετά το 1002.
Σύμφωνα με τρίτη διήγηση το όνομα Ρόμβη ή Ρόμβου οφείλεται στο ότι η ευρεθείσα εικόνα της Παναγίας ήλθε από τη Ρώμη κατά την εποχή της εικονομαχίας, ενώ υπάρχει και τέταρτη σύμφωνα με την οποία το έκτισαν οι κάτοικοι του χωριού «Ρούνες» μετά την καταστροφή του χωριού τους από πειρατές. ‘Ισως η δεύτερη και τέταρτη διήγηση συνδέονται μεταξύ τους και σχετίζονται με επιδρομές Αράβων πειρατών στις αρχές του 11ου αιώνα.
Το μοναστήρι είναι φημισμένο στη περιοχή για το πλούτο του και για το ρόλο που διαδραμάτισε στην Ελληνική επανάσταση του 1821. Είχε πλούσια βιβλιοθήκη χειρογράφων και παλαιοτύπων, που διασκορπίστηκε μετά το 1930. Από επίσημα έγγραφα που σώζωταν μέχρι το 1930 στη μονή προέκυπτε ότι η οικονομική της συμβολή στην επανάσταση του 1821 ήταν μεγάλη. Ηταν επίσης καταφύγιο των ελλήνων επαναστατών και τόπος νοσηλείας τραυματιών. Το 1733 την επεσκέφθη ο ‘Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός ο οποίος έμεινε σε αυτή τρείς ημέρες. Το καθολικό που είναι ρυθμού μονόκλιτης «βασιλικής» και αποτελείται από μονόχωρη αίθουσα (7Χ4) με ημικυκλική αψίδα ανατολικά. Στη διπλανή φωτογραφία, το βλέπουμε από τη βόρεια πλευρά, παρατηρούμε πως είναι θεμελιωμένο σε τεράστιο και συμπαγή βράχο στο βόρειο τμήμα του οποίου σχηματίζεται μεγάλο βάραθρο. Το όνομα «Ρόμβου» το οφείλει στο μεγάλο και συμπαγή αυτό βράχο. Στο εσωτερικό του καθολικού διατηρούνται αρκετές τοιχογραφίες που σύμφωνα με επιγραφή που υπάρχει σ’ αυτό χρονολογούνται απ’ το 1751.
Τα κελλιά του μοναστηριού κατεστράφηκαν πολλές φορές. Τελευταία πυρπολήθηκαν από τους Γερμανούς κατακτητές το 1942. Μάλιστα στις 13 Ιουλίου του 1944 οι Γερμανοί εκτέλεσαν στο νεκροταφείο της Βόνιτσας τον π. Ιάκωβο Μαυροκέφαλο (τότε ηγούμενο της μονής) μαζί με άλλους έξι λαικούς.