Η Μονή Σαββατιανών ή Σαββαθιανών βρίσκεται σε μια πανέμορφη κατάφυτη και καλά κρυμμένη περιοχή κοντά στη Ρογδιά Ηρακλείου, σε υψόμετρο 440μ και σε απόσταση 20χλμ δυτικά της πόλης. Η πρόσβαση γίνεται μέσα από το χωριό της Ροδιάς.
Είναι ένα από τα λίγα εναπομείναντα μοναστήρια που λειτούργησαν στην περιοχή κατά την Ενετοκρατία, το οποίο δέχτηκε τη σκληρότητα των Τούρκων. Είναι κτισμένο σε μια φυσικά οχυρή θέση, πιθανόν για την προστασία των μοναχών από τις ληστρικές επιδρομές των πειρατών πριν την Ενετοκρατία. Κατά την Ενετοκρατία φαίνεται ότι ήταν η ισχυρότερη μονή της περιοχής, ακόμη κι από την Μονή της Αγίας Πελαγίας που βρισκόταν στη βόρεια μεριά της παραλίας της Αγίας Πελαγίας, η οποία μάλιστα έγινε μετόχι των Σαββατιανών.
Πολύ κοντά στη μονή, σε απόσταση 200μ, βρίσκεται ο σπηλαιώδης ναός του Αγίου Αντωνίου, που πιθανόν λειτουργούσε ως ξεχωριστό μοναστήρι. Ο ναός έχει κι ένα δεύτερο νεότερο κλίτος αφιερωμένο στον Άγιο Σάββα. Ο κεντρικός ναός των Σαββατιανών είναι σχετικά νέος και είναι αφιερωμένος στο Γενέσιο της Θεοτόκου και στους Σαράντα Μάρτυρες.. Στο χώρο της Μονής υπάρχουν επίσης το κοιμητήριο, το οστεοφυλάκιο, ένας παλαιός μύλος, η τραπεζαρία των ξένων, το παλιό αρχονταρίκι, τα κελιά των μοναχών και το παλαιό υδραγωγείο.
Σε αυτή φυλάσσεται η πολύ παλιά εικόνα «Μέγας ει Κύριε» του Ιωάννη Κορνάρου, αντίγραφο της οποίας υπάρχει και στη Μονή Τοπλού. Η εικόνα θεωρούνταν χαμένη ως το 1991, όταν η αρχαιολογική υπηρεσία καθάρισε μια κατάμαυρη εικόνα και αποκαλύφτηκε η παλιά αγιογραφία.
Ανάμεσα στους Ηγούμενους της Μονής Σαββαθιανων ήταν και ο Μάξιμος Μαρνούνιος, γνωστός λόγιος της Ενετοκρατίας. Επίσης, στα Σαββατιανά υπάρχουν οι τάφοι δύο μεγάλων πολεμιστών κατά των Τούρκων, του Ευμένιου Βουρεξάκη και του Ηρακλή Κοκκινίδη.