Μέσα στη λαίλαπα της πανδημίας του κορονοϊού πέρασε στα «ψιλά» μια σημαντική είδηση: Η απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Καρλσρούης να απαγορεύσει στον πρόεδρο της Γερμανίας, Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ, να υπογράψει το νόμο για τη συμμετοχή της χώρας στο Ταμείο Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες του COVID-19.
Πρακτικά αυτό σημαίνει, ότι για τουλάχιστον τρεις μήνες, έως ότου εκδοθεί η οριστική απόφαση του δικαστηρίου, ο Γερμανός Πρόεδρος δεν θα μπορεί να υπογράψει τον σχετικό νόμο για το Ταμείο Ανάκαμψης.
Γιατί συνέβη αυτό; Οι επικριτές της συμμετοχής της Γερμανίας στο Ταμείο -μεταξύ αυτών και το ακροδεξιό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» το γνωστό AfD- εκτιμά ότι οι οικονομικά αδύναμες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα μπορέσουν να επιστρέψουν τα δάνεια που θα πάρουν από το Ταμείο, με αποτέλεσμα τα χρέη που θα δημιουργηθούν να πρέπει να τα αναλάβουν τα οικονομικά ισχυρότερα κράτη. Σε απλά ελληνικά η λογική τους θυμίζει ταινία του Τζέιμς Μποντ: «Ζήσε εσύ και άσε τους άλλους να πεθάνουν»..!
Όμως, είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο με πρωταγωνιστή τη Γερμανία;
Δυστυχώς όχι... Όταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προσπάθησε να βοηθήσει τις χώρες της Νότιας Ευρώπης, ώστε να μπορούν να δανείζονται από τις αγορές με επιτόκιο, που να προσεγγίζει το γερμανικό, μέσω της αγοράς κρατικών ομολόγων, που ήταν αντικείμενο διαπραγμάτευσης στη δευτερογενή αγορά τίτλων (η διαβόητη «υπόθεση Weiss»), το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο όχι μόνο αμφισβήτησε τη νομιμότητα της κίνησης αυτής, αλλά έφθασε στο σημείο να αμφισβητήσει και τον ίδιο τον ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας!
Μάλιστα τότε, σε δημόσια παρέμβασή του, ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, είχε επισημάνει ότι «μόνο μέσ’ από την σημαντική ενίσχυση των αρμοδιοτήτων της ΕΚΤ -ακόμη και με τις αναγκαίες αλλαγές στο πλαίσιο του πρωτογενούς Ευρωπαϊκού Δικαίου- έτσι ώστε να καταστεί πραγματική Κεντρική Τράπεζα, είναι εφικτή η ευόδωση της πορείας της Ευρωζώνης προς την τελική της ολοκλήρωση, η οποία μπορεί να στηριχθεί μ’ ευστάθεια πάνω στον αρμονικό συνδυασμό της οικονομικής και νομισματικής ενοποίησης και ολοκλήρωσης».
Η υποθεση με τα αλλεπάλληλα αντιευρωπαϊκά χτυπήματα των Γερμανών δικαστών θυμίζει -παραφρασμένη- τη φράση του Γούντι Άλεν ότι «οι Γερμανοί μαθαίνουν από τα λάθη τους και τα επαναλαμβάνουν με κλειστά μάτια».
Ηγέτες κατώτεροι κρίσιμων περιστάσεων
Για μια ακόμα φορά η Ευρώπη και οι ηγέτες της φάνηκαν κατώτεροι κρίσιμων περιστάσεων. Αντί να δράσουν αποφασιστικά και πολιτικά, για να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις της πανδημίας, άρχισαν να σέρνονται πίσω από τα γεγονότα και να λειτουργούν -για μία ακόμα φορά- σαν λογιστές.
Την ώρα που οι ΗΠΑ ρίχνουν τρισ. δολάρια στην αγορά, η Ευρώπη «κλωθογυρίζει» γύρω από τα 750 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης, με αποκορύφωμα την προκλητικά αντιευρωπαϊκή -κόντρα σε κάθε έννοια αλληλεγγύης- απόφαση του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου.
Και δυστυχώς, είναι πολύ πιθανό, και πάλι -όπως στην πρόσφατη διεθνή οικονομική καταιγίδα- οι πιο ισχυροί από τους Ευρωπαίους ηγέτες να επιβάλλουν τη βούλησή τους, ακυρώνοντας στην πράξη κάθε έννοια συλλογικότητας και αναδεικνύοντας τις αδυναμίες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και ιδίως αυτές της Ευρωζώνης!
Γιατί παρά τα αλλεπάλληλα βήματα διεύρυνσης και εμβάθυνσης, που έκανε η ευρωπαϊκή οικογένεια δημιουργήθηκε ένα οικοδόμημα, που αφενός στηριζόταν σε ασύμμετρους πυλώνες κι αφετέρου είχε σαν κορυφή μια προβληματική νομισματική ζώνη, που ευνοούσε τις χώρες του πλούσιου Βορρά και δεν μπορούσε να ανταποκριθεί σε έκτακτες καταστάσεις, όπως τώρα με την πανδημία και στο άμεσο παρελθον με την οικονομική κρίση.
Επί της ουσίας έφτιαξε ένα οικοδόμημα που στηριζόταν σε ασύμμετρους πυλώνες, με αποτέλεσμα να έχει και ασύμμετρη προοπτική.
Εγκατέλειψε τον πυλώνα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας, (παράμετρος που μας αφορά άμεσα σε σχέση με την Τουρκία και το προσφυγικό), σήκωσε ψηλά τον πυλώνα της Εσωτερικής Αγοράς και ύψωσε ακόμη ψηλότερα τον πυλώνα της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης. Ενώ, όμως, έκανε πράξη τη Νομισματική Ένωση, άφησε στη μέση την Οικονομική Ένωση.
Αυτό εκμεταλλεύθηκε και το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης και έβαλε «βόμβα» στα θεμέλια του Ταμείου Ανάκαμψης.
Το χειρότερο είναι ότι οι εξελίξεις αυτές «ρίχνουν νερό στο μύλο» των ευρω-αρνητών και τροφοδοτούν την αίσθηση των ευρω-σκεπτικιστών ότι δεν είναι αυτή η Ενωμένη Ευρώπη που οραματίστηκαν οι εμπνευστές της.
Η κρίση του κορονοϊού δεν πρέπει να ξεθωριάσει το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης από στενόμυαλες λογικές που γεννούν αποφάσεις σαν και αυτή του Ανωτάτου Γερμανικού Δικαστηρίου.
Θα ήταν κάτι παραπάνω από ένα λάθος... Θα ήταν ένα έγκλημα για όλους τους λαούς της πολύπαθης Γηραιάς Ηπείρου.
Πηγή: