Η γερμανική αγκαλιά στην Τουρκία είναι διαχρονικό φαινόμενο. Είτε αφορούσε την οθωμανική της εκδοχή, είτε την κεμαλική, είτε τώρα την νεοθωμανική καρικατούρα του Σουλτανάτου. Και αυτή η αγκαλιά γινόταν –και γίνεται– θερμότερη όταν ο αυταρχισμός βασιλεύει στην μουσουλμανική γείτονα μας.
Αυτός ο muhtaç (εναγκαλισμός) έγινε σφιχτότερος –μέχρι να φτάσουμε στο σήμερα– όταν διορίσθηκε πρεσβευτής της Γερμανίας στην Άγκυρα, το 1939, ο επ´ ολίγον καγκελάριος και κατόπιν αντικαγκελάριος του Αδόλφου Χίτλερ Φραντς Φον Πάπεν. Ο άνθρωπος που βοήθησε αποφασιστικά τον αρχηγό των Ναζί να κατακτήσει την εξουσία στην καθημαγμένη Γερμανία.
Ήταν το αγαπημένο παιδι του Φρήντριχ Κρουπ, του βιομηχάνου που εξόπλισε τις ορδές των ναζιστών. Και οι δυο ήσαν κατηγορούμενοι στην δίκη της Νυρεμβέργης και οι δυο τη γλύτωσαν με μικρές «εκδορές».
Ο Φον Πάπεν ήταν ως το 1944 ο τα πάντα πλήρων για λογαριασμό των Ναζί στην «ουδέτερη» Τουρκία και μέντορας της τότε κεμαλικής εξουσίας. Έστησε, με σύμμαχο έναν σκοτεινό Αλβανό «διπλωμάτη» την διαβόητη υπόθεση κατασκοπίας «Κικέρων» σε βάρος των συμμάχων και με την αγαστή συνεργασία των τουρκικών αρχών.
Σήμερα ο εκλεκτός του γερμανικού κατεστημένου είναι πλέον όχι κάποιος εξέχων κεμαλικός αλλά ένας ισλαμιστής δικτάτορας με κοινοβουλευτική προβιά. Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι η μεσανατολική εκδοχή του πάλαι ποτέ Πακιστανού δικτάτορα Ζία Ούλ Χάκ, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, σκοτώθηκε μαζί με μέλη του στρατιωτικού του επιτελείου, όταν συνετρίβη το αεροσκάφος του…
Ο Ερντογάν, εντελώς αποχαλινωμένος, προκαλεί ιταμότατα την Ευρωπαϊκή Ένωση, επιτιθέμενος σε χώρες μέλη της αλλά απολαμβάνει την διακριτική προστασία της Γερμανίδας καγκελαρίου κ. Μέρκελ. Η πολιτική αυτή του Βερολίνου δεν είναι αντιφατική, ούτε έχει ιδεολογικό κίνητρο. Πως θα μπορούσε άλλωστε.
Η σημερινή Γερμανία όμως δεν μπορεί να προβάλλει την στρατιωτική της ισχύ και ούτε επιθυμεί να γίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτοτελής και αυτοδύναμη στρατιωτική δύναμη.
Μοιραίως προβάλλει την οικονομική της ισχύ και με αυτήν πορεύεται. Εδώ η Τουρκία του Ερντογάν –κράτος εξαιρετικά διεφθαρμένο– είναι ένας πολύτιμος συνέταιρος, οπότε η λεγόμενη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη πάει περίπατο. Αυτή τη στιγμή η Τουρκία απορροφά το ένα τρίτο των εξοπλισμών που εξάγει η Γερμανία! Στο γερμανικό έδαφος λειτουργούν 80.000 τουρκογερμανικές επιχειρήσεις και φέτος οι γερμανικές εξαγωγές προς την Τουρκία θα υπερβούν τα 22 δις ευρώ. Ο Ερντογάν, εκτός από αυτόκλητος σουλτάνος είναι και ο εθνικός εργολάβος της Τουρκίας. Αυτός δίνει τις μεγάλες δουλειές, χωρίς διαγωνισμούς και λοιπές γραφειοκρατίες. Απλά και εύκολα με απευθείας αναθέσεις.
Ως εκ τούτου κάθε άλλη παράμετρος περισσεύει. Και κυρίως αυτές που έχουν να κάνουν με τα στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα των Τούρκων πολιτών και τον στοιχειώδη σεβασμό του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συνθηκών…
Επάνω: Φωτογραφία από το σύμφωνο μη επίθεσης που υπεγράφη μεταξύ της Ναζιστικής Γερμανίας και της Τουρκίας στις 18 Ιουνίου 1941 στην Άγκυρα από τον Γερμανό πρέσβη στην Τουρκία, τον Φραντς φον Πάπεν και τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας Σουκρού Σαράτζογλου.