Ημερολόγιο ανθρωπιάς και απελπισίας στη Σάμο

 
Ημερολόγιο ανθρωπιάς και απελπισίας στη Σάμο

Ενημερώθηκε: 25/09/20 - 13:43

Η Süddeutsche Zeitung δημοσιεύει σημειώσεις μίας Γερμανίδας που είναι γιατρός και βοηθά τους πρόσφυγες στη Σάμο.

"Μήπως παραείμαι ευαίσθητη για όλα αυτά;" είναι ο χαρακτηριστικός τίτλος στο ημερολόγιο της Στέλα Κούντσεντορφ από τη Σάμο, που δημοσιεύει την Παρασκευή η Süddeutsche Zeitung. Μόλις 27χρονών, απόφοιτη Ιατρικής αλλά χωρίς ειδικότητα ακόμη, η νεαρή από το Βερολίνο προσπαθεί να βοηθήσει, όσο μπορεί, τους πρόσφυγες στη Σάμο. Ανησυχία στον καταυλισμό, μόλις μαθεύτηκαν τα νέα για την πυρκαγιά στη Μόρια. "Βλέπω ασθενείς, πιο πέρα από τη σειρά αναμονής, που μιλούν φοβισμένοι στα κινητά τους, ρωτάνε να μάθουν για συγγενείς" γράφει η Στέλα Κούντσεντορφ. "Στη λίγη ώρα που θα συναντηθούμε, προσπαθώ να τους προσφέρω έστω και λίγη ανθρώπινη ζεστασιά, παρά τα εμπόδια της γλώσσας και της μάσκας, που καλύπτει το μισό πρόσωπό μου. Νιώθω πόσο θλιμμένοι είναι οι μεταφραστές και οι μεταφράστριές μας. Προέρχονται από τον καταυλισμό, αλλά είναι σταθερά μέρος της ομάδας μας. Νέοι άνθρωποι σαν κι εμάς, που κάποτε πήγαιναν στο πανεπιστήμιο. Που κάνουν πράγματα, έχουν ελπίδες, θέλουν να φτιάξουν τη ζωή τους και τώρα εγκλωβίζονται στην απόλυτη αβεβαιότητα".

Τι αποκομίζει μία νεαρή γιατρός, που ήρθε εθελοντικά στη Σάμο για να δώσει τη μάχη της στις δύσκολες συνθήκες του καταυλισμού; Η Στέλα Κούντσεντορφ σημειώνει: "Θάρρος μου εμπνέει η ευγνωμοσύνη που βιώνουμε. Το 'Ινσαλάχ' ενός ηλικιωμένου που πάσχει από διαβήτη, όταν, με τη βοήθεια συμβόλων και χρωμάτων του εξηγώ το σχέδιο (που πρέπει να ακολουθήσει) για τις ενέσεις ινσουλίνης και τη μέτρηση του σακχάρου. Το 'Thank you, sister' που λέει μία ασθενής από την Ερυθραία με πόνους στα νεφρά, όταν κάνω υπερηχογράφημα. Το σιωπηλό, ευχαριστήριο βλέμμα ενός νεαρού άνδρα που είχε ενοχλήσεις για μήνες και επιτέλους παίρνει μία σωστή διάγνωση για το απόστημα που προκλήθηκε μετά από βιασμό. Τα φοβισμένα, αλλά και ζεστά μάτια στο υποσιτισμένο κορίτσι, όταν αγγίζω την κοιλιά του και σκέφτομαι πόσο αλλόκοτο είναι να εγκαταλείπεις σε αυτές τις συνθήκες έναν μικροκαμωμένο, ευαίσθητο άνθρωπο που θα είχε κάθε δικαίωμα να διεκδικήσει ζεστασιά, μόρφωση, μέλλον".