Το ημερολόγιο έγραφε 17 Αυγούστου του 1944. Μόλις πριν πέντε μήνες, τον Μάρτη του 44, είχε γίνει η μάχη της Κοκκινιάς ανάμεσα σε αντάρτες του ΕΛΑΣ και τις δυνάμεις κατοχής ενισχυμένες με ταγματασφαλίτες και μπουραντάδες. Η μέρα σαν τη σημερινή ήταν που οι Ναζί έπνιγαν στο αίμα την περιοχή που τόσο τους είχε αντισταθεί.
Χαράματα Παρασκευής. Πριν ακόμα διαλυθεί το σκοτάδι η Κοκκινιά βρέθηκε κυκλωμένη απ' όλες τις μεριές. Γερμανοί, χωροφύλακες και στενοί συνεργάτες τους ρίχνονται με λύσσα στη γειτονιά - σύμβολο της αντίστασης στον Πειραιά. Περικύκλωσαν Κορυδαλλό, Αιγάλεω, Δαφνί, Ρέντη, Κερατσίνι, Φάληρο, Πειραιά.
Πρωτοστατεί εκτός από τους ναζί και το μηχανοκίνητο τμήμα του δοσίλογου Ν. Μπουραντά.
Μετά τις 6:00 το πρωί αγούγονται οι φωνές των ταγματασφαλιτών:
«Προσοχή-προσοχή! Σας μιλάνε τα τάγματα ασφαλείας. Όλοι οι άντρες από 14 έως 60 ετών να πάνε στην πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων. Όσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επί τόπου».
Οι πόρτες των παραγκόσπιτων γκρεμίζονται και όλος ο ανδρικός πληθυσμός σέρνεται στον τόπο του μαρτυρίου.
Στις 8:00 η πλατεία της Οσίας Ξένης γεμίζει από χιλιάδες άτομα συγκεντρώνονται και χωρίζονται σε πεντάδες έτσι ώστε οι κουκουλοφόροι να υποδεικνύουν ποιος θα εκτελεστεί.
Σύνολο περίπου 20.000. Κι ύστερα άρχισαν τα ομαδικά βασανιστήρια, οι ταπεινώσεις και οι εκτελέσεις. Από τους συγκεντρωμένους στην πλατεία μασκοφόροι προδότες διάλεξαν συγκεκριμένους άνδρες, οι οποίοι εκτελέστηκαν από τους ταγματασφαλίτες στη ματωμένη μάντρα, μπροστά στα μάτια των δικών τους.
Με ξυλοδαρμούς, κλοτσιές, χτυπήματα με τους υποκόπανους των όπλων, με πρωταγωνιστή τον περιβόητο Πλυτζανόπουλο, οδηγήθηκαν 76 πατριώτες μαζί και η ηρωίδα Διαμάντω Κουμπάκη και εκτελέστηκαν στη «Μάντρα», 50 άλλοι εκτελέστηκαν σε μια άλλη «μάντρα» στα Αρμένικα, 40 κάηκαν στο «Σχιστό» και άλλοι δολοφονήθηκαν στους δρόμους και στα σπίτια τους.
Στο τέλος της εφιαλτικής ημέρας η Κοκκινιά θρηνούσε 148 νεκρούς. Οι Γερμανοί πήραν και 8.000 ομήρους, τους οποίους έκλεισαν στο Χαϊδάρι. Χίλιοι απ' αυτούς σύρθηκαν στα κάτεργα της Γερμανίας απ' όπου πολλοί δε γύρισαν ποτέ.
Η τραγωδία του μπλόκου της Κοκκινιάς είχε γίνει ταινία το 1964.
