Τη ημέρα που κατέρρευσε Lehman brothers η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε για την ίδια κυρίως δε δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η κρίση αυτή θα γινόταν, λόγω συγκυριών και ευρωπαϊκής ραθυμίας, κρίση της Ε.Ε.
Και η μεν Αμερική ξεπέρασε το πρόβλημα γρήγορα γιατί έγιναν αμέσως σωστές κινήσεις και βεβαίως γιατί οι ΗΠΑ δεν έχουν τις αγκυλώσεις, την απόλυτη οικονομική ανομοιογένεια όπως στα κράτη μέλη και πάνω από όλα γιατί αντιμετώπισαν την κρίση και τις συνέπειές της όχι με οικονομική ασφυξία αλλά ακριβώς το αντίθετο.
Η Ευρωπαϊκή ένωση από την άλλη έδειξε σαν να μην ήξερε «ούτε που πατούσε ούτε που βρισκότανε».
Σε μικρό χρονικό διάστημα η «βόμβα» της Ελλάδας έσκασε στα χέρια της.
Και τι έγινε? Ότι ακριβώς δεν έπρεπε να γίνει.
Γιατί εκτός από τις καθυστερήσεις και τη δυσκινησία που επέδειξε η Ε.Ε στην αντιμετώπιση της Ελληνικής κρίσης έκανε και κάτι άλλο το οποίο, όπως αποδεικνύεται, ήταν ολέθριο.
Αντιμετώπισε την εν λόγω κρίση στείρα, μένοντας μόνο στους αριθμούς και πάντως χωρίς όραμα ή χωρίς να μπορεί να δει τι ακριβώς συμβαίνει στην Ευρώπη και σε πολλά κράτη μέλη. Κυρίως δε χωρίς να μπορεί να εκτιμήσει τι σήμαινε για την Ευρώπη και τη συνοχή της ένα «κρασάρισμα» του Νότου.
Η Ελλάδα μπήκε στο στόχαστρο και αντιμετωπίστηκε σαν το μαύρο πρόβατο. Λιδορήθηκε, αντιμετωπίστηκε σαν πειραματόζωο και ούτε λίγο ούτε πολύ εφαρμόστηκε επάνω της ότι πιο βίαιο και πιο σκληρό έχει γίνει ποτέ.
Στη μέγγενη όμως μπήκε και η Ιταλία και η Ισπανία και η Πορτογαλία ενώ η Γαλλία ακολουθεί από πίσω.
Όμως, η πολιτική των αριθμών, του Σόιμπλε και του παγκόσμιου «ενεχυροδανειστηρίου» που ακούει στο όνομα ΔΝΤ δεν μπορούσαν και ούτε μπήκαν στον κόπο να δουν πέρα από τη μύτη τους.
Και τι να δουν? Το γεωπολιτικό τοπίο, την έκρυθμη κατάσταση που επικρατούσε στα Ανατολικά και κυρίως τις συνέπειες σε πολιτικό επίπεδο τόσο της οικονομικής όσο και της πολιτικής και γεωπολιτικής κρίσης.
Επίσης δεν μπορούσαν να προβλέψουν τις άλλες δύο βόμβες τις πολύ μεγαλύτερες του οικονομικού. Το προσφυγικό και την τρομοκρατία.
Και τώρα τι γίνεται?
Η Ευρώπη παρακολουθεί τρομοκρατημένη να απειλείται καθημερινά από αιματηρά τρομοκρατικά χτυπήματα ενώ ούτε ξέρει μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία τι την περιμένει στο προσφυγικό και στις γεωπολιτικές ανακατατάξεις.
Και οι επιπτώσεις στο τρομοκρατικό δεν είναι μόνο ο φόβος και ο θάνατος αλλά και οι τεράστιες επιπτώσεις σε οικονομικό επίπεδο.
Για παράδειγμα, τι μέλει γενέσθαι στη Γαλλία η οποία βρίσκεται στη δίνη της τρομοκρατίας, με τον τουρισμό της στο ναδίρ, τις μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά να επείγουν τα συνδικάτα στους δρόμους και τη Λεπέν να καιροφυλαχτεί για τις επικείμενες προεδρικές εκλογές?
Τι θα γίνει στην Ιταλία με τη Λέγκα του Βορρά να βρυχάται?
Τι θα γίνει στην Αυστρία με την ακροδεξιά να καταλαμβάνει την Προεδρία της χώρας?
Κυρίως δε τι θα γίνει μετά το Brexit?
Γιατί, όπως είπε και πρόσφατα ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, ενισχύεται η αβεβαιότητα στις αγορές της Ευρωζώνης εξαιτίας της απόφαση των Βρετανών να αποχωρήσουν από την Ε.Ε.
Και αν η απάντηση σε όλα τούτα τα παραπάνω είναι «κάντε ησυχία» μέχρι τις Γερμανικές εκλογές τότε το μέλλον και των Ευρωπαίων πολιτών και της Ε.Ε είναι πολύ αβέβαιο...
Οι καιροί απαιτούν γρήγορες και σωστές κινήσεις. Και σε οικονομικό επίπεδο και σε πολιτικό και σε γεωστρατηγικό.
Και εάν για να σώσεις κάτι πρέπει να θυσιάσεις κάτι άλλο τότε επιβάλλεται.
Δηλαδή, όπως είπε και ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ κ.Λιου εάν για γεωπολιτικούς και γεωστρατηγικούς λόγους πρέπει να υπάρξει ελάφρυνση του χρέους της Ελλάδας τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να συμφωνήσει γρήγορα και να λειτουργήσει αποτελεσματικά.
Όχι, μόνο γιατί αυτό θα είναι όφελος για τη χώρα για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της αλλά γιατί στη «Μεγάλη γεωπολιτική Σκακιέρα» δεν κερδίζονται παρτίδες εάν δεν γίνουν οι σωστές κινήσεις και οι κινήσεις τακτικής.
Οικονομική ασφυξία με προσφυγικό με τρομοκρατικό και με γεωπολιτική ανασφάλεια δεν είναι συνταγή επιβίωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Γι αυτό και οι Αμερικάνοι ξεπέρασαν γρήγορα τις συνέπειες από την κατάρρευση της Lehman brothers. Γιατί δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στην επικράτησή τους ως υπερδύναμη από την οικονομία των αριθμών.
Το σχέδιο Μάρσαλ ήταν μία μεγάλη απόδειξη...